Lalka

Оглавление

Болеслав Прус. Lalka

Tom I

I. Jak wygląda firma J. Mincel i S. Wokulski przez szkło butelek?

II. Rządy starego subiekta

III. Pamiętnik starego subiekta

IV. Powrót

V. Demokratyzacja pana i marzenia panny z towarzystwa

VI. W jaki sposób nowi ludzie ukazują się nad starymi horyzontami

VII. Gołąb wychodzi na spotkanie węża

VIII. Medytacje

IX. Kładki, na których spotykają się ludzie różnych światów

X. Pamiętnik starego subiekta

XI. Stare marzenia i nowe znajomości

XII. Wędrówki za cudzymi interesami

XIII. Wielkopańskie zabawy

XIV. Dziewicze marzenia

XV. W jaki sposób duszę ludzką szarpie namiętność, a w jaki rozsądek

XVI. „Ona” – „on” – i ci inni

XVII. Kiełkowanie rozmaitych zasiewów i złudzeń

XVIII. Zdumienia, przywidzenia i obserwacje starego subiekta

XIX. Pierwsze ostrzeżenie

XX. Pamiętnik starego subiekta

Tom II

I. Pamiętnik starego subiekta

II. Szare dnie i krwawe godziny

III. Widziadło

IV. Człowiek szczęśliwy w miłości

V. Wiejskie rozrywki

VI. Pod jednym dachem

VII. Lasy, ruiny i czary

VIII. Pamiętnik starego subiekta

IX. Pamiętnik starego subiekta

X. Pamiętnik starego subiekta

XI. Damy i kobiety

XII. W jaki sposób zaczynają się otwierać oczy

XIII. Pogodzeni małżonkowie

XIV. Tempus fugit, aeternitas manet892

XV. Pamiętnik starego subiekta

XVI. Dusza w letargu

XVII. Pamiętnik starego subiekta

XVIII. …?…

Uzupełnienie984

Отрывок из книги

W początkach roku 1878, kiedy świat polityczny zajmował się pokojem san-stefańskim1, wyborem nowego papieża2 albo szansami europejskiej wojny3, warszawscy kupcy tudzież inteligencja pewnej okolicy Krakowskiego Przedmieścia4 niemniej gorąco interesowała się przyszłością galanteryjnego sklepu pod firmą J. Mincel i S. Wokulski.

W renomowanej jadłodajni, gdzie na wieczorną przekąskę zbierali się właściciele składów bielizny i składów win, fabrykanci powozów i kapeluszy, poważni ojcowie rodzin, utrzymujący się z własnych funduszów, i posiadacze kamienic bez zajęcia, równie dużo mówiono o uzbrojeniach Anglii5, jak o firmie J. Mincel i S. Wokulski. Zatopieni w kłębach dymu cygar i pochyleni nad butelkami z ciemnego szkła obywatele tej dzielnicy, jedni zakładali się o wygranę lub przegranę Anglii, drudzy o bankructwo Wokulskiego; jedni nazywali geniuszem Bismarcka6, drudzy – awanturnikiem Wokulskiego; jedni krytykowali postępowanie prezydenta MacMahona7, inni twierdzili, że Wokulski jest zdecydowanym wariatem, jeżeli nie czymś gorszym…

.....

– Panie Mraczewski.

– Co pan każe?… – spytał piękny młodzieniec biegnąc do kantorka krokiem kontredansowym218.

.....