Читать книгу Alle mensen zijn familie! - Андрей Тихомиров - Страница 1

Alle mensen zijn familie! Het is wetenschappelijk bewezen dat de mens een gemuteerde aap is (Homo sapiens), en de naaste verwanten van ons, volgens het gedecodeerde genoom, zijn primaten. Al het andere (creationisme, "selectiviteit" van bepaalde volkeren) is niets meer dan zelfbedrog. De mens verscheen, net als andere wezens, niet als resultaat van "goddelijke krachten", maar alleen als resultaat van mutaties, genetische veranderingen. Een belangrijke mutatie vond ongeveer 2,4 miljoen jaar geleden plaats in een gen dat de ontwikkeling van de kaakspieren regelt en dat bij de moderne mens MYH16 wordt genoemd. Als gevolg van deze schijnbaar onbeduidende verandering in het genoom begonnen de kaakspieren van onze voorouders te verzwakken, wat het gebruik van de eerste werktuigen dwong – een graafstok en een kern (bewerkte steen), het toekomstige prototype van de scepter en koninklijke macht. Het was de verandering in de kaakspieren, die, nadat ze minder krachtig waren geworden, minder druk uitoefenden op de schedel, zorgde voor een andere structuur, waardoor het een veel groter brein kon ontwikkelen, omdat alleen menselijke welpen niet-volgroeide plaatsen op het hoofd hebben ( fontanellen) die na 3-5 jaar strakker worden. Geen enkel ander levend wezen heeft dit! Volgens het laatste wetenschappelijke onderzoek komt de hele moderne, diverse mensheid uit één kleine Afrikaanse stam. Maar er waren andere soorten mensen: Neanderthalers, Pithecanthropes, Sinanthropes en anderen, sommigen stierven uit, sommigen geassimileerd met Homo sapiens.

Er is ook een wiskundig bewijs van verwantschap, in dit geval in termen van een exponentiële toename van het aantal familieleden (met een gemiddeld verschil tussen generaties van 25-35 jaar): elke persoon heeft er 1, twee ouders hebben er 2, ze hebben ook twee ouders, dat wil zeggen vier 4, verder 8, 16, 32, 64, 128, 256, 512, 1024, 2048… 8 589 934 592 Met andere woorden, 1000 jaar geleden had elke levende persoon meer voorouders dan nu leeft op de hele wereld. Het antwoord op de paradox is simpel: in feite zijn er vele malen minder voorouders, omdat mensen incestueuze contacten (incest) aangingen, vaak zonder het te vermoeden. Als je teruggaat naar meer oude tijden, dan zullen er natuurlijk nog meer voorouders zijn.

Sommigen geloven dat oude mensen in China evolueerden van een rechtopstaande mens naar een Aziatische lijn met moderne anatomie. De auteurs van het werk over Homo longi hebben een andere mening: de "drakenman" is een onafhankelijke tak die ongeveer een miljoen jaar geleden in Afrika ontstond.

Zonder analyse van oud DNA in hun handen, pasten wetenschappers de Bayesiaanse benadering toe, een wiskundige methode waarmee je een evolutionaire boom kunt bouwen op basis van heterogene invoergegevens. Volgens berekeningen leefde er al 400 duizend jaar geleden een redelijk mens in China. Dit is in tegenspraak met de eerder verkregen resultaten.

In 1978 werden tijdens opgravingen in de grot van Apidima in Noord-Griekenland twee onvolledige menselijke schedels en botfragmenten gevonden. Antropologen stelden vast dat de ene toebehoorde aan de vroege Homo sapiens, de andere aan de Neanderthaler. De uranium-thoriummethode toonde de ouderdom van de vondst – 210 duizend jaar. Dit is de oudste intelligente persoon buiten het thuisland van hun voorouders. Sommige onderzoekers betwijfelen echter of de schedels van Harbin en Apidima kunnen worden toegeschreven aan Homo sapiens en bekritiseren de datering.

En hier is een nieuwe sensatie – in Israël, in de Nesher Ramla-grot, werden verschillende schedelfragmenten gevonden van 140-120 duizend jaar oud. Ze combineren archaïsche en geavanceerde kenmerken van Neanderthalers, dus wetenschappers beschouwen ze als een speciale voorouderlijke lijn van dit soort mensen. En gezien de algemene details met nog twee soorten mensen, suggereert de hypothese zichzelf over een speciale lijn van Neanderthaler-voorouders, die ongeveer 400 duizend jaar geleden opviel en zijn bestaan beëindigde in Nesher Ramla. Tegelijkertijd hadden sapiens zich al gevestigd in de grotten ten noorden van hen.

