Читать книгу Qiyamət günü açarı - Джеймс Роллинс, James Rollins, Rebecca Cantrell - Страница 1
ОглавлениеCeyms Rollins
Qiyamət günü açarı
Fantastik roman
3
Tarixi xarakterli qeydlər
On birinci əsrin ikinci yarısında ingilis kralı Fateh Vilhelm özünün yeni torpaqlarının ətraflı təftişinin aparılmasını əmr etdi. Bu cəhdlərin nəticəsi olaraq, “İngiltərənin torpaq siyahısı” adını almış – orta əsrlərdəki həyat tərzinin ən ətraflı təsvirini əks etdirən böyük bir cild alındı. Tarixçilərin çoxu bu nəticəyə gəlirlər ki, bu cür möhtəşəm bir iş İngiltərə əhalisindən alınan vergilərin dəqiq ölçüsünü təyin etmək üçün görülüb, amma buna tam əminlik yoxdur. İndiyədək, bu tədqiqat xeyli sirlərlə bağlıdır: məsələn, aydın deyil, niyə bu işlər belə tələskənliklə edilirdi, həmçinin niyə bəzi yaşayış məntəqələri məlum olmayan səbəblərdən yalnız latınca olan kəlmə
ilə – “Vastare”, yəni “viran edilmiş” olaraq qeyd olunub. Bu siyahıya-alınmanın tərtibatını müşayiət edən çoxlu xeyli təf-silatlı qəribə hallar müasirlərin bu kitaba son dərəcə qərəzsiz ləqəbin qoyulmasına səbəb oldu. O, tarixə “Qiyamət günü kitabı” adıyla daxil oldu.
On ikinci əsrdə, sonralar müqəddəs Malaxiya adlandırılan, Mel Medok adlı irland katolik keşişinin Romaya ziyarəti zamanı öncəgörməsi oldu.
Ekstaz halındaykən ona, dünyanın sonunadək Müqəddəs taxta başçılıq etməli olan bütün papalar haqda məlumat əyan oldu. Bu geniş siyahı – yüz on iki papanın özünəməxsus kataloqu – yazılıb və saxlanmaq üçün Vatikan arxivlərinə yerləşdirilmişdi, amma kitab tezliklə yoxa çıxdı və yalnız on altıncı əsrin axırında müəmmalı şəkildə yenidən peyda oldu.
Bəzi tarixçilər hesab edirlər ki, qaytarılan kitab çox güman sax-4
tadır. Hər halda, sonrakı yüzilliklər ərzində təəccüblü olsa da, məlum olurdu ki, hər növbəti papanın, hətta indiki Roma-katolik kilsəsinin papası XVI Benadiktin təsviri də dəqiq imiş.
Müqəddəs Malaxiyanın öngörməsində indiki papa “De Glora Olivae” (“Zeytunlar zəfəri”) kimi təsvir olunmuşdu. Benedikt-lilərin təriqət rəmzi şərəfinə papanın özünə götürdüyü ad həqiqətən zeytun budağı mənası verir. Lakin hər şeydən çox XVI Benedikitn yüz on birinci papa olması narahatlıq törədir.
Əgər bu qorxunc ehkama inanılsa, növbəti papa ilə dünyanın sonu gələcək.
Elmi xarakterli qeydlər
Cəmi üç il ərzində – 2006-2008-ci illərdə Birləşmiş Ştatlarda bütün əhliləşdirilmiş arıların üçdə bir hissəsi (həm-çinin Kanada və Avropadakı arıların xeyli hissəsi) izsiz-soraqsız yox oldu. Bir qədər əvvəl həyatla qaynayan arı pətəkləri qəflətən boşaldılar. “İctimai həşəratlar koloniyasının fəlakətli dağın-tısı” adını daşıyan bu hadisə, xeyli qorxu və fövqəladə mə-qalələr yaratdı. Bəs əslində arılara nə oldu?
Cavab bu kitabın səhifələrində yerləşir…
Ən qorxulusu isə bunun həqiqətə uyğun olmasıdır.
5
Proloq
1086-cı ilin baharı
İngiltərə
Fəlakətin ilk əlaməti qarğalar oldu.
Tək ata qoşulmuş, üstüörtülü araba ucsuz-bucaqsız arpa tarlaları arasında dolaşan çala-çuxur yolla gedirdi ki, qəflətən havaya qara bulud kimi qarğa dəstəsi qalxdı.
Onlar hay-küylü dövrələrlə get-gedə yüksələrək mavi səmaya yönəldilər. Lakin, bu qorxmuş quşların qeyri-adi təlaşı idi. Qarğalar ənginliklərdə dövrə vurur, qanadlarını qıc olmuş
halda çırpır, havada mayallaq aşaraq qəfildən yerə düşürdülər. Quşlar göydə bir-birilə toqquşur, yağış kimi yerə ya-ğırdılar. Balaca qara topalar qanadlarını və dimdiklərini sın-dıraraq, zərblə yerə dəyirdilər. Şikəst quşlar sınıq qanadlarını zəifcəsinə qaldıraraq titrəyirdilər.
Lakin bütün bunda ən qorxulu olan tam səssizlik idi.
