Читать книгу Hanes A diwylliant Iwerddon - Андрей Тихомиров - Страница 1

Mewn ffynonellau Gwyddelig, mae gwybodaeth Am Ddulyn yn dyddio'n ôl i'r 3edd ganrif . Ar ddiwedd yr 8fed ganrif cipiwyd y ddinas gan Y Normaniaid. Yn 1014, ger Dulyn, gorchfygwyd y Normaniaid yn llwyr Gan Y Brenin Gwyddelig Brian Boroime. Roedd poblogaeth Normanaidd y ddinas yn gymysg â'r Gwyddelod. Yn 1169 cipiwyd Dulyn gan arglwyddi ffiwdal lloegr. Ar ddechrau'r 13eg ganrif, adeiladwyd cadarnle'r ddinas fel canolfan gefnogaeth i'r gorchfygwyr – Castell Dulyn, a ddaeth yn symbol o ormes, difreinio a thrais i Bobl Iwerddon. O'r 17eg ganrif . Mae dulyn yn un o ganolfannau mudiad rhyddhad Iwerddon. Ym 1916 (ebrill 24-30), dechreuodd Gwrthryfel Dulyn ym 1916 yn erbyn rheolaeth lloegr. Mae gweithredoedd Guerrilla yn erbyn awdurdodau Prydain wedi datblygu yn y wlad. Paratowyd y sylfaen ar gyfer y gwrthryfel gan dwf teimladau chwyldroadol y llu Gwyddelig, dicter ystrad eang pobl Iwerddon gan bolisi trefedigaethol llywodraeth lloegr, a ohiriodd weithredu'r gyfraith ar hunan—lywodraeth gyfyngedig Iwerddon o fewn Yr Ymerodraeth Brydeinig – home rule tan ddiwedd y rhyfel ac a osododd gyflwr o warchae yn Iwerddon mewn gwirionedd. Yn Iwerddon, roedd anfodlonrwydd â natur gyfyngedig iawn ymreolaeth cartref a thactegau cymodi cenedlaetholwyr bourgeois Gwyddelig yn tyfu fwyfwy. Chwaraewyd y brif ran yn y gwrthryfel gan Y Fyddin Sifil, sefydliad milwrol dosbarth gweithiol a grëwyd ym 1913, a datgysylltiadau o wirfoddolwyr Gwyddelig dan arweiniad Shinfeiners asgell chwith-Gweriniaethwyr bach – bourgeois. Un o arweinwyr y gwrthryfel oedd y chwyldroadwr Proletarian Gwyddelig Connolly, a oedd yn rheoli lluoedd y gwrthryfelwyr. Cipiodd y gwrthryfelwyr brif swyddfa'r post Yn Nulyn, yr orsaf reilffordd a nifer o adeiladau gweinyddol. Fe wnaethant gyhoeddi Gweriniaeth Iwerddon a ffurfio Llywodraeth dros dro. Yn ogystal  Dulyn, digwyddodd y gwrthryfel mewn dinasoedd eraill, yn ogystal ag mewn nifer o leoedd eraill. Ar ôl ymladd stryd ffyrnig a barhaodd tan ebrill 30, cafodd y gwrthryfel ei atal gan imperialwyr Prydain gyda chreulondeb eithriadol.

The Illustrated London News, May 6, 1865. The Dublin International Exhibition: Delivery of goods at the foreign and fine-arts' entrance

The Illustrated London News, May 13, 1865. The Dublin International Exhibition: West entrance to the building

Dulyn. Un o strydoedd canol y ddinas. The Great Soviet Encyclopedia, Moscow, cyfrol 18, 1953, t. 451

Dulyn. Yn downtown. The Great Soviet Encyclopedia, Moscow, cyfrol 15, 1952, t. 256

