Godzina zmierzchu

Отрывок из книги

Dla Anne Roiphe

W książce Jak umieramy Sherwin Nuland opisuje fizyczne skutki zapalenia płuc: „Wskutek reakcji zapalnej mikroskopijnej wielkości pęcherzyki płucne ulegają obrzękowi i destrukcji. Uniemożliwia to prawidłową wymianę gazową. Stężenie tlenu we krwi spada, podczas gdy stężenie dwutlenku węgla rośnie do wartości, które zagrażają podstawowym funkcjom życiowym. Gdy stężenie tlenu spada poniżej punktu krytycznego, mózg odpowiada dalszą destrukcją komórek...”[1].

.....

Problem z tym projektem polegał na tym, że mógł on trwać wiecznie. W tyle śmierci pragnęłam się zagłębić: szczęśliwa śmierć Williama Blake’a, który usiadł na łóżku i zobaczył anioły; Honoriusz Balzak zabijający się pracą i kawą; przypuszczalnie samobójczy upadek Primo Leviego ze schodów; mocne postanowienie Christophera Hitchensa, by relacjonować własną śmierć; skok do rzeki Virginii Woolf z kieszeniami pełnymi kamieni; Franz Kafka głodzący się w sanatorium jak Głodomór z jego opowiadania; Lew Tołstoj opuszczający żonę i umierający w domu zawiadowcy stacji; zawał F. Scotta Fitzgeralda w Hollywood. Wszystkie te zgony do mnie wołały.

Nie wierzę, że można się nauczyć umierać, zdobyć mądrość i się przygotować, a praca nad książką tylko potwierdziła to podejrzenie. Myślę jednak, że można patrzeć na śmierć z mniejszym lękiem.

.....