Новая кніга «Рыцар Янка і каралеўна Мілана. Каралеўству патрэбны героі» – працяг неверагоднай гісторыі прыгод. Таямнічае каралеўства Сварга ізноў у небяспецы – яго захапіў яшчэ больш магутны вядзьмак, якім рухае помста. Юныя героі Янка ды Мілана выпраўляюцца ў падарожжа на дапамогу сваім сябрам. Дзецям наканавана павесці за сабой мужных ваяроў, вызваліць караля Мацея, змагаючыся супраць злых чараў і ненавісных ваўкалакаў, а таксама ўпершыню сустрэцца са светлым пачуццём кахання. Ці дадуць яны рады новым выпрабаванням – залежыць толькі ад іх саміх!
Захапляльна-прыгодніцкая гісторыя ад Алега Грушэцкага навучыць пераадольваць любыя цяжкасці, а таксама не баяцца ніякіх перашкод.
Оглавление
Алег Грушэцкі. Рыцар Янка і каралеўна Мілана. Каралеўству патрэбны героi
Прыгоды клічуць ізноў
Непрыемныя змены ў каралеўстве
Шлях да мудрага Пугача
Гісторыя караля Мацея. Янка з Міланай – героі на вякі
Старыя знаёмыя. План па вызваленні караля Мацея і каралеўства
Лясная стаянка
Забытыя ўсімі
Спрытныя гарцукі
Кароль маленькага каралеўства
Вяртанне Вярнігары
Бура пачынаецца
Нечаканы ўлоў
Пачуцці
Рыцарскі турнір
Перамога Рыгора і яго раптоўнае знікненне
Вызваленне караля Мацея
Першыя бунты. Даўжок-пацалунак
Бітва за волю
Вяртанне дадому
Отрывок из книги
Кожныя вакацыі Янка і Мілана праводзілі ў дзедавай вёсцы, цёплыя ўспаміны аб якой цешылі падлеткаў у горадзе. Гэтае ж лета выдалася найбольш запамінальным і багатым на падзеі. Такіх прыгод не зведаў яшчэ ніводны з іх знаёмых.
Каму яшчэ ў жыцці давялося спаткацца з жывым Цмокам, які вывяргае сапраўдны агонь? А хтосьці ладзіў сяброўства з магутным волатам Вярнігарой, якому пад сілу валуны варочаць і горы руйнаваць? Ці хто бачыў няўрымслівых гарцукоў – сяброў ветру, альбо лесуна з багнікам? Прыгажунь-вужалак? Вось-вось, дакладна ніхто! А Янку з Міланай пашчасціла не толькі бачыць, але разам перажыць столькі, што іншым і не ўяўлялася! Юнакі за адно лета пасталелі, выраслі, сталі смелымі і моцнымі духам – сапраўднымі героямі, дасведчанымі на справе, што такое праўдзівая адвага і гонар!
.....
Крыжык і падкова знаходзіліся на сваіх месцах. Хаця больш правільна было сказаць – не на сваіх. Яны павінны былі ляжаць у куфры пад надзейным замком, а цяпер былі ў гербе над рамай.
– Няўжо дзеда пра ўсё даведаўся? – спалохана прамовіла Мілана.