Roedd iwerddon yn yr hen amser yn byw gan lwythau Iberia (ibero-Caucasian) A cheltaidd (Indo-Ewropeaid). Prif alwedigaeth y llwythau hyn oedd bridio gwartheg ac amaethyddiaeth. Concwest Rhufeinig Prydain (1st century) galwyd Yr enw "Prydain" o'r Prydeinwyr – Celtiaid, Indo–Ewropeaid, yn yr hen amser yr holl ynysoedd i'r gogledd O Gaul (Gauls hefyd Yn Geltiaid) Yn Brydain, a'r mwyaf-Albion, "gwyn", nifer o sylweddau sment mwynol ar gyfer adeiladu eu cloddio ar yr ynys yn yr hen amser, gyda lliw golau gwyn) nid oedd yn effeithio Ar Iwerddon, yn ogystal â'r goresgyniad o ynys gyfagos yn y 5ed ganrif. Eingl-Sacsoniaid a llwythau Germanaidd Eraill. Am ganrifoedd lawer, cadwyd y system gymunedol gyntefig ar yr ynys, ond erbyn y 3ydd-4ydd ganrif, roedd arwyddion o'i dadelfeniad eisoes wedi ymddangos. Arweiniodd y broses o wahaniaethu dosbarth at ffurfio sawl gwladwriaeth ffiwdal gynnar yn Iwerddon. Penaethiaid clans (clans mawr wedi'u rhannu'n grwpiau llwythol ar wahân) a llwythau – riages, neu "brenhinoedd", caffael pŵer tiriogaethol. Yn y 5ed ganrif, Dechreuodd Cristnogaeth ledaenu Yn Iwerddon. Gyda sylfaen mynachlogydd, ymddangosodd perchnogaeth tir feudal-eglwys. Cyfrannodd lledaeniad Cristnogaeth at y broses o ffiwdaleiddio. Fodd bynnag, datblygodd y broses hon yn eithaf araf. Ymhlith y llwythau Celtaidd, roedd gweddillion cysylltiadau hynafol yn dal yn gryf. Cyrhaeddodd y diwylliant celtaidd-lladin mynachaidd lefel uchel o ddatblygiad ar y pryd.

Gan ddechrau yn 795, Dechreuodd Iwerddon gael ei chyrch gan Y Normaniaid. Daeth brwydr hir gyda'r Normaniaid i ben gyda'u trechu yn 1014 Yng Nghlontarf gan sgwadiau ard-riag ("uchel frenin") Brian Boroime, a lwyddodd i uno'r wlad gyfan dros dro yn ddiweddar.

Yn 1169 a 1170, goresgynnodd y barwniaid Eingl-Normanaidd Iwerddon. Yn 1171, glaniodd byddin Brenin lloegr Harri II, y gorfodwyd i'r riages Gwyddelig a orchfygwyd gydnabod fel y "llywodraethwr goruchaf", felly Daeth Iwerddon y wladfa seisnig gyntaf. Fodd bynnag, llwyddodd y concwerwyr i ennill troedle yn unig yn y llain arfordirol de-ddwyreiniol. Yn y diriogaeth dan feddiant, a elwid yn ddiweddarach Yn " Pel "(ffens yn llythrennol), trowyd aelodau rhydd o'r claniau Gwyddelig yn serfs; roedd y concwerwyr yn trin Y Gwyddelod fel ras "israddol". Mae Statud Kilkenny 1366 yn gwahardd y saeson rhag cyfathrebu â'r bobl leol. Roedd gorllewin Iwerddon, a oedd yn dal i gadw ei hannibyniaeth, yn destun cyrchoedd dinistriol systematig gan arglwyddi ffiwdal lloegr. Ar ôl gorfodi'r trigolion brodorol i mewn i gorsydd a choedwigoedd, gan niweidio eu amaethyddiaeth a'u diwylliant, achosodd y gorchfygwyr oedi yn y broses o ddadelfennu cysylltiadau patriarchaidd-llwythol yn ôl ymhlith Y Gwyddelod. Gwrthbrofi'r fersiwn ffug o hanesyddiaeth bourgeois saesneg am genhadaeth wareiddio'r Prydeinwyr ar yr "ynys perlog", F. Ysgrifennodd Engels fod "goresgyniad lloegr wedi amddifadu Iwerddon o unrhyw bosibilrwydd o ddatblygiad a'i daflu'n ôl ganrifoedd, ac ar ben hynny ar unwaith, gan ddechrau o'r ganrif XII" (Marx K. Ac Engels F., Traethodau, cyf. 24, t. 280).

