Żony jednego męża

Отрывок из книги

Czerwiec 2016

Czternaście lat wcześniej

.....

Anita zasiada w swojej kuchni. Niewiele ma tu do jedzenia, ale i jeść się nie za bardzo chce z tych nerwów. Czym się denerwuje? A tym, że musi się ukrywać, że musi udawać. Dla Tuni, wiadomo, robi to dla Tuni, no i dla Wojtka poniekąd, i dla świętego spokoju, czyli również dla dzieci i dla siebie. Jest, jak jest, ale nie każdy musi o tym wiedzieć. Mama Tuni na pewno nie, tak twierdzi Tunia.

Anita zerka przez okno i widzi, że Wojtek nareszcie wrócił, z kwiatami, dla żony i teściowej, z przeprosinami za spóźnienie. Uroczy, jak to on potrafi. Po ogrodzie wędruje więc szczęśliwa para małżonków z zaciekawioną matką oraz podsłuchującą dwójką dzieci. Wojtek zagaduje do mamy Tuni. Anita zawsze podziwiała jego niezwykłą zdolność rozmowy z kobietami w przeróżnym wieku. Po chwili przepasuje się fartuchem i idzie zajmować się jedynym męskim gotowaniem, na jakie Tunia mu pozwala, czyli grillem, Tunia zaś oprowadza matkę po swoich włościach i pewnie tłumaczy, że przed wojną każdy z tych szeregowców stanowił całość, od piwnicy po strych we władaniu jednej rodziny. Tylko że wtedy Żoliborz stanowił peryferie, jak dziś Białołęka, i wcale nie było tu drogo, a teraz to jedna z najdroższych dzielnic w Warszawie, czyli nawet i w Polsce. Należy się więc cieszyć z parteru z przyziemiem i połówki kiszkowatego ogrodu, bo jeśli chodzi o nieruchomości, to wszak liczą się tylko trzy rzeczy, a mianowicie lokalizacja, lokalizacja oraz lokalizacja. A poza tym takie wspólne mieszkanie z sympatycznymi ludźmi z dzieckiem ma mnóstwo zalet. I tu Tunia na pewno wyjaśnia, jakie mianowicie to zalety, a więc: wspólne zabawy, wspólna opieka, wspólne dostarczanie do placówek opiekuńczych i oświatowych (to w przyszłości), wspólne inwestycje (huśtawka), o wspólnym ojcu oczywiście nie pada ani słowo. Wspólny ojciec to szara strefa tej współpracy, wspólny ojciec i – co gorsza – wspólny mąż to dziedzina znana tylko ich zgranej piąteczce.

.....