Tot nu toe is de geschiedenis van het menselijk ras nogal complex en nog lang niet voorbij. De reden hiervoor zijn de vele vondsten niet alleen in Europa en Afrika, maar ook in het Midden-Oosten, in China. En dit is natuurlijk niet de limiet. Verschillende graden van conservering, een verscheidenheid aan technieken bieden veel ruimte voor interpretatie. Eén ding is duidelijk: de afgelopen 200.000 jaar werd de planeet bewoond door vele populaties van oude mensen, waaronder Homo sapiens. Ze zijn actief gemigreerd, technologieën uitgewisseld en mogelijk gekruist.

De aarde wordt, of we het nu leuk vinden of niet, bewoond door apen die zichzelf de eerste noemen (primaat van het Latijnse primatus – eerste plaats, anciënniteit) en wat ze ook zeggen, maar de zogenaamde redelijke mensen (Homo sapiens) zijn gewoon een van de 200 levende soorten – van maki's tot mensen in de orde van primaten of apen. Welnu, wat voor soort apen zijn, weten veel mensen tot op zekere hoogte: luidruchtig, luidruchtig, met een kudde-instinct, met een uitgesproken hiërarchisch systeem van dominantie-onderwerping, matriarchaat heerst bij veel soorten apen. Emoties, grimassen, clownerie, enz. bij apen overheersen gevoelens vaak boven rede. Dit alles vindt plaats in de mens, de eerste aap van de planeet.

Vondsten van de overblijfselen van verschillende mensachtige wezens, zoals Pithecanthropus, Cro-Magnons en Neanderthalers, die de moderne wetenschap beschouwt als de voorouders van de mens, zijn niet ongewoon. Dergelijke vondsten worden periodiek door archeologen gedaan in zeer oude lagen – meer dan 30, 50 en zelfs 100 duizend jaar oud.

De moderne wetenschap gelooft dat de schepping van de mens wordt geassocieerd met genetische mutaties, oude virussen. Verschillende virussen die in het genoom van oude mensachtigen (mensachtige wezens) werden geïntroduceerd, leidden tot de vorming van een verscheidenheid aan mensachtige wezens. Hiervan heeft uiteindelijk, in de loop van een eindeloze strijd om het bestaan, de moderne soort, homo sapiens, gewonnen. Tegelijkertijd waren er andere soorten hominide-achtige wezens, studies van recent ontdekte begraafplaatsen in Kenia (Oost-Afrika) geven aan dat homo habilis (bekwame man) en homo erectus (rechtopstaande man) naast elkaar leefden. Ze konden paren, en blijkbaar kwam uit deze promiscuïteit (onbeperkte seksuele relaties) de moderne soort homo sapiens voort. En alle diversiteit van mensachtige wezens, moderne rassen, is het resultaat van een eindeloze strijd om het bestaan, toen mensachtige wezens seksuele contacten hadden met verwante soorten en niet alleen bijvoorbeeld verschillende vormen van seksuele relaties bekend zijn – bestialiteit, necrofilie, homoseksualiteit , enz.

Franse wetenschappers van de Universiteit van Rouen ontdekten in 2009 een nieuwe stam van het humaan immunodeficiëntievirus (HIV). Volgens hen wordt het door gorilla's op mensen overgedragen. Dit is het eerste gemelde geval van HIV-infectie door primaten, met uitzondering van chimpansees – drie bekende soorten immunodeficiëntievirus zijn door deze primaten op mensen overgedragen. Het virus is gevonden bij een vrouw van Franse afkomst die in Kameroen woont. Ze at geen apenvlees, dus wetenschappers denken dat de infectie seksueel is veroorzaakt door een andere persoon.

