Sześć kobiet w śniegu (nie licząc suki)

Отрывок из книги

Część pierwsza

Część druga

.....

Dziś również. Sobota, więc od kilku godzin miała wolne, pustą chatę, ciszę ze spokojem, ani męża, ani dzieci. Poszła do kuchni i pstryknęła przycisk czajnika, jakby herbata mogła pomóc na cokolwiek. Wróciła z parującym kubkiem do biurka, ustawiła go na teczce z umową, podniosła pokrywę laptopa i nawet nie zaglądając do poprzedniego tekstu, zaczęła nowy. Zatarła dłonie – rytuał przed rozpoczęciem pisania od dłuższego czasu coraz mniej skuteczny. No tak, bo nieudanymi początkami kolejnego kryminału mogłaby już wytapetować sypialnię, a jeśli jeszcze chwilę popracuje, to i na salon starczy.

A przecież jeszcze jakiś czas temu pisała jak w transie, dzięki czemu wydała trzy wspaniałe krwawe kryminały. Z przyjemnością zabijała na papierze, wypruwała flaki, obcinała sutki i nosy, wycinała monogramy na skórze trupów. Dzięki temu z mniejszym obrzydzeniem szła do pracy, gdzie za błyszczącym biurkiem, przerzucając stosy papierów, rozpłaszczając sobie tyłek na zebraniach, słuchała bałwanów, których z zamkniętymi oczami pokonałaby i w teście na IQ, i w zwykłej dyskusji. Udawała głupszą od nich, udawała pokorną, by dostać dwanaście pięćset na rękę i spokojnie móc spłacać kredyt. By po pracy wsiąść do służbowego audi i słuchając audiobooka, ruszyć do domu. Jej służbowe audi ze służbowo wbudowanym zestawem głośnomówiącym i z mandatami pokrywanymi przez firmę i bez tego było sporo lepsze od ich prywatnej dziesięcioletniej toyoty, do której Miłosz nigdy Alki nie dopuszczał, bo zarysuje, bo rozwali skrzynię biegów, przesunie fotel i lusterka. Alka więc z rozkoszą wsiadała do audi, trzymając Miłosza na siedzeniu pasażera, co jeszcze bardziej podkopywało jego poczucie własnej wartości, zdewaluowane ostatnio do dwóch sześciuset. Pewnie dlatego coraz szybciej się na nią denerwował, a w łóżku zrobił się prędki i samolubny. Coraz rzadziej też angażował się w sprawy domowe. Dzieci, ich lekcje, ich łzy, ich zebrania, ich projekty naukowe, ich nowe buty, ich „dlaczego mam takie małe kieszonkowe”, i „conversy to wcale nie takie zwykłe trampki, to trampki markowe i wszyscy je mają” – wszystko to spadało wyłącznie na Alkę, jakby nagle stała się samotną matką, która i utrzymuje, i wychowuje, i wozi na zajęcia.

.....