W słynnym orędziu fatimskim Matka Boża zapowiedziała szereg dramatycznych wydarzeń. Wiele z nich miało dotyczyć kryzysu Kościoła oraz prześladowań i cierpień, które go czekają. Kolejni papieże, konfrontowani z pełną wersją objawień, podtrzymywali decyzję o zachowaniu w tajemnicy najbardziej niepokojących fragmentów.
Owa skrywana część objawień zwana Trzecią Tajemnicą Fatimską ujawniona została dopiero przez papieża Jana Pawła II. Nie przerwało to jednak dociekań na temat tajemnic Fatimy oraz ich dotychczasowych interpretacji. Znany dziennikarz Antonio Socci postawił tezę o istnieniu Czwartej Tajemnicy, której jakoby nie zdecydowano się ujawnić ze względu na wstrząsające treści, jakie kryła – przepowiadać miała wydarzenia, które można by określić jako „Apokalipsę Kościoła”.
Jak pisał papież Pius XII: „Przyjdzie dzień, w którym cywilizowany świat zaprze się własnego Boga, gdy Kościół zwątpi, tak jak zwątpił Piotr. Skusi się wtedy, żeby uwierzyć, że człowiek stał się Bogiem”.
CRISTINA SICCARDI, włoska pisarka i badaczka objawień, prowadzi nas przez labirynt prawdziwych i fałszywych poszlak dotyczących tajemnic fatimskich, rzetelnie i pasjonująco przedstawiając fakty oraz mity na temat orędzia, którego przepowiednie wypełniają się na naszych oczach. Autorka szuka odpowiedzi na pytania:
Czy można mówić o istnieniu „Czwartej Tajemnicy Fatimskiej”?
Czy jest to zapowiedź „Apokalipsy” i zniszczenia, a przynajmniej głębokiego kryzysu Kościoła?
Kim byli wizjonerzy z Fatimy?
Co mówi o przyszłości Kościoła znana, bezsporna część objawień?
Оглавление
Cristina Siccardi. Fatima i cierpienie Kościoła
WSTĘP
CZĘŚĆ I. Przed i po Fatimie
1. OBECNOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
2. DYNASTIA SABAUDZKA I ZAPOWIEDŹ FATIMY
3. ZMIANA STANOWISKA GIUSEPPE DE CARLEGO
CZĘŚĆ II. Objawienia
4. ANIOŁ ZAPOWIADAJĄCY OBJAWIENIA
5. NIEWIASTA OBLECZONA W SŁOŃCE
6. WIĘZIENIE
7. PUBLICZNY CUD
CZĘŚĆ III. Kryzys Kościoła w słowach Matki Boskiej
8 „DOKĄD GO ZABRALI?”
9 „MOŻNA I TRZEBA WIERZYĆ W LA SALETTE!”
10. WIZJE ELŻBIETY
11. OBJAWIENIE MATKI BOŻEJ W QUITO
CZĘŚĆ IV. Kim byli wizjonerzy
12. GDY ŻYŁA „NIEPOTRZEBNA” LOKATORKA – POEZJA
13. FRANCISZEK I HIACYNTA
CZĘŚĆ V. Fakty po 1917 roku
14. WYDARZENIA NADPRZYRODZONE PO 1917 ROKU
15. ZATAJENIA
ZAKOŃCZENIE
CHRONOLOGIA
BIBLIOGRAFIA
Отрывок из книги
Im dogłębniej analizujemy objawienia maryjne w Fatimie, tym więcej budzi się w nas wątpliwości. Od dziewięćdziesięciu pięciu lat prowadzone są dyskusje na temat Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej. Od 2000 roku mówi się wręcz o sekrecie zawartym w Tajemnicy – ukuto nawet określenie „czwarta tajemnica fatimska”, będące również tytułem książki Antonia Socciego1, która wywołała silne reakcje Kościoła, zwłaszcza ze strony kardynała, wówczas biskupa, Tarcisia Bertonego2.
Mamy do czynienia z bardzo złożoną kwestią. Dossier pod tytułem „Fatima” staje się coraz pokaźniejsze. Antonio Socci i Christopher A. Ferrara3 przeanalizowali każdą fazę procesu upubliczniania Trzeciej Tajemnicy spisanej przez siostrę Łucję dos Santos w styczniu 1944 roku i przekazanej José Alvesowi Correi da Silvie (1872–1957), biskupowi Leiri–Fatimy w czerwcu tamtego roku, a następnie wysłanej do Rzymu na przełomie marca i kwietnia 1957 roku. Tekst ten miał być ogłoszony publicznie w 1960 roku, za pontyfikatu Jana XXIII (1881–1963), w oparciu o wyraźne wskazówki otrzymane przez siostrę Łucję od Matki Boskiej. Nie nastąpiło to jednak z powodu podjętej przez papieża Jana XXIII i jego następców stanowczej decyzji. We Francji ukazała się znakomita książka podsumowująca wszystkie nieścisłości ujawniane z biegiem czasu, zwłaszcza w ciągu ostatnich dwunastu lat, mianowicie praca Josepha de Belfonta Mystères et vérités cachées du troisième secret de Fatima4.
.....
16 października 1454 roku w klasztorze dominikanek p.w. św. Marii Magdaleny w Albie (Cuneo) dokonywała żywota jasnowidząca zakonnica – siostra Filippina de’ Storgi (?–1454). Zanim pożegnała się z tym światem, pozostawiła proroctwo: Matka Boska pojawi się w Fatimie. Dowody tego nadzwyczajnego wydarzenia zostały podane do wiadomości publicznej w 2000 roku87.
Siostra Filippina była córką Filipa II, księcia Sabaudii i Achai, będącego ofiarą rodzinnego spisku, który doprowadził do jego uwięzienia i egzekucji przez utopienie żywcem w lodowatych wodach jeziora w Aviglianie koło Turynu88 21 grudnia 1368 roku. Filip miał jedną córkę, Humbertę, która przywdziała zakonny habit i przyjęła imię siostry Filippy (w niektórych dokumentach nazywana jest Filippiną) oraz fałszywe nazwisko de’ Storgi, aby nie naprowadzić na swój ślad mogących jej szukać krewnych. Do wstąpienia do klasztoru skłoniła Filippę miłość do ojca i pragnienie uzyskania Bożego wstawiennictwa za duszę rodzica, którego nigdy nie poznała.