Nə bir hənirti, nə bir qışqırıq.
Sadəcə çılğın qanad çırpıntısı – sonra isə quş cəsədlərinin döyəclənmiş yerə və daşlara dəyən yumşaq şappıltısı.
Arabaçı xaç çəkib, arabanı saxladı. Onun ağır göz-qapaqları ilə yarıaçıq gözləri səmaya zillənmişdi. At başını silkələyib, sərin səhər havasına ağzından buxar buludu buraxaraq, ağır-ağır nəfəs alırdı.
− Yola davam edək, − arabada oturan səyyah dedi.
Bura Kral Vilhelmin gizli fərmanı ilə göndərilən Martin Borr, kral müstəntiqlərindən ən gənci idi.
Martin yun plaşa bürünərək, mumla bərkidilmiş, kral möhürü ilə möhürlənmiş fərman haqqında fikirləşirdi. Xəzinə
müharibə zamanı dağıdılmışdı və Vilhelm ölkənin hər tərəfinə
6
onlarla krallıq komissarı göndərmişdi ki, onun bütün torpaqlarının və əmlakının siyahısını tərtib etsinlər. Toplanan bütün məlumatlar müəmmalı latıncada bir alim katib tərəfindən
“İngiltərənin torpaq siyahısı” adlı nəhəng kitaba qeyd olunurdu. Bütün bunlar xəzinə tərəfindən toplanmalı olan vergilərin həcmini dəqiq müəyyən etmək üçün edilirdi.
Hər halda belə deyilirdi.
Torpaqların belə dəqiq öyrənilməsinin başqa məqsədlə
həyata keçirilməsindən şübhələnənlər də vardı. Bu insanlar kitabı Bibliyanın Qiyamət günü təsviri ilə müqayisə edirdilər.
Bibliyada deyilir ki, Allah Həyat kitabında bütün insan əməl-lərinin hesabını aparır. Və tədricən, şayiə bu tədqiqatların arxasında başqa ad möhkəmlətdi: “Qiyamət günü kitabı”
Skeptiklərin özləri belə, bunu bilmədən, həqiqətə yaxın idilər.
Martin, mumla möhürlənmiş fərmanı oxudu. O, tənha katibin kral komissarlarından gələn məlumatları incəliklə böyük cildə necə daxil etdiyini görürdü. Sonda alim latınca tək bir sözü qırmızı mürəkkəblə fərqləndirdi:
“Vastare”. Yəni, “viran edilmiş”.
Bu sözlə çox vilayətlər, eləcə də müharibə zamanı dağıdılmış və talan edilmiş torpaqlar qeyd olunmuşdu.
Ancaq iki qeyd tamamilə qan-qırmızı mürəkkəblə yazılmışdı. Bunlardan biri İrlandiya və İngiltərə sahilləri arasında itmiş tənha adanı təsvir edirdi. İndi isə Martin ətraflı tədqiqat aparmaq haqqında kral əmri alıb bu yerlərdən ikin-cisinə yaxınlaşırdı. O, susacağına and içmişdi. Kömək üçün ona üç adam verilmişdi. Onlar at belində arabanın arxasınca gedirdilər.
Arabaçı nəhəng yük atının addımlarını yeyinlətmək üçün yüyənini dartdı. Araba çarxları ilə qarğaların titrəyən cəsəd-7
lərinin üstündən keçib, xırçıltı ilə sümükləri əzib və qanı ətrafa sıçradaraq irəlilədi.
Nəhayət onlar yoxuşa qalxdılar, oradan aşağıdakı münbit vadiyə mənzərə açıldı. Uzaqda, aşağıda bir tərəfdən daş malikanə, digər tərəfdən isə şpilli kilsəylə sıxılmış kiçik bir kənd yerləşirdi. Qalan tikililər şalbandan olan onlarla ev və taxta qoyun tövlələri və göyərçin damlarının xarabaqlıqları idi.
– Мilord, bura lənətlənmiş yerdir, – arabaçı dedi. – mənim sözümü yadda saxlayın. Buranı dağıdan heç də taun deyil…
– Biz buraya məhz hər şeyi öyrənmək üçün gəlmişik.
Arxada dağ yolu kral ordusu tərəfindən kəsilmişdi. Heç kimi irəli buraxmırdılar, lakin bu ətraf kəndlərdə vadiyə
düşən qeyri-adi taun xəstəliyi haqqında gəzən şayiələri saxlaya bilmirdi.
– Lənətlənmiş… – arabanı aşağıya, kəndə gedən yola yönləndirən arabaçı təkrarladı. – Mən nə vaxtsa bu torpaqların kafir keltlərə mənsub olduğu haqda danışılanları eşitmişəm.
Deyirlər, bütpərəstlər üçün bu yerlər müqəddəs idi. Əvvəlki kimi o təpələrin yamacındakı çuxurlarda onların daşlarını tapmaq olar.
O, qırışmış əli ilə göyə ucalan yüksək təpələrin zirvəsini bürümüş qalın meşələri göstərdi. Ağacların başını kəsdirən duman, yaşıl çətirlərə qara və boz çalar verirdi.
– Keltlər bu yeri lənətləyiblər, mən sizə dəqiq deyirəm.
