Читать книгу Қарындастар - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Қарындасым, салмақтым –

Қорғасын құйған асықтай.

Был-сылқ етіп басқаны –

Молдалар жазған машықтай.

«Шүкір» деп шапшаң айтпайсың,

«Үш-ш-ш» дейсің асықпай.

Жуырда жауап бермейсің,

Жігерді жүн ғып жасытпай.

Берсең жауап балбырап,

Су татыған жасықтай.

Күңіренгенің – күлгенің,

Көздің жасы білгенің,

Ашуды у ғып ашытпай.

Қайтейін сені, бауырым,

Тым тұйық, бұйық баласың.

Әкеңменен қол соғып,

Алады-ау сатып сасық бай.

Қорғасын құйған сақадай –

Сәулем менің салмақты.

Салыстырсам салмағын –

Қала қызы қаңбақ-ты…

Менің бауырым сызылып,

Сәнденуші еді салмақты…

Сол салмағы сор болып,

Таласта талай қор қылып,

Тістетіп еді бармақты.

Сол бауырым бұл күнде

Құр салмақпен қалмапты.