Przed siebie

Отрывок из книги

Spis treści

Karta redakcyjna

.....

Joyce Carol Oates opisała niegdyś, jak jogging umożliwia jej pisanie, gdy „umysł frunie wraz z ciałem”[3]. Jeśli dobrze rozumiem sens tej wypowiedzi, chodzi o to, że nasze ciało zabiera mózg na przejażdżkę. Głowa nie zajmuje już siedzenia kierowcy. Skupiamy się na śmigających nogach czy kołysaniu ramion. Zwracamy uwagę na bicie serca, pot skapujący do uszu, skręt tułowia przy zamaszystym kroku. Kiedy już złapiemy rytm, zaczynamy zauważać przeszkody na swej drodze, ludzi do wyminięcia. Widzimy szczegóły budynku, których wcześniej za nic byśmy nie dostrzegli. Przewidujemy nadchodzącą pogodę. Nasz mózg odgrywa w tym wszystkim pewną rolę, ale inną niż zazwyczaj. Mój umysł jest przyzwyczajony do straszenia mnie domysłami spod znaku „a co jeśli”, lubi dręczyć mnie wspomnieniami najgorszych doświadczeń, ale w trakcie biegania zwyczajnie przegrywa z potrzebą koncentracji na szybkim poruszaniu się. Oszukałam go albo wymęczyłam, albo po prostu dałam mu zupełnie nowe zajęcie.

Przeprowadzono już szeroko zakrojone badania na temat tego, dlaczego bieganie tak skutecznie oczyszcza głowę. Naukowcy muszą być zdeterminowani, by znaleźć przyczynę, czemu tak to działa. Cieszę się, że to robią – chciałabym dokładnie się dowiedzieć, dlaczego bieganie odmieniło moje życie – ale szczerze mówiąc, przede wszystkim jestem po prostu szczęśliwa, że tak się stało. Dzięki badaniom odkryto, że w płacie czołowym – obszarze mózgu odpowiadającym za skupienie i koncentrację – u badanych z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi i u wiekowych uczestników po wysiłku występuje wzmożona aktywność[4]. Badania na zwierzętach wykazały, że ćwiczenia wytwarzają nowe neurony – komórki znajdujące się w hipokampie, który jest odpowiedzialny za pamięć i proces uczenia się[5]. To wszystko jest oczywiście fascynujące, ale w moim przekonaniu żadne z tych badań w pełni nie odzwierciedla uczuć, które może zapewnić bieganie – a to dla większości z nas coś, co nas najbardziej interesuje: tak zwana euforia biegacza. (Osoby mające większą niż ja styczność z narkotykami będą musiały ocenić, czy jest to porównywalne do tych, hmm, bardziej rozrywkowych doświadczeń). Jeśli około godziny energicznego ruchu dziennie może naprawić nasze zestresowane, przygnębione głowy, to jest to niezwykle atrakcyjne, zwłaszcza – co w pełni zrozumiałe – dla tych z nas, którzy zmagają się z depresją lub lękami długotrwale (czytaj: zbyt długo).

.....