Żona bankiera

Отрывок из книги

Niewiele samolotów uzyskiwało tego dnia zgodę na start z lotniska Królewskich Sił Powietrznych w Northolt w zachodnim Londynie. Wiały silne i zmienne boczne wiatry, a gęsty deszcz ze śniegiem ograniczał widoczność niemal do zera. Northolt miało tylko jeden pas startowy i na możliwość skorzystania z niego czekał tabun prywatnych odrzutowców. Była szósta nad ranem. W poczekalni kłębiła się raczej skromna grupa zniecierpliwionych pasażerów. W większości byli to biznesmeni śpieszący się na poranne spotkania w Paryżu, Luksemburgu albo w Berlinie. Niektórzy mieli odlecieć samolotami, wynajętymi przez ich korporacje, inni zamierzali po prostu wsiąść do własnych odrzutowców. Tacy ludzie naprawdę nie lubią czekać.

Rosjanin o nazwisku Popow właśnie urządzał awanturę. Na zmianę wydzierał się na kobietę obsługującą stanowisko odpraw i na kogoś, z kim rozmawiał przez telefon. Żadna z tych osób nie była w stanie zareagować na jego wrzaski w taki sposób, jakiego oczekiwał, miotał się więc między nimi, a jego głos słychać było w całym terminalu. Towarzyszka Rosjanina, smukła blondynka w futrze z lisa i sportowych butach, wpatrywała się w ekran telefonu komórkowego. Sprawiała wrażenie osoby przyzwyczajonej do wybuchów mężczyzny. Wszyscy inni, zgromadzeni w poczekalni, gapili się na Popowa. Już nikt nie czytał gazety, każdy podniósł głowę znad lektury bądź znad telefonu. Ważący blisko 130 kilogramów i mierzący ponad 190 centymetrów Popow po prostu rzucał się w oczy, szczególnie kiedy był rozzłoszczony.

.....

Grant uniósł jedną brew.

– I seksowny?

.....