Ers 1295, dechreuodd senedd o farwniaid a rhaglawiaid lloegr ymgynnull Yn Nwyrain Iwerddon. Cafodd ddylanwad mawr gan arglwyddi ffiwdal lloegr, a briododd, er gwaethaf y gwaharddiad, â phenaethiaid claniau Gwyddelig ac etifeddu eu tiroedd. Yn y 15fed ganrif, defnyddiodd cynrychiolwyr o'r Teulu Eingl-Wyddelig Geraldine – Desmonds a Kildares – swydd llywodraethwr yr ynys bron yn fonopolistaidd. Gyda derbyniad Y Tuduriaid ym 1485 a sefydlu absoliwtiaeth Yn Lloegr, dechreuodd llywodraeth lloegr gryfhau ei grym yn y wlad.

Yn ystod cyfnod cyfan y 12fed-15fed ganrif, cynhaliodd y Claniau Gwyddelig frwydr rhyddhad yn erbyn gorchfygwyr lloegr (gwrthryfeloedd 1315-1318, 1394, 1399, ac ati.).

Arweiniodd lledaeniad Y Diwygiad seisnig i Iwerddon ym 1536-1537 at atafaelu tiroedd arweinwyr ac aelodau cyffredin y claniau Gwyddelig o dan esgus eu gwyriad o'r ffydd "wir". Daeth iwerddon yn wrthrych ysbail drefedigaethol i uchelwyr ffiwdal adfeiliedig lloegr, ac i'r" uchelwyr newydd " a'r bourgeoisie – dosbarthiadau a gododd yn y broses o gronni cychwynnol, a baratôdd sefydlu'r system bourgeois Yn Lloegr.

Ymateb Pobl Iwerddon i'r polisi o allfudo oedd cryfhau'r frwydr am ryddhad. Dim ond yn ystod teyrnasiad Elisabeth (1558-1603) y bu 4 gwrthryfel mawr ar yr ynys: yn 1565-1567 Yn Ulster (Gogledd Iwerddon), yn 1570-1573 a 1579-1583 Yn Munster (De Iwerddon), yn 1595-1603 Yn Ulster a Munster. Yn erbyn y gwrthryfelwyr Gwyddelig, defnyddiodd Y Prydeinwyr y dulliau mwyaf creulon o ryfeloedd trefedigaethol.

Roedd cyfnod chwyldro bourgeois lloegr yr 17eg ganrif yn chwarae rhan bendant yn y caethiwed trefedigaethol yr ynys. Achosodd polisi gwladychu Lloegr wrthryfel pwerus y llu Gwyddelig, a dorrodd allan ym 1641. Ym mis awst 1649, glaniodd arweinydd y bourgeoisie seisnig a'r "boneddigion newydd" O. Cromwell Yn Iwerddon gyda byddin, a achosodd gyflafan garsiwn Iwerddon a'r boblogaeth Yn Drogheda a Wexford. Cafodd y gwrthryfel ei atal o'r diwedd yn 1652. Roedd Pobl Iwerddon yn dioddef o ormes difrifol. Awdurdododd Y" Acts on The Establishment Of Ireland " ar 12 awst, 1652 a 26 medi, 1653 atafaeliad torfol o dir gan swyddogion o loegr, credydwyr y senedd, hapfasnachwyr, concwest Iwerddon, trawsnewid yr ynys yn gadarnle o landlordiaid paratôdd Cromwell y tir ar gyfer adfer Y Stiwartiaid (yn 1660). A gyhoeddwyd ym 1662 gan lywodraeth Siarl II, sicrhaodd Y "Ddeddf Ar Sefydlu Iwerddon" newydd y gwladychwyr y tiroedd yr oeddent wedi'u cipio. Yn 1688-1691, digwyddodd gwrthryfel newydd Yn Iwerddon, a gafodd ei atal yn greulon gan y gwladychwyr.

