Złote sidła
Описание книги
Postać Brama Johnsona, człowieka-wilka, owiana jest legendą. Mówi się, że żyje wraz ze swoją sforą wilków gdzieś z dala od cywilizacji.Niektórzy natrafiają na jego ślady, a istnienie Brama potwierdzają dwa morderstwa, których dokonał. Nie wszyscy jednak wierżą, że sam uszedł z życiem. Piotr i jego przyjaciel Filip rozmawiają o Bramie. Filip uważa, że jeśli ten istniał, to na pewno już nie żyje. Piotr utrzymuje, że widział Brama, a co więcej znalazł jego własność – złote sidła, które, jak się okazuje, zrobione są z kobiecych włosów. Zarówno z ciekawości oraz obowiązku, jak i w obawie, że człowiek-wilk więzi piękną kobietę – lub na takie poluje – Filip udaje się, by go odnaleźć.James Oliver Curwood, autor Złotych sideł, był amerykańskim pisarzem, żyjącym na przełomie XIX i XX wieku. Do jego najbardziej znanych powieści należą Włóczęgi północy i Szara wilczyca.
Оглавление
Джеймс Оливер Кервуд. Złote sidła
Rozdział I. Bram Johnson i jego wilki1
Rozdział II. Osobliwe odkrycie
Rozdział III. Brant postanawia działać
Rozdział IV. W drogę!…
Rozdział V. Spotkanie z Bramem
Rozdział VI. „Złapał Kozak Tatarzyna… ”
Rozdział VII. Filip kapituluje
Rozdział VIII. U celu podróży
Rozdział IX. Pierwsze spotkanie z nieznajomą
Rozdział X. Pierwsze śniadanie
Rozdział XI. Zaczynamy się rozumieć
Rozdział XII. Groźna niespodzianka
Rozdział XIII. Kogmolloki
Rozdział XIV. Zawieja śnieżna
Rozdział XV. Pożar
Rozdział XVI. Straszna noc
Rozdział XVII. Pierwsze spotkanie
Rozdział XVIII. Na ścieżce krwi
Rozdział XIX. Ucieczka
Rozdział XX. Gorące przyjęcie
Rozdział XXI. Blake zaczyna mówić
Rozdział XXII. W drodze do Miedzianej Rzeki
Rozdział XXIII. Ucieczka Blake’a
Rozdział XXIV. Olaf Anderson
Rozdział XXV. Oblężenie chatki
Rozdział XXVI. Zakończenie
Отрывок из книги
Mężczyzna ów nazywał się Filip Brant6.
Tego wieczoru siedział on w chatce Piotra Breault, rozdzielony stołem od gospodarza. Od pieca, rozpalonego do czerwoności, biło ciepło na całą izbę. Był późny wieczór.
.....
Wpatrywał się uważnie w Branta, wyłamując nerwowo palce.
– Wierzy mi pan teraz?
.....