Xaç gəzdirən hər kəsə ölüm gətirdilər!
Martin Borr bu cəfəngiyatı eşitmək istəmirdi. Romadan tutmuş Britaniyaya qədər ən yaxşı alimlərin başçılığı altında elmə yiyələnən bu gəncin 32 yaşı vardı. Və bura öz işinin peşə-karları ilə həqiqəti aşkar etmək üçün gəlmişdi.
8
Geriyə çevrilən Martin balaca bir kəndi göstərərək, əlini yel-lədi və üç atlı atlarını mahmızladı. Onlardan hər biri öz vəzifəsini bilirdi. Martin tələsmədən, yolda gördüyü hər şeyi öy-rənərək və qiymətləndirərək, onların ardınca getdi. Bu kiçik dağlıq vadidə Hayqlen adı ilə tanınan tənha kənd bu ət-raflarda öz saxsı qabları ilə məşhur idi. Gil qaynar bulaqlardan əldə edilirdi, yüksəklikdə meşənin üzərində sürünən bu dumanlı tüstü bununla izah olunurdu. Deyilənlərə görə, yerli bişirmə üsulu və gilin tərkibi gizli saxlanılan sirr idi, bunu yalnız kənd sakinləri bilirdi.
İndi isə bu sirrlər həmişəlik itirilmişdi.
Araba taqqıldayaraq çovdar, yulaf, paxlalılar əkilmiş sahələrin, tərəvəz ləklərinin yanından keçərək gedirdi. Bəzi sahələrdə məhsul bu yaxınlarda yığılmışdı, digərləri isə, görünür, yandırılmışdı. Doğrudanmı kənd sakinləri həqiqətdən şübhələniblər?
Araba vadiyə düşən kimi, içəridə hökm sürən dəhşəti qismən gizlədən yüksək çəpərlərlə əhatəyə alınmış qoyun ağılları göründü. Təravətli otlaqlar şişmiş qoyun cəsədlərinin yüzlərlə
yun qalaqlarının çopurluğu ilə ala-bəzək olmuşdu. Həmçinin kəndin yaxınlığında ölümə yaxalanmış batıq gözlü donuz və
keçi cəsədləri də yerə sərələnmişdi. Tarlada əvvəlki kimi kotana qoşulmuş bir cüt zorba öküz sərilmişdi.
Araba ağacların yaşıllığında gizlənmiş kəndə çatdı. Ətrafa tam səssizlik çökmüşdü. Səyyahları nə itlərin hürməyi, nə to-yuqların qaqqıltısı, nə də ulağın qışqırığı qarşılamadı. Kilsə
zəngi çalınmadı, kəndə gələn yadları heç kim səsləmədi. Səssizlik sıxıcı idi.
Sonra aşkar oldu ki, ölmüş sakinlərin çoxunun cəsədi öz evində idi. Onlar ölümdən qabaq çölə çıxmaq üçün çox zəif halda idilər. Amma malikanənin daş pilləkənlərinin qa-bağın-9
da bir cəsəd otun üstündə soyumuşdu. Kişinin meyiti üzüstə
elə yıxıldığı yerdəcə uzanırdı. Ehtimal ki, o pil-ləkənlərdən yıxılıb boynunu sındırmışdı. Martin hələ ara-badan sümükləri örtmüş solğun dəriyə, dərin batmış gözlərə, qeyri-təbii arıqlığa fikir verdi.
Tarladakı heyvanlarda da həmin arıqlıq müşahidə olunurdu. Adama elə gəlirdi ki, bütün kənd uzun müddət mühasirədə olub və burdakı bütün canlılar aclıqdan məhv olub.
Yaxınlaşan at dırnaqlarının səsi eşidildi. Recinald atını arabanın yanında saxladı.
– Bütün taxıl anbarları doludur, – o, əllərini şalvarına silərək dedi. – Bir də orada siçan və siçovullar var.
Martin sual dolu baxışlarla Fransanın şimalından kral Vil-helmlə birlikdə gəlmiş, hündür, çoxlu çapıqları olan bu adama baxdı.
– Ölüdürlər… ətrafdakı hər şey kimi… Eynilə o lənətləmiş
adadakı kimi.
– İndi isə taun bizim sahillərə kimi gəlib. – Martin donquldandı. – Bizim torpaqlara gəlib.
Buna görə onları bura göndəriblər, buna görə kəndə gələn yol bağlanmışdı, buna görə hamısı susmağa and içmişdilər.
– Jirar sizin üçün yaxşı meyit tapıb, – Recinald davam edirdi, – O birilərindən daha təzə. Oğlandır. Jirar onu dəmirçixanaya sürüdü.
O, daş bacası olan taxta anbarı göstərdi.
Martin başıyla işarə edərək arabadan düşdü. O, tam əmin olmalı idi, bunun üçünsə ancaq bir yol mövcud idi. Kral müstəntiqi kimi onun borcu ölülərdən həqiqəti öyrənmək idi.
Martin işin ən qanlı hissəsini fransız qəssabına saxlamağı qərara aldı.
