Lidewyde

Оглавление

Busken Huet Conrad. Lidewyde

MET EEN VOORBERICHT VAN G. BUSKEN HUET

VOORBERICHT

VOORREDE

EERSTE BOEK. EENE IDYLLE

Eerste Hoofdstuk

Tweede Hoofdstuk

Derde Hoofdstuk

Vierde Hoofdstuk

Vijfde Hoofdstuk

Zesde Hoofdstuk

Zevende Hoofdstuk

TWEEDE BOEK. IN HET VUUR

Eerste Hoofdstuk

Tweede Hoofdstuk

Derde Hoofdstuk

Vierde Hoofdstuk

Vijfde Hoofdstuk

Zesde Hoofdstuk

Zevende Hoofdstuk

Achtste Hoofdstuk

Negende Hoofdstuk

Tiende Hoofdstuk

Elfde Hoofdstuk

Twaalfde Hoofdstuk

Dertiende Hoofdstuk

Veertiende Hoofdstuk

Vijftiende Hoofdstuk

Zestiende Hoofdstuk

Zeventiende Hoofdstuk

Achttiende Hoofdstuk

Negentiende Hoofdstuk

Twintigste Hoofdstuk

Eenentwintigste Hoofdstuk

DERDE BOEK. NEMESIS

Eerste Hoofdstuk

Tweede Hoofdstuk

Derde Hoofdstuk

Vierde Hoofdstuk

Vijfde Hoofdstuk

Zesde Hoofdstuk

Zevende Hoofdstuk

Achtste Hoofdstuk

Negende Hoofdstuk

Tiende Hoofdstuk

Elfde Hoofdstuk

Twaalfde Hoofdstuk

Dertiende Hoofdstuk

Vereischt Besluit?

Отрывок из книги

Deze nieuwe uitgave van Lidewyde is noodzakelijk geworden, omdat de twee eerste (verschenen in 1868 en 1872) geheel uitverkocht waren.

Tevens maak ik van de gelegenheid die zich aanbiedt gebruik, om een legende, die hier en daar rondwaart, en soms een beter onthaal heeft gevonden dan zij verdient, uit den weg te ruimen. Men heeft het boek in verband gebracht met des schrijvers vertrek naar Indie, dat ongeveer samenviel met de eerste uitgaaf, en uitgaande van deze coïncidentie allerlei gevolgtrekkingen gemaakt omtrent de gemoedsstemming van den auteur op dat oogenblik. Dit alles zijn gissingen. De ware geschiedenis van den roman is deze:

.....

Werkelijk was de heer Kortenaer een klein en tenger man, met een zachten blos op een fijnbesneden en bijna lelieblank gelaat. Het eigenaardigst in zijn uiterlijk was, dat wanneer men hem in de verte zag aankomen, men gewaand zou hebben een man van hoogstens veertig jaren te zien naderen, terwijl hij er minstens zestig telde. Tusschen hem en zijn zoon André was geen zweem van gelijkenis te bespeuren, doch zonder dat de parallel daarom ten nadeele van een van beiden behoefde uit te vallen. André zag er gezonder uit dan zijn vader en had van zijne moeder sommige bevallige trekken geërfd, die de oude heer Kortenaer miste. Doch wat distinktie betreft, won de vader het misschien van den zoon. Op het tooneel of in de litteratuur zou hij slechts bij uitzondering voor een type van den armen edelman hebben kunnen doorgaan; kende men evenwel zijne omstandigheden en sloeg men hem aandachtig gade, dan begreep men zonder moeite dat hij in zijnen kring als zulk een type aangemerkt werd. Even onmogelijk als het was, in zijne keurige kleeding eenig spoor van verval te ontdekken, even duidelijk sprak uit zijnen van berusting getuigenden oogopslag de levensgeschiedenis van iemand die met vele tegenspoeden had moeten worstelen; en ofschoon men zijne blanke fijne handen slechts behoefde aan te zien om met zekerheid te kunnen gissen dat nooit door die vingers eenige grove arbeid verrigt was, zou niemand de mededeeling verrassend of fabelachtig gevonden hebben, dat zij veertig jaren lang, in dienst van den Staat, tabellen ingevuld en rapporten gesteld hadden. Het is in deze wereld misschien niet aangenaam en stellig niet profijtelijk, tegelijk een gevoelig hart, eene ledige beurs en het voorkomen van een diplomaat te bezitten, en toch worden er vele mannen aangetroffen met ronde aangezigten en gevulde buidels, die, uit het oogpunt der esthetiek gezien, mogten willen, dat zij eenigzins in de termen van den ouden heer Kortenaer vielen.

– "Welnu," vroeg Lydia aan haren man, toen zij eenige uren later hem goeden nacht kuste en hij naar gewoonte nog eene poos bleef zitten lezen in de huiskamer, "wat dunkt u van André's vader? Zal hij voor Emma een goed schoonvader zijn?"

.....