Imię Boga

Отрывок из книги

Stukot jej laski ginął w odgłosach deszczu. Musiała się skoncentrować, wsłuchać, aby wyłowić go z chlupotu, trzasku i szumu. Uśmiechnęła się do siebie, gdy go odnalazła. Nie zamierzała znowu pozwolić mu uciec. Nie to, że był jej potrzebny, o nie. Znała drogę do domu. Nie musiała widzieć, nie musiała słyszeć, tylko iść, tak jak zawsze, od tak wielu lat…

Brewień zbierała wyłącznie w tym jednym miejscu, przy parowie, obok chropowatych korzeni kościdrzewa, i tylko przy srebrzystej nocy, gdy zimne słońce nie zachodziło, a księżyc był w pełni. Ludzie mówili, że to zła noc, „zimna noc”, kiedy świat nie jest taki, jak powinien być, a po lasach wędrują duchy, zmory i Upiory zrodzone z nienawiści.

.....

– Właśnie, właśnie! – zarechotał któryś. – Nie masz kuśki, ty kurwo! Na co ci spodnie?

Lori patrzyła prosto przed siebie, nie zmieniając rytmu swoich kroków. Czuła przyspieszone bicie serca, ten przeklęty ucisk w gardle i w podbrzuszu, mieszankę wściekłości i odruchowego strachu, fałszywej bezsilności.

.....