Ers atal gwrthryfel 1688-1691, dechreuodd cyfnod o reolaeth drefedigaethol heb ei rhannu Ar Brydain yn y wlad. Roedd y deddfau cosbol a gyhoeddwyd o ddiwedd yr 17eg i ganol y 18fed ganrif yn amddifadu'r Gwyddelod, o dan esgus eu bod yn perthyn i Babyddiaeth, o bob hawl wleidyddol a sifil. Arweiniodd twf cysylltiadau cyfalafol at y broses o ffurfio cenedl Iwerddon. Tra yng ngweddill Gorllewin Ewrop, roedd y broses o adeiladu cenedl yn gysylltiedig â ffurfio cenedl-wladwriaethau, cyfarfu'r genedl Wyddelig sy'n dod i'r Amlwg, yn ei hawydd i ffurfio cenedl-wladwriaeth, â'r gwrthwynebiad cryfaf gan elit ecsbloetio lloegr. Ar y sail hon, cododd a datblygodd mudiad rhyddhad cenedlaethol Iwerddon. Yn y 60au o'r 18fed ganrif, cododd sefydliadau gwrthryfelgar gwerinol – "Dynion Gwyn", "Calonnau Dur", ac ati. Yn 1761, gwrthryfelodd Y" White Guys " mewn nifer o siroedd de-orllewinol. Yn 1762-1764, digwyddodd aflonyddwch mawr y werin Yn Munster ac Ulster. Hyrwyddwyd cynnydd y frwydr rhyddhad genedlaethol gan Ryfel Annibyniaeth Yng Ngogledd America (1775-1783) ac, i raddau hyd yn oed yn fwy, chwyldro bourgeois ffrengig ddiwedd y 18fed ganrif. Ym 1791, sefydlwyd Cymdeithas Y Gwyddelod Unedig Ym Melffast gan radicaliaid, dan arweiniad y chwyldroadwr bourgeois Gwyddelig Wolf Tone, Arthur O'connor, ac ati. Ym 1793-1794, cynigiodd gwerinwyr Iwerddon wrthwynebiad arfog i'r awdurdodau mewn ymateb i recriwtio ar gyfer y rhyfel  Ffrainc. Trechwyd y teithiau ffrengig a drefnwyd i helpu'r gwladgarwyr Gwyddelig (1796 a 1797). Ym Mis Mai—mehefin 1798, cododd y" Gwyddelod Unedig " wrthryfel, a gafodd ei atal yn greulon. Methodd y glaniad ffrengig (awst 1798). Ar ôl delio â'r gwrthryfelwyr, amddifadodd gwladychwyr Prydain Iwerddon O weddillion olaf ymreolaeth. Yn ôl Y "Ddeddf Uno" (a ddaeth i rym ar 1 ionawr 1801), diddymwyd Senedd Iwerddon trwy "uno"  Senedd lloegr. Cymeradwyodd brig y clerigwyr Catholig yn fradwrus yr "undeb", a gryfhaodd gaethiwed trefedigaethol Y Gwyddelod.

Yn y 19eg ganrif, mewn cysylltiad â chwblhau'r chwyldro diwydiannol a thwf diwydiant cyfalafol lloegr, dechreuodd canlyniadau is-orfodaeth drefedigaethol y wlad, a drodd yn ardal amaethyddol Yn Lloegr, yn farchnad ar gyfer llafur rhad ac amaethyddol.deunyddiau crai, gael eu teimlo'n arbennig o ddifrifol. Roedd lladrad Iwerddon yn un o'r ffynonellau ar gyfer diwydiannu Lloegr. Datblygodd holl Hanes Iwerddon yn y 19eg ganrif o dan yr arwydd o wrthwynebiad cynyddol pobl Iwerddon i drefedigaethwyr lloegr. Dechreuodd dosbarth gweithiol y wlad chwarae rhan bwysig yn y mudiad rhyddhad cenedlaethol, ond y prif rym oedd y werin, a drodd yn denantiaid bondio gwael. Gwrthwynebwyd adain chwyldroadol-ddemocrataidd y mudiad rhyddid cenedlaethol gan yr adain ryddfrydol, gan gynrychioli buddiannau'r bourgeoisie trefol, y clerigwyr Catholig a rhan o'r landlordiaid. Ar ddechrau'r 19eg ganrif, pennaeth yr adain ryddfrydol Oedd Daniel O'connell. Mewn ymdrech i ddefnyddio cylchoedd rhyddfrydol Iwerddon fel arf i ffrwyno llu pobl Iwerddon, cynhaliodd llywodraeth lloegr yn 1829 y "Ddeddf Ar Ryddfreinio Catholigion", gan roi'r hawl iddynt bleidleisio, ond ar yr un pryd cynyddodd y cymhwyster etholiadol ar gyfer swm yr incwm a ddatganwyd o 40 swllt i 10 punt sterling. Enillodd Gwrthblaid Ryddfrydol Iwerddon fynediad I Senedd lloegr. Ym 1835, cwblhaodd O'connell Gytundeb peryglus Lichfield House ym 1835 gydag arweinwyr Y Chwig.