10
O, dəmirçixananın açıq qapısından içəri addım atdı. Jirar artıq onu orada, kürənin qabağında əyilib gözləyirdi. O, kral Vilhelmin ordusunda çalışır və döyüşçülərin şikəst qalmış
bədən üzvlərini kəsərək onların həyatını xilas edirdi.
Jirar dəmirçixananın ortasındakı masanı boşaltdı. O, artıq meyitin paltarlarını çıxarmış və onu masaya bağlamışdı. Martin solğun, cılız meyitə nəzər saldı. Onun öz oğlu təxminən bu yaşda idi. Dəhşətli ölüm bədbəxt oğlanı qocaltmış, qırış-dırmışdı… 8-9 yaşında, bu belə olmamalı idi.
Jirar bıçaqları hazırlayana qədər Martin meyitin bədəninə
diqqətlə baxdı. Dərini çimdikləyib piy qatının olmadığını gördü. Sonra çatlamış dodaqları, başında salamat qalmış saç-ları, şişmiş topuqları və dabanlarını incələdi. Daha böyük diqqəti isə qabarıq sümüklərə ayırdı. Əllərini sümüklərin üstü ilə elə
aparırdı ki, sanki xəritəni oxumağa çalışırdı: qabırğalar, almacıq sümükləri, göz yuvaları, çanaq.
Burda nə baş verib?
Martin başa düşürdü ki, cavab heç də yaxında deyil.
Jirar əlində uzun gümüşü ülgücü sıxaraq masaya yaxınlaşdı.
– Cənab, işə başlayaq?
Martin təsdiq mənasında başını tərpətdi.
On beş dəqiqədən sonra oğlanın bədəni içalatı çıxarılmış
donuz cəmdəyinə oxşayırdı. Qasıqdan boğaza qədər yarılmış, dərisi soyulmuş və masaya yapışdırılmışdı.
Jirar yarılmış qarına yaxınlaşdı. Onun əlləri soyuq dərin-liklərdə itdi.
Kənarda duran Martin əli ilə oğlanın alnına toxundu və
bu nəzakətsiz müdaxiləyə görə ölünün onları bağışlaması üçün dua edərək, səssizcə dodaqlarını tərpətdi. Əlbəttə, oğlan-11
dan əfv gözləmək üçün artıq çox gec idi. Lakin onun ölü bədəni son xidməti göstərə − son əndişəni təsdiqləyə bilərdi.
Jirar rəhmətliyin içindən tünd qırmızı dalaq sallanan elastik və bəyaz mədəsini çıxartdı. Bıçağın bir neçə dəfə ba-carıqla hərəkət etdirən Jirar bağırsaqların hörüyünü yardı və ayrılmış
mədəni masanın üstünə atdı. Daha bir cəld kəsik – və mədə
ikiyə ayrıldı. Elə o saat dəmirçixanaya kəskin, üfu-nətli qoxu yayıldı. Martin əli ilə ağzını və burnunu tutdu – üfu-nətdən yox, həqiqətdən qorunaraq.
– Oğlan aclıqdan ölüb; bu, açıq-aşkar görünür, – Jirar de-di. – Lakin o aclıqdan dolu mədə ilə ölüb.
Martin daxilində hər şeyin buzlaşdığını hiss edərək, geri çəkildi. Budur, təkzibedilməz sübut. Əlbəttə, tam əmin olmaq üçün digər meyitləri də öyrənmək lazım gələcək. Görünür, burda da ölümün səbəbi “Müşahidə kitabı”nda adı “viran edilmiş” göstərilən adadakı ilə eynidir.
Martin içalatı çıxarılmış uşaq cəsədindən gözünü çəkə bilmirdi.
Ardınca onların gizli missiyalarının həqiqətən nədən ibarət olduğu indi aydın idi. Doğma torpaqlara zərbə vuran mə-rəzi tapmaq və yayılmamışdan qabaq onu məhv etmək. Kənd sakinlərinin ölüm səbəbi tənha adadakı ilə eyni idi. Qə-ribə
mərəzə yoluxan insanlar elə hey yeyirdilər və yeyirdilər, lakin nəticədə qidalandırıcı maddə qəbul almadan tükənərək, aclıqdan ölürdülər.
Masadan uzaqlaşan Martin dəmirçixananın qaranlığından gün işığına çıxdı və acgözlüklə təmiz hava uddu. Nəzərini uzağa – bol yaşıllıqla örtülü olan təpələr silsiləsinə saldı. Əsən külək arpa, yulaf, buğda və çovdar sahələrini tərpətdi. Martin okeanın ortasında salda üzən, susuzluqdan yanan, hər tərəfdən içməli olmayan su ilə əhatələnmiş adamı təsəvvür etdi.
12
Burda da həmin vəziyyət idi.
Martin bahar günəşinin solğun şüaları altında titrəyərək büzüşdü. O bacardığı qədər bu vadidən uzaqda olmaq is-təyərdi… Bu vaxt onun diqqətini sağdan – kəndin əks tərəfindən gələn qışqırıq çəkdi. Açıq qapının qabağında qaraya bürünmüş bir fiqur dururdu. Martin bir anlığa qorxdu, bu fiquru ölümün özü sandı. Lakin fiqur əlini tərpədərək yaratdığı obrazı dağıtdı. Bu, kiçik dəstənin sonuncu üzvü, Kelt abbatlığının İrlandiyadakı baş keşişi abbat Orren idi. Kənd kilsəsinin girişində durmuşdu.
