Оглавление
Яўген Аснарэўскі. Трыкутнiк караля
I. Трыкутнiк караля
Глава 1. У тры гадзіны дня
Глава 2. Прафесар філасофіі
Глава 3. Трыкутнік караля
Глава 4. Сон Вікі
Глава 5. Прыгоды з раніцы
Глава 6. Прыгоды працягваюцца
Глава 7. Тры выбранніка Панурыша
Глава 8. Дарогі дадому
Глава 9. Другі сон Вікі
Глава 10. Трэці сон Вікі
Глава 11. У зімовым лесе
Глава 12. Нядобрая раніца
Глава 13. Марыся
Глава 14. Капліца-ратонда
Глава 15. Шуканае ў дзень прызначаны
II. Тры прастолы
Глава 1. Адраджэнне
Глава 2. Тры важных сустрэчы
Глава 3. Нечаканы госць
Глава 4. Сустрэча сяброў
Глава 5. Ракавіна
Глава 6. Тры прастолы
Глава 7. Фінал
Эпілог ад аўтара
Отрывок из книги
Мечыслаў ужо даволі доўга бадзяўся па цэнтры горада, пазіраючы на будынкі. Гэта быў звычайны працоўны дзень, абедзенны час якога Мечык праводзіў вывучаючы свой любімы горад. Гродна стаў яму родным, хоць вырас ён у невялікім мястэчку нездалёк.
Старыя, крывыя вулачкі, велічныя касцёлы – у гэта ўсё цяжка было не ўлюбiцца. Мечык і не спрабаваў супраціўляцца абаянню горада. Ужо ў першы прыезд ён ведаў, што хацеў бы жыць тут, сярод усёй гэтай прыгожай даўніны, якая не палохала чалавека сваёй несувымернай яму веліччу, хоць, падобнае можна было сказаць, да прыкладу, пра Фарны касцёл, але ўсё ж не – і ён быў Мечыку сваім, як сябар дзяцінства, з якім звязваюць гады дробных свавольстваў і грубых правін, радасцяў і крыўдаў. Гарадзенская даўніна ўлагоджвае гараджан, радасна ўсміхаючыся ім мілавіднымі фасадамі, з маленькімі балкончыкамi над каменным тратуарам.
.....
– Вось гэта і ёсць імёны складзеныя рыцарам у трыкутнік, – дадаў Мечыслаў, трохі супакоіўшыся.
– Ты маеш рацыю, я ўпэўненая! – радасна сказала Віка.
.....
