Читать книгу Naiwne kobiety zakładają, że mężczyźni… - Анастасия Колендо-Смирнова - Страница 1

Przekonanie, że "mężczyźni nie płaczą", jest częścią szerszego kulturowego stereotypu, zgodnie z którym mężczyźni powinni być silni, emocjonalnie odporni i nie okazywać swoich uczuć. Ten stereotyp może negatywnie wpływać na życie kobiet na różne sposoby.

Kobiety zazwyczaj cenią otwartą i szczera komunikację w relacjach. Gdy mężczyźni tłumią swoje emocje i nie wyrażają swoich uczuć, może to stworzyć barierę w komunikacji i prowadzić do nieporozumień oraz konfliktów w relacjach.

Przekonanie, że mężczyźni nie powinni okazywać swoich emocji, może również wpłynąć na wychowanie dzieci. Gdy mężczyznom społecznie nie wolno wyrażać swoich uczuć, mogą tłumić swoje emocje, co ostatecznie może prowadzić do stresu, depresji i innych problemów psychicznych. Badania pokazują, że mężczyźni, którzy nie wyrażają swoich emocji, mogą doświadczać wyższego poziomu stresu i niższej jakości życia. Istnieją udokumentowane przypadki, gdy znane osobistości prawdopodobnie tłumiły swoje emocje i doświadczały poważnych zaburzeń depresyjnych, które mogły przyczynić się do ich decyzji o samobójstwie. Ernest Hemingway (1899–1961) – jeden z najbardziej znanych amerykańskich pisarzy XX wieku, znany był ze swojego macho-wizerunku, który mógł sugerować potrzebę tłumienia swoich emocji. Jego życie było pełne traum i stresów, w tym uczestnictwa w wojnach, a ostatecznie popełnił samobójstwo. Robin Williams (1951–2014) – amerykański aktor i komik, który niespodziewanie dla wielu odebrał sobie życie. Williams był znany ze swojej energii i zdolności do rozśmieszania ludzi, jednak tajemniczo walczył z depresją i lękiem. Niektórzy badacze i bliscy przyjaciele twierdzą, że jego tendencja do tłumienia własnych uczuć i dążenie do bycia zawsze "na wysokości" mogły przyczynić się do jego problemów psychicznych.

Mimo istnienia negatywnych przykładów tłumienia emocji przez mężczyzn, należy zauważyć, że takie zachowanie nie jest powszechnie akceptowanym standardem dla mężczyzn; to raczej rzadki wyjątek, który przekształcił się w kulturologiczny stereotyp, że mężczyźni nie płaczą.

Funkcjonalna rezonans magnetyczny pozwala badać aktywność różnych części mózgu podczas przeżywania emocji. Badania z jego wykorzystaniem pokazują, że u mężczyzn i kobiet aktywność w różnych częściach mózgu jest podobna podczas przeżywania tych samych emocji.

Psychologowie Bridget Ruben i James Gross przeprowadzili badanie w 2000 roku, w którym uczestnicy mieli wyrażać swoje emocje, oglądając różne filmy. Badanie wykazało, że mężczyźni i kobiety reagowali podobnie na różne emocjonalne sceny, co podkreśla ich zdolność do reakcji emocjonalnej.

Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley (2010 rok) odkryli, że mężczyźni i kobiety są równie zdolni do współczucia, gdy widzą człowieka w potrzebie. Podczas oglądania filmów pokazujących ludzkie cierpienie, obie grupy płciowe wykazały aktywację w obszarach mózgu związanych z empatią i zrozumieniem społecznym. Badanie Uniwersytetu Michigan (2015 rok): Naukowcy odkryli, że mężczyźni są zdolni do tak głębokich emocjonalnych przeżyć jak kobiety, szczególnie jeśli chodzi o relacje romantyczne. Mężczyźni, podobnie jak kobiety, doświadczają bolesnych uczuć po zerwaniu związku i często nawet intensywniej niż kobiety. Na świecie przeprowadzono wiele podobnych eksperymentów i wszystkie miały podobne wyniki, zgodne z tym, że mężczyźni doświadczają tak silnych emocji jak kobiety i nie zawsze dążą do ich tłumienia.

