Instrukcja nadużycia

Instrukcja nadużycia
Автор книги: id книги: 1183062     Оценка: 0.0     Голосов: 0     Отзывы, комментарии: 0 333,33 руб.     (3,25$) Читать книгу Купить и читать книгу Электронная книга Жанр: Биографии и Мемуары Правообладатель и/или издательство: OSDW Azymut Дата добавления в каталог КнигаЛит: ISBN: 978-83-8110-939-0 Возрастное ограничение: 18+ Оглавление Отрывок из книги

Реклама. ООО «ЛитРес», ИНН: 7719571260.

Описание книги

Pod koniec XIX wieku w samej tylko Warszawie pracowało prawie 40 tysięcy pokojówek, garderobianych i panien do wszystkiego. Młodych imigrantek ze wsi, samotnych w dużym mieście, bezbronnych. Ta książka jest opowieścią o nadużyciach, których na służących dopuszczali się właściwie wszyscy, którzy się z nimi stykali. Od Kościoła, zainteresowanego zbawieniem ich duszy, ale już nie sprawiedliwą karą dla molestujących panów domu, przez panie, które służbę ignorowały, poniżały i zwalniały z byle powodu, aż po emancypantki i socjalistów, którzy chcieli pomóc, ale nie wiedzieli jak. Służące, których życiem w XIX wieku pracodawcy mogli nieomal swobodnie rozporządzać, musiały na abolicję czekać ponad sto lat. Dziś odzyskują nie tylko podmiotowość. Autorka przywraca im prawdziwe imiona, twarze, głos – i godność i pokazuje, jak niewolnictwo kobiet sięgało samego rdzenia ładu społecznego. Magdalena Kicińska – pisarka, redaktorka naczelna „Pisma” Jest to książka o niewyobrażalnym wyzysku i przemocy, nie jest jednak straszliwym, niestrawnym akademickim sucharem, których tony co roku produkuje polska nauka historyczna. Wprost przeciwnie: autorka pisze świetnie, umiejętnie przechodząc pomiędzy twardymi faktami i liczbami oraz anegdotą.Dr hab. Adam Leszczyński, profesor Uniwersytetu SWPS

Оглавление

Alicja Urbanik-Kopeć. Instrukcja nadużycia

Spis treści

Podziękowania

Wstęp

Kim była służba?

Część I. Instytucje

Rozdział 1. W drodze

Rozdział 2. W mieście

Rozdział 3. W kościele

Część II. W domu

Rozdział 1. Panie

Rozdział 2. Panowie

Część III. Na ulicy, w bramie

Rozdział 1. Prostytucja

Rozdział 2. Przepracowanie

Zakończenie

Instrukcja nadużycia

Bibliografia

Źródła

Zdję cia źródła

Отрывок из книги

Kim była służba?

Część I. Instytucje

.....

„Przyjaciel Sług” dawał specyficzne rady. W tym przypadku chciał jednocześnie chronić dobre imię niesprawiedliwych pracodawców („może i gniewa się zbyt długo”) i podawać przykład dobrej pani, która patrzy sercem. Morał dla służącej brzmiał w każdym razie, że musi z pokorą przyjmować dowolne referencje, a jeśli będzie miała szczęście, dobra pani zatrudni ją tak czy inaczej. Inne gazety nie miały aż tak optymistycznego poglądu na sprawę. Radziły raczej, by te wpisy były nie nadto surowe, ale też nie pobłażliwe, tak by następny pracodawca miał prawdziwy obraz zatrudnianej dziewczyny. Zdawano sobie jednak sprawę, że jest to bardzo trudne. Autor artykułu w „Tygodniu” pisał na koniec swojego wywodu o nieuczciwości kantorów stręczeń, że prowadzenie wiarygodnej książeczki służbowej jest wymagające, bo „sumienne, bezstronne i beznamiętne wpisywanie do nich zaświadczeń przez nasze panie stanowi rafę podwodną opłakanej kwestii służebnej, gdyż do takich, o jakich mówimy zaświadczeń, potrzebny jest ze strony pań naszych wysoki takt i sprawiedliwa ocena… samych siebie!..”. Autor artykułu Słówko o niemożebnem nie miał zaś dobrego zdania o poczuciu sprawiedliwości pracodawczyń.

„Przegląd Społeczny” w interwencyjnej sztuce teatralnej publikowanej w 1906 roku jeszcze gorzej oceniał uczciwość pań wpisujących referencje. Tam pokojówka wymawia pracę, bo nie chce zgodzić się na molestowanie przez brata pani domu. Apolonia wyjmuje więc książeczkę służbową i pisze, co następuje:

.....

Добавление нового отзыва

Комментарий Поле, отмеченное звёздочкой  — обязательно к заполнению

Отзывы и комментарии читателей

Нет рецензий. Будьте первым, кто напишет рецензию на книгу Instrukcja nadużycia
Подняться наверх