Gdy nadeszło życie

Отрывок из книги

Nagie drzewa szarpane podmuchami zdawały się bezradne, pogodzone z przeznaczeniem. Świst wiatru hulającego na zewnątrz, piętrzące się chmury na stalowym niebie, szarość dnia szybko ustępująca miejsca wieczorowi…

Magda stała przy oknie, otępiałym wzrokiem wpatrując się w przestrzeń. Zastanawiała się, czym jest przeznaczenie. Chwilą zapomnienia? Niespodzianką, na którą nikt nie czekał? Radością, której nikt się nie spodziewał? Myśli kobiety błądziły wokół zdarzeń sprzed kilku miesięcy, które zmieniły jej dotychczasowe życie. Westchnęła i szybkim ruchem zasłoniła rolety w oknie. Kiedy je zamawiała, nie mogła pozbyć się wrażenia, że sprzedawca patrzy na nią, jakby była niespełna rozumu. Dwukrotnie dopytywał, czy jest pewna wyboru. Jak mogłaby nie być? Przemyślała ten zakup dokładnie. Kochała kolory. Nuda to pojęcie nieobecne w jej słowniku. Wyraziste wzory geometryczne i barwy cieszyły jej oczy. Miała wrażenie, że to właśnie od nich czerpie energię. Po co miałaby to zmieniać? Rolety zaciągała nawet w dzień. Przenikające się odcienie szarości, granatu czy zieleni doskonale oddawały jej podejście do życia.

.....

Magda usiadła przed toaletką i zaczęła nakładać makijaż. Jeśli waga miała stanowić udrękę kobiety ciężarnej, to w jej przypadku było to zaledwie preludium do pozostałych przypadłości. Już w siódmym miesiącu ciąży na twarzy dostrzegła przebarwienia. Początkowo starała się nie zwracać na nie uwagi, ale kiedy minął tydzień i nic się nie zmieniło, pobiegła do ginekologa. Ten wyjaśnił, że jest to dość częsta dolegliwość kobiet w ciąży, które swym ciałem dzielą się z rozpychającym się dzieckiem. Wątroba się buntuje, czego efektem jest zmieniony kolor skóry i dolegliwości gastryczne. Te akurat miała od początku ciąży. Najpierw doświadczyła mdłości. Zastanawiała się nad tym, dlaczego jakiś idiota nazwał je porannymi, skoro trwają przez cały dzień. Rozpoczynały się z chwilą otwarcia oczu, a kończyły, gdy zasypiała. Najpierw nic nie jadła, ale wcale nie było lepiej. Później odkryła, że gdy coś żuje, mdłości ustępują. W efekcie w pierwszym trymestrze przytyła pięć kilogramów.

Starannie nałożyła podkład i zabrała się za obrysowanie konturu oka. Kiedy skończyła, spojrzała w lustro i bezsilnie opadła na toaletkę. Głowę wcisnęła w dłonie. Jej jasne włosy natychmiast rozsypały się na ramionach. To nie było jej odbicie. Nie znała tej kobiety, która udawała, że jest nią. Nic tutaj do siebie nie pasowało. Może nie potrafiła być troskliwą matką, która nie myśli o tym, jak wygląda, mając przed oczyma jedynie obraz swojej pociechy?

.....