– Gəlin, buna baxın! – abbat qışqırdı.
Martin ona tərəf tələsdi.
Gənc müstəntiq dəmirçixanaya qayıtmaq istəmirdi. Oğlanı fransız qəssabının ixtiyarına buraxmışdı. Kənddən keçəndə Martin pilləkənləri qalxdı və katolik rahibinə qoşuldu.
– Nə məsələdir, abbat Orren?
Rahib dönərək, kilsənin içərisinə doğru irəlilədi.
– Bu, əsl kafirlikdir! – irland abbat dedi. – Baxın görün, bu insanlar müqəddəs yeri necə təhqir ediblər! Təəccüblü deyil ki, onlar hamısı Allahın bəlasına düçar olublar!
Martin abbatın ardınca tələsdi. Əyninə böyük olan isti plaşında skelet kimi arıq rahib xəyalətə bənzəyirdi. Yalnız o, İrlandiya sahilindəki ölü adaya ayaq basmış və oradakı viranlığın şahidi olmuşdu.
– Müqəddəs ata, siz axtardığınızı tapdınız? – Martin maraqlandı. Cavab vermək yerinə rahib kilsə zalının içinə doğru irəlilədi. Martinin onun ardınca getməkdən başqa yolu yox idi.
Onun daxilində qəmgin qaranlıq hökm sürürdü. Torpaq döşəməni saman qatı örtürdü. Skamyalar yox idi, sıx çatıların arxasında alçaq dam görünürdü. Yeganə işıq uzaqdakı ensiz, hündür pəncərələrdən mehrabın – sadə daş lövhənin üstünə dü-13
şürdü. Ehtimal ki, çılpaq daşı əvvəllər mehrab parçası örtürdü, lakin indi o dağıılıb ətrafa atılmışdı. Görünür bunu axtarış aparan rahib etmişdi.
Mehraba yaxınlaşan abbat Orren əsən əli ilə iri daş parçasını göstərdi. O qəzəbindən əsirdi.
– Bu əsl kafirlikdir! – o təkrarladı, – Allahın evində bütpərəst simvollarından naxış çəkmək!
Martin yaxın gəldi və mehrabın qarşısında diz çökdü.
Lövhənin üzündə çox güman ki, bütpərəstlərə aid yayılan şüalar ilə günəş diskləri və dolaşıq spirallar, dairələr və qəribə
naxışlar əks olunmuşdu.
– Niyə möminlər belə bir günah işləyiblər?
– Mən fikirləşmirəm ki, Hayqlen sakinlərinin əməlidir, –
Martin etiraz etdi.
O, əlini mehrabın üstü ilə apardı. Onun barmaqları ya-rısilinmiş şəkillərin qədimliyini hiss etdi. Şübhəsiz onlar çox qədim idilər. Martin arabaçının bu yerlərin lənətlənmiş, qədim keltlər üçün isə müqəddəs olduğu və onların nəhəng daşlarını əvvəlkitək təpələrin başındakı dumanlı meşələrdə tapmağın mümkünlüyü haqqında dediyi sözləri xatırladı. Martin qamətini düzəltdi. Görünür, bu daşlardan birini Hayqlenə gətirib, kilsənin mehrab daşına çeviriblər.
– Əgər bu kənd sakinlərinin işi deyilsə, bəs bunu kim edib? – abbat soruşdu.
O, mehrabın arxasındakı daşa yaxınlaşıb əli ilə onun üzərindəki böyük şəkli göstərdi. Xaçla dörd yerə ayrılmış dairəni təsvir edirdi.
Martin buna bənzər rəsimləri qədim başdaşılarda və xarabalıqlarda əvvəllər də görmüşdü. Kelt kahinləri bu şəkilləri müqəddəs sayırdılar.
– Bütpərəst xaçı, – Martin mızıldandı.
14
– Bunun eynisini biz həmin adada tapdıq. Bütün qapıların üzərində qeyd olunmuşdu.
– Bəs bunun mənası nədir?
Abbat boynunda asılan gümüş xaça toxundu.
– Hər şey kralın qorxduğu kimi oldu. İrlandiyada qayna-şan, müqəddəs Patrik tərəfindən adadan qovulan ilanlar bizim sahillərə keçiblər.
Martin başa düşdü ki, rahib gerçək meşə ilanlarını yox, ilanabənzər – druidləri, qədim keltlərin başçılarına bənzər əyilmiş əsa gəzdirən, bütpərəst kahinləri nəzərdə tuturdu.
Müqəddəs Patrik bütpərəstləri imana gətirdi və ya İrlandiyadan qovdu.
Bu, altı əsr əvvəl baş vermişdi.
Martin dönərək kilsənin açıq qapısından ölü kəndə baxdı.
Onun beynində Jirarın sözləri canlandı: “Oğlan dolu mədə ilə
aclıqdan tələf olub”.
Bunda heç bir məna yox idi.
– Bütün bunları yandırmaq lazımdır, – abbat arxada donquldandı. – Torpağı isə günəş yandırar.
