Читать книгу Түркістан - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Түркістан – екі дүние есігі ғой,

Түркістан – ер түріктің бесігі ғой.

Тамаша Түркістандай жерде туған

Түріктің Тәңірі берген несібі ғой.

Ертеде Түркістанды Тұран дескен,

Тұранда ер түрігім туып-өскен.

Тұранның тағдыры бар толқымалы,

Басынан көп тамаша күндер кешкен.

Тұранның тарихы бар отты желдей,

Заулаған қалың өрттей аспанға өрлей.

Тұранның жері менен суы да жат,

Теңіздей терең, ауыр ой бергендей.

Тұранның шетсіз-шексіз шөлі қандай,

Теңіздей кемері жоқ көлі қандай!

Тұранның дария аталған өзендері

Тасыса, шөлді басқан селі қандай!

Тұранның таулары бар аспанға асқан,

Мәңгіге басын аппақ шаштар басқан.

Бауырында ерке бұлақ салады ойнақ,

Жаралып таудан аққан салқын жастан.

Шөлдер бар, жел де жүрмес, сап-сары құм,

Моладай ешбір үн жоқ мәңгі тып-тын.

Болмақ па жан-жануар шексіз шөлде,

Сар құмда салар ойнақ пері мен жын.

Тұранның теңіз дерлік көлдері бар,

Шалқыған шетсіз-шексіз Теңіз, Арал.

Бір шетте қасиетті Ыстықкөлдің