Читать книгу Жәмила - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Жәмила!

Мұнша неге жүдедің?

Бетіңде тамшы қан жоқ қой.

Жаралы ма жүрегің?

Тегінде, терең зар көп қой!

Жәмила!

Себебі не? Жалғанда

Серпіліп, ойнап-күлмейсің.

Түнде жұрт ұйқтап қалғанда,

Тыншып бір ұйқы көрмейсің.