Avonturen van een Siberische poes

Оглавление

Cees Prins. Avonturen van een Siberische poes

Отрывок из книги

Colofon 2

Voorwoord 3

.....

Incidenteel moet ik echt mijn stem verheffen, maar in vergelijking met andere katten is mijn gemiauw zacht en welluidend. Daarom krijg ik lang niet altijd mijn zin. Het heeft overigens heel lang geduurd voordat ik goed kon miauwen, daarom klinkt het waarschijnlijk ook zo zacht. Het zou ook kunnen komen, omdat wilde Siberische katten en Noorse boskatten ook niet kunnen miauwen. Als ze tam zijn en bij mensen gaan wonen, willen ze de aandacht trekken van hun baasjes en dan gaan ze miauwen. Ik miauw dan ook als ik iets gedaan wil krijgen. Het is ons enige communicatiemiddel. Dat miauwen is nodig als ik natvoer wil hebben en natuurlijk snoepjes.

Mijn moeder is een Neva Masquerade, een onder­soort van Siberische katten. Ze heeft een witte kleur met hier en daar wat zwart en grijs. Mijn moeder heeft net zulke lange haren als ik. Mijn vader echter is roodbruin en heeft een kortere vacht. Ik heb een voornamelijk roodbruine rug en een wit/bruine kop. Mijn buik is wit en mijn dikke staart is lichtbruin. Mijn baasjes zeggen altijd: “Een mooie staart is heel veel waard”, maar dat zeggen ze waarschijnlijk, omdat zij zelf er geen hebben. Met je neus in je staartje kun je het beste slapen. Overigens heb ik ook mensen met een staart gezien. Die zit niet aan de onderkant van hun rug, waar hij hoort te zitten, maar achter aan hun hoofd. Misschien moet dat wel, omdat ze anders niet, zoals ik, met hun neus in hun staart kunnen slapen.

.....