Wetenschappers van het Russische Instituut voor Moleculaire Genetica van de Russische Academie van Wetenschappen beweren dat oude virussen mensen hebben gemaakt van een oude mensachtige. "Genen, zoals al kan worden beweerd, zijn vergelijkbaar bij mensen en apen, ze scheiden gewone eiwitten uit, maar virussen veranderen hun verhouding, distributie en de tijd die hieraan wordt besteed", legt Vyacheslav Tarantul, adjunct-directeur van het instituut, uit. Bijna gelijktijdig met de Russen verkondigden de Amerikanen hun theorie over de transformatie van apen in Homo sapiens. Volgens biologen en plastisch chirurgen van de Universiteit van Pennsylvania konden ze één enkele genetische mutatie vinden, waardoor de vroegste menselijke voorouders anders werden dan hun aapachtige voorgangers. In feite hebben we het over het moment van de geboorte van een persoon op planeet Aarde. Deze mutatie vond volgens wetenschappers ongeveer 2,4 miljoen jaar geleden plaats in een gen dat de ontwikkeling van kaakspieren regelt en dat bij de moderne mens MYH16 wordt genoemd. Als gevolg van deze ogenschijnlijk onbeduidende verandering in het genoom begonnen de kaakspieren van onze voorouders te verzwakken, wat de ongelukkige mensen dwong hun gewoonten, menu's te veranderen en op zoek te gaan naar de eerste gereedschappen. Ze moesten zich aanpassen aan de nieuwe kenmerken van het lichaam, leren hoe ze voedsel moesten koken, het op de een of andere manier verwerken. Het was een verandering in de kaakspieren, die minder krachtig werden, minder druk uitoefenden op de schedel, voor een andere structuur zorgden, waardoor een veel groter brein zich kon ontwikkelen, deze krachtige "computer" bediende door goed ontwikkelde zintuigen. Als gevolg hiervan nam het aapachtige wezen een stok in zijn poten en besloot deze er niet meer uit te laten. Dit kan het feit verklaren dat de wegen die van de hersenen naar het ruggenmerg leiden bij mensen elkaar kruisen, zodat de rechterhersenhelft de linkerhelft van het lichaam aanstuurt en de linkerhelft de rechterhelft. Maar de rest van de apen was verstoken van zo'n mutatie en heeft nog steeds krachtige kaken en zwakke hersenen in vergelijking met mensen. Bij menselijke baby's kunnen de hechtingen die de botten van de schedel verbinden uit elkaar bewegen terwijl ze groeien, en fontanellen verschijnen – delen van de hersenen die niet bedekt zijn met bot. Met de leeftijd raken de fontanellen overgroeid en wanneer de hersenen de normale grootte bereiken, neemt de grootte van de schedel niet langer toe. De groei van de hersenen gaat echter door en bij veel moderne kinderen groeien de fontanellen niet lang over. Het bijbelse verhaal van Eva's vloek "met pijn zul je kinderen baren" gaat terug op de oude "goddelijke" verklaring waarom vrouwen bevallen met pijn. Apen en mensen bleven omnivoren, niet gespecialiseerd in welk soort voedsel dan ook, dus hun tandsysteem komt dicht in de buurt van het oorspronkelijke type, dat werd gevormd in de oude dierentandhagedissen – reptielen. Mensen hebben een kleurenbinoculair zicht, net als apen. De mensapen leefden in een redelijk constant klimaat en hadden geen goed gedefinieerd broedseizoen, dus vrouwen ontwikkelden een menstruatiecyclus van 28 dagen, dat wil zeggen dat bevruchting 13 keer per jaar mogelijk is, de cyclus staat onder controle van het endocriene systeem.

De mutatie vond plaats in slechts één populatie van oude mensachtigen, de rest van de individuen van deze populatie stierf hoogstwaarschijnlijk. De dood kan zijn opgetreden als gevolg van een ziekte, infectie, straling, infectie, enz., Wat leidde tot een aanzienlijke vermindering van de populatie van oude mensachtigen, de rest (voorwaardelijke Adam en Eva) waren in staat om verzwakt te overleven en nakomelingen te geven met genetisch gemodificeerde spieren jukbeenderen (de jukbeenboog is een erfenis van dierentandhagedissen), deze genen bleken dominant te zijn bij het paren met naaste verwanten uit andere populaties, deze mutatie werd gefixeerd en verder ontwikkeld in menselijke voorouders.

Eerder werd aangenomen dat het geheim ligt in die genen die verschillen bij mensen en apen, in 2006 werd zelfs een deel van het genoom ontdekt dat het meest is veranderd bij mensen, maar dit verhelderde niets. Het is heel goed mogelijk dat de verschillen tussen apen en mensen niet alleen in verschillende genen liggen, maar ook in dezelfde. Ralph Haygood en zijn collega's van Duke University konden de juistheid van dit vermoeden bewijzen. Wetenschappers analyseerden 6280 genen die aanwezig zijn bij mensen, chimpansees en makaken. Het bleek dat in 575 menselijke genen, waarvan vele geassocieerd waren met hersenfunctie en, meer verrassend, met voeding, de promoters heel anders zijn dan hun tegenhangers bij apen. Promotors zijn stille genen die, onder gunstige omstandigheden, een regulerende functie vervullen, dat wil zeggen het werk van andere genen sturen. Promotors produceren, indien nodig, eiwitten, die op hun beurt de werking van andere genen beïnvloeden. Wetenschappers beschouwden dit als een teken van positieve evolutionaire selectie die ons hielp te worden wie we zijn. Interessant is dat de DNA-gebieden die apen het meest van mensen onderscheiden, verband houden met de hersenfunctie en voeding. Meer dan 100 genen van 575 verschillende locaties zijn geassocieerd met het metabolisme van koolhydraten, en met name glucose. Haywood gelooft dat een persoon ooit energie ontving voor de ontwikkeling van de hersenen door veranderingen in het dieet – de overgang van fruit naar knollen en wortelgroenten.