Niebezpieczne związki, tom pierwszy

Оглавление

Pierre Choderlos de Laclos. Niebezpieczne związki, tom pierwszy

Tom pierwszy

Od tłumacza

Przedmowa nakładcy8

Część pierwsza

List I

List II

List III

List IV

List V

List VI

List VII

List VIII

List IX

List X

List XI

List XII

List XIII

List XIV

List XV

List XVI

List XVII

List XVIII

List XIX

List XX

List XXI

List XXII

List XXIII

List XXIV

List XXV

List XXVI

List XXVII

List XXVIII

List XXIX

List XXX

List XXXI

List XXXII

List XXXIII

List XXXIV

List XXXV

List XXXVI

List XXXVII

List XXXVIII

List XXXIX

List XL

List XLI

List XLII

Dalszy ciąg listu XL

List XLIII

List XLIV

List XLV

List XLVI

List XLVII

List XLVIII

List XLIX

List L

Część druga

List LI

List LII

List LIII

List LIV

List LV

List LVI

List LVII

List LVIII

List LIX

List LX

List LXI

List LXII

List LXIII

List LXIV

List LXV

List LXVI

List LXVII

List LXVIII

List LXIX

List LXX

List LXXI

List LXXII

List LXXIII

List LXXIV

List LXXV

List LXXVI

List LXXVII

List LXXVIII

List LXXIX

List LXXX

List LXXXI

List LXXXII

List LXXXIII

List LXXXIV

List LXXXV

List LXXXVI

List LXXXVII

Отрывок из книги

Piotr Ambroży Franciszek Choderlos de Laclos urodził się w Amiens, w roku 1741, z rodziny mieszczańskiej. Jako młody chłopiec okazywał zamiłowania literackie, dziedziczne zresztą w tym domu. Jednakże, w XVIII w. literatura nie stanowiła jeszcze zawodu; zatem młody Laclos, po odbyciu studiów, zostaje, w 20 roku życia, oficerem artylerii. Łatwość pióra i zręczność w składaniu madrygałów uczyniły go pożądanym gościem paryskich salonów: w nich też zapewne gromadzi zawczasu materiały do przyszłego arcydzieła. W r. 1774 zwraca na siebie uwagę zgrabną sztuczką pt.: List do Małgosi; w 3 lata później pisze operę komiczną, jednak bez szczególnego powodzenia. W r. 1778, wysłany na prowincję jako oficer inżynierii, buduje fort na wyspie Aix; tam też, może aby rozproszyć nudę zapadłego kąta i orzeźwić myśl wspomnieniem błyszczącego paryskiego świata, pisze Niebezpieczne związki.

Dzieło ukazało się w 1782 i zyskało niebywałe powodzenie. Była to jedyna książka, jaką Laclos napisał. Później, jeśli używa pióra, to jedynie na broszury, artykuły polityczne, etc. Ferment nadciągającej rewolucji nie sprzyja snadź1 płodom czystego artyzmu. Może zraziła Laclosa i pieczołowitość policji, która umieściła jego książkę na indeksie i skazała ją na zniszczenie, jako „rozwiązłą i nieobyczajną”.

.....

Ale ty, ty, który nie jesteś już sobą, ty postępujesz już tak, jakbyś obawiał się zwycięstwa. Ech! Odkądże ty podróżujesz w ten sposób, popasając co chwilę, bocznymi dróżkami? Mój przyjacielu, gdy chcesz dojechać do kresu, bierz konie pocztowe i jazda! Gościńcem! Ale zostawmy ten przedmiot, który drażni mnie tym więcej, że pozbawia mnie przyjemności ujrzenia cię rychło. Przynajmniej pisuj częściej i donoś o wszystkim w miarę postępów. Czy wiesz, że już przeszło dwa tygodnie pochłania cię ta śmieszna miłostka i że zdołałeś przez ten czas zaniedbać wszystkie inne obowiązki?

Ale, ale, gdy mowa o zaniedbaniu: przypominasz mi, wicehrabio, ludzi, którzy zasięgają regularnie wiadomości o chorych przyjaciołach, lecz nigdy nie są ciekawi odpowiedzi. Kończysz ostatni list zapytaniem, czy kawaler nie rozstał się ze światem. Ja nie odpowiadam, a ty przestajesz się o to troszczyć. Czyż zapomniałeś, że mój kochanek jest, już z urzędu, twoim najserdeczniejszym przyjacielem? Ale uspokój się: nie umarł; lub gdyby mu się to miało przytrafić, to chyba z nadmiaru szczęścia. Biedaczek mój, jakiż on tkliwy! Cóż to za urodzony kochanek! Jak on umie żywo czuć i wyrażać uczucia! W głowie mi się kręci na samo wspomnienie. Doprawdy, nieopisane szczęście, jakie on znajduje w przekonaniu o mej miłości, gotowe mnie jeszcze do niego przywiązać.

.....