Gwiazda z pierwszego piętra

Отрывок из книги

‒ Pośpiesz się, znowu jestem spóźniona!

To mama. Jej głos najpierw przemierza schody, potem wpada na piętro, donośny nieustępliwy. Aż słychać, jak rośnie nim zniecierpliwienie.

.....

Nikt z nas nie zdążył. To nie mogło się udać ‒ Helenka ciężko wzdycha do swych myśli. ‒ Może gdyby mama pomyślała w ten sposób, byłoby jej lżej? W każdym razie od tamtego czasu nie wjeżdża na szkolny parking. Wiadomo, złe wspomnienia…

‒ A ty co tak sapiesz? ‒ To Franek, najweselszy chłopak w klasie. ‒ Tekstów mych nie złapiesz, me rymy pędzą, dziewczyno, jak nowe pendolino… – zanucił rapersko, licząc na uśmiech Heleny.

.....