Pocałuj Światło księżyca - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Отрывок из книги

Barbara Cartland

Odwiedziłam Delfy w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym szóstym roku i stwierdziłam, że świątynia Apolla tchnie jakimś dziwnym, ekstatycznym spokojem, którego nie sposób opisać. Błyszczące Urwiska, wznoszące się opiekuńczo za potrzaskanymi kolumnami, tworzyły najpiękniejszy widok w Grecji.

.....

Był on dla niej jakąś mityczną postacią — tak pociągającą, a zarazem wzbudzającą taki lęk, jakby był jednym z bogów. Nie wyobrażała go sobie dotychczas jako istoty ludzkiej, mężczyzny, do którego będzie należała, mężczyzny z pragnieniami i emocjami takimi jak u innych mężczyzn.

A teraz nagle, jakby obudzona ze snu, Athena uświadomiła sobie, że książę jest człowiekiem z krwi i kości, a skoro nie widział jej nigdy, to jak może być nią zainteresowany? On intryguje ją głównie dlatego, że jest Grekiem, a cóż może być dla niego romantycznego, tajemniczego czy nieziemskiego w fakcie, że ona jest Angielką? W jego oczach nie jest przecież otoczona tajemnicą, jaka dla niej okrywała bogów, może nawet odczuwać niechęć na samą myśl o niej jako swej żonie.

.....