Martin sakitcə başını tərpətdi. Ancaq onun içində həyəcan artırdı. Burda yaradılmış hər şeyi alov yox edə bilərdi? O
bu suala cavab tapa bilmirdi, ancaq bir şeydən əmin idi: Sona hələ çox var.
15
Müasir zaman
8 oktyabr, 23:55
Vatikan
Marko Covanni ata qaranlıq daşlıq meşədə gizlənirdi.
Müqəddəs Pyotr kilsəsinin tavanını saxlayan ağır mərmər sütunlar döşəməni ayrı-ayrı kapellalara, zallara, taxçalara bö-lürdü. Müqəddəs məkanı böyük ustadların əl işləri bəzəyirdi: Mikelancelonun “İsanın yasını tutmaq”, Bernininin “Müqəddəs Pyotr taxtda” adlı tunc heykəli.
Marko bilirdi ki, bu daşlıq meşədə tək deyil. Hardasa buralarda, təxminən kilsənin dərinliyində uyğun məqam gözləyən ovçu gizlənib.
Üç saat əvvəl Covanni ata Romanın Qriqoryan Universitetində təhsil alarkən keçmiş rəhbəri və həmçinin kilsə xadimi olan həmkarı – arxeoloqdan məktub almışdı. O adam Markonu gecəyarısı burada görüşməyə dəvət edirdi.
Lakin məlum oldu ki, bu, tələ imiş.
Marko sütuna söykənib qanaxmanı bir-təhər saxlamağa çalışaraq sağ əli ilə sol böyrünü sıxırdı. Yumşaq toxumalar qa-bırğalaracan kəsilmişdi. Qaynar, yapışqan maye barmaqlarının arasından axırdı. Keşiş sol əlində ona çox lazım olan sübutu – ölçücə pul kisəsindən böyük olmayan qədim dəri kisəciyi tuturdu. O, bu kisəciyi elə sıxırdı ki, sanki bütün həyatı ondan asılı idi.
Marko ehtiyatla sütunun arxasından nefi nəzərdən keçirmək üçün azca yan tərəfə çəkildi və qanaxma gücləndi.
Ağır damcılar mərmər döşəməyə töküldü. Gözləmək olmazdı, yoxsa, o, daha da zəifləyəcəkdi. Ürəyində dua oxuyub sütun-16
dan aralandı və papanın mehrabına doğru qaçdı. Hər uğultulu addım böyründə kəskin ağrı ilə nəticələnirdi. Bu yara bıçaq yarası deyildi. Markonun böyrünü dələn ox taxta skamyanın söykənəcəyinə batmışdı. O qısa, qalın, qara idi və arbaletdən atılmışdı. Sütunun arxasında gizlənərkən Covanni ata oxu diqqətlə öyrənmişdi. Onun sonunda qaranlıqda alovlu gözə bənzəyən qırmızı işıqlı diod parlayırdı.
Nə etməli olduğunu bilməyən Marko sadəcə əyilərək qaçırdı. O, böyük ehtimalla öləcəyini başa düşürdü, lakin öyrəndiyi sirr onun həyatından daha vacib idi. Lap az döz-mək, uzaq çıxışa çatmaq, növbətçi olan isveçrəli qvardiyaçılardan birini tapıb xəbəri Papaya çatdırmaq lazım idi.
Marko ağrıya və dəhşətə fikir vermədən qaçırdı.
Papanın mehrabı tam qarşıda idi. Onun üzərində burulmuş sütunlarda Bernininin əl işi olan tunc taxt-rəvan quraşdırılmışdı. Köndələn nefə 1 düşməyə çalışan Marko bir qədər sola keçdi. O, VII Aleksandrın əzəmətli heykəlini və
altındakı gizli qapını gördü.
Bu qapı Santa-Marta meydanına açılır.
Əgər…
Qarnına dəyən zərbə Markonu son ümidindən məhrum etdi. O, geriyə atılıb baxışını yerə dikdi. Bu zərbə yumruqla endirilməmişdi. Köynəkdən ucu plastmas lələkli qısa polad mil sallanırdı. Ağrı növbəti nəfəslə içəriyə yayıldı. Bu ox da birincisi kimi alovlu gözlə işıqlanırdı. Diod oxun özəyindəki dördbucaqlı qalın yerdə yerləşirdi.
Marko qətiyyətsiz addımlarla geri hərəkət etdi…
Qapının yanında tərpənən kölgə İsveçrə qvardiyaçılarının ala-bəzək mundirində olan fiqur idi. Əlbəttə ki, bu maska-1 Kilsə arxitekturasında apsidaya dik və ya parallel şəkildə olan, bir-birindən sütun və ya lise mimarisinde apsise dik yada paralel olarak yer alan ve birbirlerinden sütun yada paye dizileriyle ayrılan uzunlamasına mekanlara verilen ad.
17
lanma idi. Qatil arbaleti aşağı salaraq, gizlənib qurbanını izlədiyi yerdən – qapı oyuğundan çıxdı.
Marko mehraba tərəf çəkilərək geriyə − nefin dərinliyinə
qaçmağa hazırlaşdı. Sonra o, İsveçrə qvardiyaçısı mundirində
daha bir adam gördü. İkinci qatil skamyaya tərəf əyilərək, ağaca batmış oxu çıxartdı.
