Болмаған балалық шақ

Оглавление

Акберен Елгезек. Болмаған балалық шақ

КІРІСПЕ ОРНЫНА

Бірінші бөлім

ЕЛЕС

Құдайдың баласы

Олешка

Қалаң

Мектебің мынау, класың…

Қалаңның қанжары

Қырық шілтен

Жылқыауылдағы төбелес

Тілеукеш

Тимур

Лениннің неменесі

Пионер

Жауыздық

Федор әкей

Пантомима

Жетімдер үйі

Екінші бөлім

Орынғалидың балалары

Орынғалидың бауырлары

Көшедегі майдан

Менің жеңгелерім

Қойшы бала

Күйкентайдағы оқиға

Әкенің суреті

Сағыныш

«Бозторғай»

Ержету

Лашын

«Лашын»

Шарик

Бір уыс бидай

Қияли

Отрывок из книги

Үржардағы сары үрпек

Әкем жарық дүниеден өтісімен, біз Үржарға көштік. Алматыдағы үйімізден алғанымыз – бар болғаны екі-үш шамадан киім-кешек екен. Соны автобусқа артып алып, шешемнің төркініне тартыппыз. Әкемізден үшеу қалған ек. Үлкеніміз Маржан, ағам Данышпан және мен.

.....

Ағамның аты – Данышпан.

Менен екі жас үлкендігі бар. Нағашыларым оны «қаршадай боп алып үлкен кісілердің әңгімесін айтатын», – деуші еді. Туғанынан мүгедек боп қалған Даныш, күнұзақ отырып сурет салатын. Үнемі қабағы түйіліп, әлденелерді ойлап отыратын. Мен оның салған суреттеріне сүйсінуші едім. Бірде ол маған дәптердің бетіне салынған гүлдің суретін сыйлады. Шетіне «Бауырым Ақберенге ағасы Даныштан», – деп жазып қойыпты. Оны мен хат таныған кезде оқыдым. Мектеп түгілі, балабақшаның табалдырығынан аттамаған ағам сол кезде өздігімен қара танып, оқуды үйреніп алған. Әлгі суреттегі гүл тап бір тірі гүл сияқты еді-ау. Әлі есімде, жататын кереуетімнің басына іліп қоятынмын. Таңертең оянған кезде ағама: «Дәкай, қарашы, сен салған гүл жел өтінде тұрғандай ырғала билеп тұр!» – деп таңқалатынмын. Ол соған мәз болушы еді… Ал, мен болсам, ол суретті жоғалтып алдым. Әлі күнге дейін суретті сақтай алмағаным есіме түссе, өзімді жүндей түтемін.

.....