Zagadka Cloomber

Отрывок из книги

Arthur Conan Doyle

ALEKSANDRA WOLNICKA

.....

— Porozmawiajmy z nim, skoro już tu jesteśmy — zaproponowałem. — O ile się nie mylę, właśnie wychodzą.

Niemal jednocześnie w oddali trzasnęły masywne drzwi, a kilka minut później w ciemności zamajaczyły dwie zbliżające się ku nam sylwetki: jedna wysoka i koścista, druga zaś niska i krępa. Ludzie ci byli tak pochłonięci rozmową, że zauważyli nas dopiero wyszedłszy poza bramę.

.....