Gördüyü dəhşətdən Marko qarnındakı ağrını unutdu. O
sağa – digər köndələn nefə tərəf döndü. Lakin gördü ki, burda da onu qabaqlayıblar. Qaranlıq yerdə yerləşən tövbə hüc-rəsindən əlində arbalet üçüncü fiqur çıxdı.
Covanni tələyə düşdüyünü anladı.
Kilsə xaç formasında idi, üç ucu qatillərlə tutulmuşdu.
Qaçmağa yalnız bir tərəf qalırdı – xaçın yuxarısı, apsida .
Lakin bu, dalan idi.
Bununla belə Marko apsidaya tələsdi.
İrəlidə müqəddəslərin və mələklərin fiqurları ilə
bəzənmiş, içində Müqəddəs Pyotr kafedrası saxlanılan böyük zərli tikili – Müqəddəs Pyotr mehrabı ucalırdı. Onun üzərində
isə Müqəddəs Ruhun göyərçin görkəmində təsviri çəkilən ağappaq oval pəncərə vardı.
Lakin orada da heç bir ümid yox idi.
Arxasını pəncərəyə çevirən Marko ətrafa göz gəzdirdi.
Ondan solda papa VIII Urbanın sərdabəsi ucalırdı.
Bütün insanların qaçılmaz aqibətindən və yəqin ki, Markonun özünün də axırından xəbər verən Ölümün skelet formalı heykəli mərmər sarkofaqı bəzəyirdi.
− Lilium et rosa, − Marko pıçıldadı.
Zanbaq və qızılgül.
Uzaq keçmişdə, on ikinci əsrdə sağlığında ikən övliyalar sırasına keçirilən Malaxiya adlı bir irland keşişi öncəgörmə
görmüşdü. Onun dövründən ta dünyanın sonunadək olan bü-18
tün papalar ona görünmüşdü. Öncəgörməyə əsasən, cəmi yüz iyirmi papa olmalıdır. Malaxiya onların hər birini qısa, müəmmalı ibarə ilə təsvir etmişdi. Məsələn, Malaxiyanın ölümündən beş yüz il sonra dünyaya gələn VIII Urban “zan-baq və qızılgül” sözləri ilə tərif edilmişdi. Bütün başqa eh-kamlar kimi bu xüsusiyyət də düzgün idi. Papa VIII Urban gerbində
al zanbaq olan Florensiyada dünyaya gəlmişdi.
Lakin ən qorxulusu bu idi ki, indiki papa müqəddəs Malaxiyanın siyahısında sonuncudan bir qabaqkıdır. Ehkama əsasən, katolik kilsəsinin növbəti başçısı dünyanın sonunu görəcək.
Əvvəllər Marko belə fantaziyalara əhəmiyyət vermirdi.
Lakin indi, onun barmaqları bapbalaca dəri kisəciyi bərk sı-xanda o, insanlığın həqiqətdə Armageddona nə qədər yaxın olduğunu fikirləşirdi.
Addım səsi eşidən Marko diksindi. Qatillərdən biri ona yaxınlaşırdı. Onun yalnız bir sonuncu hərəkətə vaxtı qalırdı.
O, bir saniyə də fikirləşmədi. Marko iz buraxmamaq üçün qanayan yarasını sıxıb yana çəkildi və qorumalı olduğu şeyi gizlətdi. Bundan sonra o, apsidanın mərkəzinə qayıtdı və qur-tulmağa ümid etməyərək diziüstə çöküb ölümünü gözlədi.
Addım səsləri mehraba yaxınlaşdı. İnsan fiquru göründü. Kişi dayandı və diqqətlə qaranlığa baxdı.
Bu, qatil deyildi. Marko bu insanı yaxşı tanıyırdı. Covanni gələn adamın diqqətini cəlb edərək zarıdı. O, təəccübdən dondu, sonra yaralıya tərəf tələsdi.
− Marko?
Ayağa qalxmağa taqəti olmayan Marko bir an ümid və
şübhə arasında qalaraq ona baxırdı. Lakin kişi üzündə təbii təlaş ona tərəf atıldı. Bu, Markonun keçmiş müəllimi gecəyarısı hazırkı görüşünü təyin edən adam idi.
19
− Monsinyor Verona… – Marko bütün şübhələrini unudaraq, bu adamın onu heç vaxt satmayacağına qəlbən ina-nıb çətinliklə dedi.
Marko əlini qaldıraraq boş ovcunu açdı. O biri əli əvvəlkitək qarnına batmış oxun lələkli ucundan yapışdı.
Yanıb-sönən işıq Markonun diqqətini aşağı çəkdi. Oxun ucundakı diodun qırmızı işığı onun gözü önündə yaşıla çevrildi.
Yox…
Partlayış qan, tüstü və tökülmüş içalat izini mərmər döşəmədə qoyaraq Markonu kənara atdı. Covanni ata qar-nında açılan deşiklə yanıüstə mehrabın dibinə düşdü. Süzülən gözləri ucalan zərli abidədə qaldı. Sönən hafizəsində bir ad üzə
çıxdı.
