Eene schitterende «carrière»

Оглавление

Brink Jan ten. Eene schitterende «carrière»

EERSTE HOOFDSTUK. Groote plannen

TWEEDE HOOFDSTUK. Het huishouden van een „bachelor”

DERDE HOOFDSTUK. Drukke werkzaamheden

VIERDE HOOFDSTUK. Noodzakelijke verklaringen

VIJFDE HOOFDSTUK. Bij den Secretaris-generaal

ZESDE HOOFDSTUK. Raadgevingen van Egeria

ZEVENDE HOOFDSTUK. Een uitstapje naar Leiden

ACHTSTE HOOFDSTUK. Prettige komplotten

NEGENDE HOOFDSTUK. De Secretaris-generaal ad-interim

TIENDE HOOFDSTUK. Fluweelen koorden

ELFDE HOOFDSTUK. Lief en leed uit de loopbaan van een adjunct-commies

TWAALFDE HOOFDSTUK. Nemesis

DERTIENDE HOOFDSTUK. Point-d'orgue

Отрывок из книги

Des Zondagsmorgens liet Van Pommeren met kerkelijken ijver de valgordijnen voor de groote ruiten van den winkel hangen. Geen boos voorbijgangersoog mocht dan den blik naar binnen slaan, om al de weelde der pas voltooiden zwarte rokken, uniformjassen, zomerpantalons en witte vesten te aanschouwen. Van heel de glorie der weidsche kleermakerszaak was thans niets zichtbaar als de groote vergulde letters op de ramen en het wapenschild boven den hoofdingang van den winkel.

Op de ramen las men: Emile van Pommeren, fils, fournisseur de la Cour. Niemand kon met grooter ingenomenheid dit opschrift ontcijferen dan de eigenaar zelf. Die kleine zwierig gekleede heer in 't zwart met parelgrijze handschoenen, die daar langzaam door de Hoogstraat komt aanwandelen, is de hoogstachtbare heer Emile van Pommeren in eigen eleganten persoon. Het is halftwaalf, hij komt uit de kerk; uit de Waalsche kerk natuurlijk. Een fournisseur de la Cour, die een ziertje achting voor zich zelven koestert, komt in geene andere.

.....

„Heel goed! Als je rooken wilt, geneer je niet. Uit mijn brieven ken je mijn toestand. Nadat mama met Betsy en mij een paar weken te Amsterdam bij oom Muller, den kolonel, had gelogeerd, begon ik de handen uit de mouw te steken. Al de ellende van den laatsten tijd had mij haast bedwelmd. Maar wat het meest mij drukte, was de schande van nu op kosten der familie te moeten leven. Mijn oom, de kolonel, is rijk door zijne vrouw – hij toonde zich zeer hartelijk, maar … dat kon zoo niet blijven. Snel heb ik mijn plan ten uitvoer gebracht. Ik schreef naar Osterwolde aan Wigbold de Huibert…”

Van Reelant zag hevig verschrikt op. Maar voor hij een woord spreken kon, ging Suze voort:

.....