Оглавление
Александр Дюма. Trzej muszkieterowie
Tom I
Życie i dzieło Alexandra Dumasa
Rozdział I. Czem stary D’Artagnan wyposaża syna na drogę?
Rozdział II. Przedpokój pana de Tréville
Rozdział III. Posłuchanie
Rozdział IV. Ramię Athosa, szarfa Porthosa i chustka Aramisa
Rozdział V. Muszkieterowie króla i gwardziści pana kardynała
Rozdział VI. Jego Królewska Mość Ludwik Trzynasty
Rozdział VII. Muszkieterowie u siebie
Rozdział VIII. Intryga dworska
Rozdział IX. D’Artagnan działa
Rozdział X. Pułapka z siedemnastego wieku
Rozdział XI. Intryga zawiązuje się
Rozdział XII. Jerzy Villiers, książę Buckingham
Rozdział XIII. Pan Bonacieux
Rozdział XIV. Nieznajomy z Meung
Rozdział XV. Urzędnicy i wojskowi
Rozdział XVI. Pan De Seguier uczuwa gwałtowniejszą, niż dawniej, potrzebę uderzenia w dzwon
Rozdział XVII. Małżeństwo Bonacieux
Rozdział XVIII. Kochanek i mąż
Rozdział XIX. Plan wyprawy
Rozdział XX. Podróż
Rozdział XXI. Hrabina De Winter
Rozdział XXII. Balet Merlaison
Rozdział XXIII. Schadzka
Rozdział XXIV. Pawilon
Rozdział XXV. Porthos
Rozdział XXVI. Rozprawy Aramisa
Rozdział XXVII. Żona Athosa
Tom drugi
Rozdział I. Powrót
Rozdział II. Poszukiwanie środków na wyprawę
Rozdział III. Milady
Rozdział IV. Anglicy i Francuzi
Rozdział V. Obiad u notarjusza
Rozdział VI. Subretka i pani
Rozdział VII. Umundurowanie Aramisa i Porthosa
Rozdział VIII. W nocy wszystkie koty szare
Rozdział IX. Marzenia o zemście
Rozdział X. Tajemnica milady
Rozdział XI. Umundurowanie Athosa
Rozdział XII. Zjawisko
Rozdział XIII. Odmowa
Rozdział XIV. Oblężenie Roszelli
Rozdział XV. Wino andegaweńskie
Rozdział XVI. Oberża pod czerwonym gołębnikiem
Rozdział XVII. Pożytek z luftów pieca
Rozdział XVIII. Scena małżeńska
Rozdział XIX. Bastion świętego Gerwazego
Rozdział XX. Narada muszkieterów
Rozdział XXI. Interesy familijne
Rozdział XXII. Zrządzenie losu
Rozdział XXIII. Rozmowa brata z siostrą
Rozdział XXIV. Baczność, panowie!
Rozdział XXV. Pierwszy dzień niewoli
Rozdział XXVI. Drugi dzień niewoli
Rozdział XXVII. Trzeci dzień niewoli
Rozdział XXVIII. Czwarty dzień niewoli
Rozdział XXIX. Piąty dzień niewoli
Rozdział XXX. Scena z tragedji klasycznej
Rozdział XXXI. Ucieczka
Rozdział XXXII. Co się działo w portsmouth 21 sierpnia 1628 roku?
Rozdział XXXIII. We Francji
Rozdział XXXIV. Klasztor karmelitek w Bethune
Rozdział XXXV. Dwie odmiany szatanów
Rozdział XXXVI. Kropla, przepełniająca czarę
Rozdział XXXVII. Człowiek w czerwonym płaszczu
Rozdział XXXVIII. Wyrok
Rozdział XXXIX. Śmierć milady
Rozdział XL. Zakończenie
Отрывок из книги
Alexandre Davy de la Pailleterre Dumas urodził się dnia 24 lipca 1803 r. w Viellers-Cotterets, w departamencie Aisne. W jego żyłach złączyła się błękitna krew francuskiego szlachcica z burzliwą krwią murzynki z San Domingo. Ojciec, piastujący w armji francuskiej godność generała, osierocił chłopca wcześnie, nie zostawiając rodzinie środków do życia, ponieważ nieustanne konflikty z Napoleonem stały na przeszkodzie jego karjerze materjalnej. Aleksander oddziedziczył po nim atletyczną strukturę, żelazne zdrowie, usposobienie szerokie, radosne, fantazję i wielki spryt. Matka – wdowa nie mogła ponieść kosztów wykształcenia chłopca; jeżeli młody Dumas rozporządzał pewnemi wiadomościami z dziedziny historji i językoznawstwa, to jest to wyłącznie zasługą pastora Abbé Grégaine. Zresztą chłopiec nie okazywał zamiłowania do umysłowej pracy, mało interesował się nauką, jeszcze mniej literaturą, pociągały go natomiast wolne przestrzenie pól i rozległe obszary lasów, był zapalonym fechmistrzem i nieporównanym strzelcem, opanował wszystkie sporty, wszystkie rodzaje cielesnych ćwiczeń. Pozatem żył wesołem życiem hulaki i nieroba. Punktem wyjścia dla jego karjery literackiej stała się przyjaźń z młodym, zdolnym Szwedem, Adolfem z Leuven, który rzucił propozycję napisania do spółki kilku sztuk teatralnych. Dumas się zgodził: rzecz jasna, że pierwsze twory jego młodzieńczej muzy nie znalazły uznania w oczach paryskich dyrektorów.
Tymczasem położenie majątkowe rodziny pogorszyło się znacznie. W r. 1822 Aleksander zbiera dokumenty, pozostawione w spuściźnie przez ojca, zaopatruje się w polecające listy i wyjeżdża do Paryża, tam też znajduje posadę w kancelarji księcia Orleanu. Zarabia 1.500 franków rocznie, zdobywa mocną pozycję materjalną, sprowadza do siebie matkę. Równocześnie zdaje sobie sprawę ze swego niedostatecznego wykształcenia, bierze się energicznie do pracy, czyta, studjuje, robi plany, chodzi do teatru – obserwuje efekty sceniczne, poczyna się orjentować w budowie sztuki teatralnej. Ogromne wrażenie wywierają na nim Szekspir i Schiller, ulega wpływom niemieckich romantyków. Wreszcie sam wstępuje w krąg działalności dramatycznej. Sztuką Henryk IV i jego dwór zdobywa sobie publiczność, usuwając czasowo w cień młodego Wiktora Hugo. Od tej chwili z pod pióra Dumasa wychodzi jeden dramat za drugim. Najpopularniejsze są: Christine, Antony, Napoleon Bonaparte, Richard Darlington i t. d. Jako powieściopisarz wystąpi dopiero później.
.....
Tak samo mógł powiedzieć o dwudziestu tysiącach, lecz wstrzymała go nieśmiałość młodzieńcza.
Zmożonemu poszukiwaniami oberżyście nagła myśl strzeliła do głowy.
.....
