186 szwów. Z Czeczenii do Polski. Droga matki

Отрывок из книги

Książkę tę dedykujemy:

mamie, papie i nieżyjącemu bratu Zargan;

.....

Czekam. Słucham. Czasem jedyne, co w mojej mocy, to słuchać cierpliwie i z miłością. Nie jestem w stanie zabrać od Niej tego bólu, nie umiem zdjąć z głowy trosk ani ciężaru z barków. Nie mam mocy, by obłaskawić Jej przeszłość. Głaszczę Ją po dłoni, obserwując szlachetny profil twarzy. Wreszcie wzdycha:

– To nic, Anja. Jak Bóg da, tak i biendzie.

.....