De wijzen van het Oosten

Оглавление

Cornelis Hille Ris Lambers. De wijzen van het Oosten

De wijzen van het Oosten

Inhoudsopgave

Voorrede

Hoofdstuk I. Het Brahmanisme, zijn oorsprong, karakter en eigenaardigheden

Hoofdstuk II. Brahmaansche godenleer en levensbeschouwing

Hoofdstuk III. Gezuiverd Brahmanisme in den nieuweren tijd (de Brahmo-samāj.)

Hoofdstuk IV. Het Boeddhisme

I. Het leven van Boeddha tot aan zijn openlijk optreden

II. Boeddha als prediker van den weg des heils

III. Boeddha’s onderwijs, Boeddhistische redenen en gelijkenissen

IV. Hoofdpunten van Boeddha’s leer

V. De weg des heils

VI. Het Boeddhisme in de praktijk

VII. De voortgang en ontwikkeling van het Boeddhisme

VIII. Uitbreiding en ontaarding van het Boeddhisme

Hoofdstuk V. De Chineesche Philosophie

I. Inleiding

II. Confucius, zijn leven en leer

III. Mencius

IV. Lao tsze

V. Chwang tsze, Lieh tsze, Yang Chu en de ontaarding van het Taoïsme

VI. De „geleerden” tegenover Taoïsme en Boeddhisme

VII. De klassieke boeken der Chineezen

1. I-king, het boek der veranderingen

2. Shu-king, het boek der geschiedkundige aanteekeningen

3. Shi-king, het boek der liederen

4. Chau-li, de staatsinrichtingen der Chau-dynastie

5. I-li, het boek der gebruiken

6. Li-ki, het boek der ceremoniën

7. 8. 9. Chun-Chiu, de kroniek van Confucius

10. Lun-yü, de gesprekken van Confucius

11. De werken van Mencius

12. Hsiao-king, het boek der kinderlijke liefde

13. Het woordenboek Urhya

14. Ta-hio, de groote leer

15. Chung-yung, het onveranderlijke midden

16. Tshu-shu, de bamboeboeken

Hoofdstuk VI. Het Mazdeïsme

I. Inleiding

II. Het Mazdeïsme der Gātha’s

III. Het Mazdeïsme volgens het jongere Avesta

IV. Het „hervormde” Mazdeïsme der tegenwoordige Parsi’s

Bibliographie

Отрывок из книги

Cornelis Hille Ris Lambers

Brahmanisme, Boeddhisme, Chineesche philosophie, Mazdeïsme

.....

Zij vormden voortaan de heilige wetenschap (= Veda), die de priesters hadden te bestudeeren en aan de schare bekend te maken. Aan hen werden straks de Brāhmana’s, godgeleerde en ritueele verhandelingen, die gewoonlijk een veel minder verheven geest ademen dan de oude Vedische liederen, toegevoegd. Doch ook de Upanishads, meer bespiegelende, stichtelijke werken, kregen straks hier een plaats.

Men ziet dat op dit gebied hetzelfde geschiedde wat ook elders onder leiding eener macht verkrijgende priesterschap gebeurt: oude verhalen en liederen worden te zamen gebracht, en door nieuw bijgevoegde stukken, in bepaald priesterlijken geest wordt er een nieuwe stempel op gedrukt: het geheel wordt vervolgens een wetboek, waarvan de priesterschap de sleutel bezit. Men denke bv. aan de ontwikkeling van Israëls godsdienst, waarbij precies hetzelfde gebeurde: Ezra en andere priesters verzamelden oude wetten en overleveringen: brachten nieuwe tot stand in hun geest—bij wier licht de oude moesten worden verklaard en—gaven dat geheel als wetboek aan het volk. Echter niet zooals bij Israël mochten in oud-Indië de leeken de wet bestudeeren, dat bleef de taak der Brahmanen, zij alleen waren de mannen der heilige wetenschap.

.....