Faza "Płacz, a poczujesz się lepiej" ma podstawy chemiczne. Kiedy płaczemy z powodu emocjonalnego wstrząsu, gruczoł łzowy intensywnie wydziela płyn, bogaty w substancje psychotropowe, które zmniejszają wewnętrzne napięcie i niepokój. Dlatego nie ma powodu, by kobiety czy mężczyźni wstydzili się płaczu. (Źródło: https://1001fact.ru/chelovecheskie-slezy-fakty/)

Istnieje wiele historycznych i współczesnych przykładów, kiedy znani i wpływowi mężczyźni okazywali swoją wrażliwość i płakali. Oto kilka z nich:

Abraham Lincoln: Wielki amerykański prezydent Abraham Lincoln, który odegrał kluczową rolę w amerykańskiej wojnie secesyjnej i walce o równouprawnienie Afroamerykanów, był znany ze swojej emocjonalnej głębi. Istnieje wiele udokumentowanych przypadków, gdy płakał na publicznych wydarzeniach. Nelson Mandela: Były prezydent Południowej Afryki i legenda walki o prawa człowieka, Nelson Mandela, okazywał swoje emocje publicznie. Płakał zarówno z radości, jak i smutku, co czyniło go bliższym zwykłym ludziom. Barack Obama: 44. prezydent Stanów Zjednoczonych wielokrotnie okazywał swoje emocje publicznie. Złzy mu się w oczach, kiedy przemawiał po strzelaninie w szkole Sandy Hook w 2012 roku, a także płakał, wyrażając wdzięczność swoim zwolennikom i współpracownikom podczas pożegnalnego przemówienia w 2017 roku. John F. Kennedy: 35. prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki okazywał swoją emocjonalność w publicznych przemówieniach, w tym ważnych mowach o prawach obywatelskich i pokoju.

Roger Federer: Znany szwajcarski tenisista Roger Federer wielokrotnie okazywał swoje emocje i płakał po ważnych zwycięstwach i porażkach na korcie. To czyni go bardziej ludzkim w oczach fanów. Kobe Bryant: Słynny koszykarz nie wstydził się pokazywać swoich emocji podczas gier i ważnych momentów swojej kariery. Płakał podczas pożegnalnego przemówienia po swojej ostatniej grze w NBA w 2016 roku. Chris Evans: Aktor, znany z roli Kapitana Ameryki w kinowym świecie Marvela, nie wstydzi się okazywać swojej wrażliwości i emocji w mediach społecznościowych, w tym publikacji o swoich przeżyciach. Leonardo DiCaprio: Znany aktor wielokrotnie okazywał swoje emocje w publicznych sytuacjach. Był na granicy łez, przyjmując Oscara za najlepszą rolę męską w 2016 roku. Te przykłady potwierdzają, że nawet najbardziej udani i wpływowi mężczyźni są zdolni do okazywania swoich emocji i płaczu, co czyni ich bardziej ludzkimi i bliższymi innym ludziom.

Zrozumienie przez kobiety, że mężczyźni mogą doświadczać i wyrażać emocje równie głęboko i intensywnie jak one same, przynosi wiele korzyści w różnych aspektach życia. W relacjach osobistych może to wzmocnić emocjonalną więź między partnerami, poprawić komunikację i wzmocnić zaufanie, a także pomóc kobietom lepiej zrozumieć swoich mężczyzn, co z kolei przyczynia się do bardziej harmonijnych relacji. Kobiety, które rozumieją i wspierają swoich partnerów w ich emocjonalnych przejawach, przyczyniają się do ogólnego emocjonalnego dobrostanu obu stron. W sferze zawodowej takie zrozumienie czyni kobiety bardziej efektywnymi liderami, poprawia pracę zespołową i sprzyja lepszej koordynacji i współpracy w zespole. Społeczeństwo jako całość również zyskuje na niszczeniu stereotypów płciowych i promowaniu równości, ponieważ uznawanie, że mężczyźni mają prawo do emocjonalnego wyrazu, wzmacnia równość płci. Ponadto, wzajemne zrozumienie i wsparcie w relacjach pomagają obniżyć poziom stresu i wzmacniać emocjonalną odporność, co przyczynia się do zdrowia psychicznego i ogólnego dobrostanu.