Warcraft

Отрывок из книги

Światło księżyca zalewało salę tronową Stormwindu, sprawiając, że biały kamień, z jakiego wykuto królewski tron, lśnił własnym głębokim blaskiem, a dwa złote lwy kucające u jego podstawy zmieniły się w srebrzyste bestie o pustych oczach. Chłodne mlecznobiałe światło obrysowało czyste linie broni zdobiącej ściany, a cienie w kątach – tam, gdzie nie sięgały jego blade palce – rozlewały się w kałuże nieskończonej ciemności. W tej dziwnej poświacie ozdobne zbroje stojące na baczność pod ścianami nie wydawały się wcale takie puste, szczególnie komuś obdarzonemu żywą wyobraźnią. Z księżycowym blaskiem szło w zawody światło pojedynczej lampy, które spowiło rdzawozłotą poświatą skupioną buzię chłopca trzymającego w dłoniach dwie rzeźbione w drewnie zabawki. Jedną był żołnierz w malowanej wersji zbroi, jaką w naturze można było zobaczyć stojącą nieruchomo pod ścianą pogrążonej w ciszy sali. Drugą zabawką była przygarbiona bestia, zielona, o sterczących kłach, zbrojna w potężny topór, dwa razy taka duża jak jej drewniany przeciwnik.

Na podłodze leżało więcej figurek żołnierzy i bestii.

.....

– Czy jesteś gotów przygotować się na wszelkie sposoby na dzień, w którym staniesz się panem Wieży Karazhanu? – Antonidas zmrużył oczy i głos jego nabrał twardszych tonów.

– Jestem – odparł Medivh bez wahania.

.....