Książę Cieni

Отрывок из книги

Każdy z nas jest Księciem Cieni.

W każdym z nas żyje dobro i zło. Tak jak cień ruin zmaga się na mojej twarzy z promieniami słońca, tak i w duszy toczy się potyczka tych skrajności. Miasto upadło, zamieniło się w ruinę cegieł. Deski wystają z gruzów, a ty, Hadrianie, leżysz na nich jak na łożu śmierci. Światło odpływa z twoich żył, bystre iskry uciekają z twoich oczu. Wiem, że umierasz. Moje łzy opadające na twoją bladą twarz nie zamienią się w antidotum na śmierć. Rana na klatce piersiowej pulsuje czerwienią. Im więcej tej czerwieni dookoła twojego ciała, tym bardziej bezbarwny robi się mój świat.

.....

– Mogą być niebezpieczne, dlatego używamy ich sporadycznie. Na przykład kiedy chcemy ci zaimponować – zachichotała Amelia i ruszyła leśną dróżką w kierunku plaży, skąd dobiegał gwar.

– Sęk w tym, że trzeba używać ich umiejętnie i zdecydowanie. Jeśli nie ma w twoim wyobrażeniu pewności, rzeczywiście wrzucą cię do bezkresu – wyjaśniła Ariana, idąc obok mnie. Tam, gdzie stawiała kroki, wyrastały małe białe kwiaty. – Tak jak kryształowa kula, medaliony potrafią ukazać nam osobę, za którą tęsknimy, ale nigdy nas do niej nie przeniosą. Są jednak mocniejsze. Działają tylko tam, gdzie sięga światło, ale wchodzą w duszę, dostrzegają światło w ludziach. Widzimy Juliana, więc jest w nim światło. To najlepsza wiadomość.

.....