Читать книгу Wiersz do Króla Pruskiego - Władysław Ludwik Anczyc, Anczyc Władysław Ludwik, Władysław Anczyc - Страница 1

Królu – rzuciłeś kostkę, już padła niestety!

Cofnąć się nie wypada, więc daléj do mety,

Po trupach twego ludu idź naprzód bezkarnie

I nowe twéj Ojczyznie zadawaj męczarnie.

Korona na twéj głowie krwią braci spryskana;

Dopokiż, będziem cierpieć mordercę… tyrana!..

Zdeptałeś wolne serca ludu niemieckiego,

Precz ztąd zbójco w koronie – precz! z tronu pruskiego.

Ty coś chciwością mordów przewyższył tygrysy,

Obłudą jezuity – podstępami lisy —

Co swą dumą przeszedłeś piekielne książęty,

Bądz od wszystkich narodów na wieki przeklęty.

Niech cię w gronię dworaków wśród korony blasku,