Читать книгу Алатау - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Оранып өмір бойы көк мұнарға,

Аспанды алып Ала1 емген арда.

Айбынды Аспан-ана алып туған

Бөбегін бөлеп қойған меруерт қарға.

Шыңдары Арсыменен араласқан,

Тәңірі тақ қылғандай тарғыл тастан.

Күңіреніп қоңыраулы қара нардай,

Қап-қара қорғасындай бұлты басқан.

Иірілген айдаһардай ашулы асқар,

Томсарған туғаннан-ақ тарғыл тастар.

Құздарды мәңгі меңіреу мәңгі басқан

Жауһардай жарқыраған аппақ шаштар.

Түк басып, тұла бойы толған кесте,

Қарағай, арша біткен өрлей төске,

Қарағаш, тал-тобылғы, жасыл шырша,

Қарақат, жиде, шие маржан түсті.

Сан шөптің түгесерсің атап қайсын:

Шымшуыр, көкемарал, уқорғасын.

Аһ ұрған Алатауда аруларың

Уһімен тыяды екен ыстық жасын.

Жануар бұғы, марал көз адасқан,

Ойнаған ешкі, теке орғып тастан.

Даланың еркелері – арқар, құлжа,