Miłość nie zna Granic

Отрывок из книги

Spis treści

Wstęp

.....

Z drugiej strony, krzyż to absurd, coś niepojętego, niesłychanego. Jest głupstwem dla pogan”. Cierpienie nic tylko zakłóca zdolność przewidywania, planowania, spryt życiowy, ale i możliwość rozwiązywania problemów, wymyślania remedium. Krzyż jest niezrozumiały dla poganina, Greka, dla racjonalisty polegającego na inteligencji. Ponieważ „Grecy szukają mądrości” (1 Kor 1,22), odrzucają cierpienie jako nielogiczne i upokarzające, a skoro należy ono do kategorii zjawisk niewytłumaczalnych, zasługuje jedynie na pogardę i odrzucenie. Efektem przyjęcia takiej postawy jest życiowy cynizm, zgorzknienie i depresja.

Jednakże Chrystus przynosi odpowiedź! Daje ją, jak pisał Jan Paweł II, „nie samym swoim nauczaniem: Dobrą Nowiną, ale przede wszystkim własnym cierpieniem, które z tym nauczaniem, z Dobrą Nowiną scalone jest w sposób organiczny i nierozerwalny. Jest to jakby ostatnie, syntetyczne słowo tego nauczania: nauka krzyża”. Nauka krzyża jest paradoksem: to, co po ludzku jest znakiem klęski, uznawane jest za zło i uwarunkowanie zła, dla Chrystusa staje się instrumentem przełamania zła i największą prawdą życia. Cierpienie osiągnęło swój zenit w męce na Kalwarii. Zostało wprowadzone w nowy wymiar. Na zawsze związało się z Miłością. Chrystus sięgnął do korzeni zła i negacji, aby stamtąd wyprowadzić życie i dobro. Właśnie tam, gdzie wszyscy kapitulujemy w obliczu bólu i upokorzenia, nie widząc sensu życia i bluźniąc Bogu, Chrystus objawia największą prawdę o miłości. Wypełnia samym sobą nieosiągalne pragnienie człowieka i najwyższe prawo życia: będziesz miłował! Rozpięty na krzyżu, kocha Boga całym sercem, całym umysłem i ze wszystkich sił. W Jego ręce oddaje swoje życie i w ostatnim, ekstremalnym momencie przyznaje się całkowicie do Miłości. Kocha bliźniego, nie wyłączając nieprzyjaciół i zabójców: „Ojcze, przebacz im” (Łk 23,34). Tutaj życie zostaje uwolnione, aby mogło osiągnąć swój szczyt.

.....