Petrus Romanus.
Romalı Pyotr.
Bu ad müqəddəs Malaxiyanın peyğəmbərlik siyahısında sonuncu idi. Hazırkı katolik kilsəsinin başçısını əvəz edib, yer üzündə sonuncu papa olacaq adamın adı idi.
Marko uğursuzluğa düçar olduğundan belə nəticənin qarşısını almaq mümkün deyildi.
Markonun gözləri qarşısında hər şey qaraldı. O, eşitmə
qabiliyyətini itirdi. Onun danışmağa gücü qalmadı. O yanıüstə
düşərək apsidanın üzərindən papa Urbanın sərdabəsinə, qə-birdən çıxan bürünc skeletə baxırdı. Covanni atanın çox qoruduğu bapbalaca kisəcik skeletin sümüklü barmağından asılmışdı. Marko dəridə yandırılmış qədim simvolu təsəvvür etdi.
Onun içində dünya üçün yeganə ümid var idi. Son nə-fəsində Marko bunun kifayət olması üçün dua etdi.
20
Birinci hissə
Spiral və xaç
Çərşənbə axşamı,
9 may
Təcili nəşr üçün
“VİATUS” ƏRZAQ ÇATIŞMAZLIĞI PROBLEMİNİN
HƏLLİ ÜÇÜN İSTİQAMƏT ALIR
Oslo, Norveç (“İşgüzar xəbərlər”). “VİATUS İnternational”, dünya bazarında qabaqcıl neft-kimya kompaniyası, bu gün yeni şöbənin yaradılması haqqında məlumat verdi. Bu kompaniya dənli bitkilər sahəsində biogenetik tədqiqatlarla məşğul olacaq.
“Yeni şöbənin vəzifəsi kənd təsərrüfatı məhsuldarlığının kəskin surətdə artmasına kömək edən texnologiyaların hazırlanmasından ibarət olacaq və dünyanın ərzaq və
yanacağa artan ehtiyacını ödəməyə imkan verəcək, − deyə
“VİATUS International” kompaniyasının prezidenti İvar Karlsen elan etdi. – Dənli bitkilərin biogenetik tədqiqatlar şöbəsini təşkil edərək biz “Manhetten layihəsi”nin kənd təsərrüfatı ekvivalentini yaradıb, bu təhlükə ilə mübarizəyə
bütün gücü-müzü sərf etməyə hazırlaşırıq. Heç bir uğursuzluqdan söhbət gedə bilməz – bunda bizim kompaniya kimi bütün dünya da maraqlıdır.”
Son illər kompaniya tərəfindən patentləşdirilmiş hib-ridləşmənin və transgenli texnologiyaların yeni üsulları dənlilərin, qarğıdalı və düyü məhsuldarlığının otuz beş faiz 21
artmasına imkan vermişdir. Karlsenin sözlərinə görə, “VİATUS” yaxın beş ildə bu göstəricilərin iki dəfə artacağını gözləyir.
Buenos-Ayresdə keçirilən ərzaq problemləri üzrə bu-günkü konfransdakı nitqində Karlsen bu yeni şöbənin yaranması zərurətini izah etdi. Ümumdünya səhiyyə təşkilatını məlumatlarına əsaslanaraq, Karlsen xatırlatdı ki, dünyanın üçdə biri üçün aclıq təhlükəsi var. “Biz qlobal ərzaq böhranı qarşısındayıq, – o, dedi. – Aclıq çəkənlərin çoxu üçüncü dünya ölkələrində yaşayır. Aclıq iğtişaşları onsuzda qeyri-stabil olan regionlarda vəziyyəti daha da gərginləşdirərək bütün Yer kü-rəsinə yayılır.
Karlsen etiraf edirdi ki, ərzaq çatışmazlığı problemi yeni minillikdə içməli su və enerji ehtiyatlarını qabaqlayaraq birinci yerə çıxır: “Yeni biotexnologiyalar hesabına ərzaq məhsullarının istehsalını qlobal təhlükəsizlik, həmçinin sırf hu-manitar nöqteyi-nəzərdən xeyli artırmaq israrla vacibdir.”
Kənd təsərrüfatı yeniliklərində aparıcı rol: “Fortune” jur-nalının “yüz böyük şirkət” siyahısına daxil olan “VİATUS international” şirkətinin Osloda mənzil qərargahı var. 1802-ci ildə yaranmış kompaniya öz məhsullarını həyatın keyfiyyətini və davamlılığını tədqiqatlar və innovasiyalar sayəsində artıraraq dünyanın yüz səksən ölkəsinə çatdırır. Onun səhmləri Nyu-York Fond Birjasında “Vİ” simvolu altında satılır.
“VİATUS” adı latınca iki sözdən: “Via” – yol. və “vita” – həyat sözlərindən yaranmışdır.
22
1
9 oktyabr, saat 04:55
Mali, Qərbi Afrika
Ceyson Qormeni atışma səsi oyatdı. O, ölü kimi yatmışdı və ona bircə an lazım oldu ki, harda olduğunu xatırlasın. Yu-xuda görürdü ki, atasının Nyu-York ştatının kənar hissəsində
yerləşən bağ evindədir və göldə çimir. Lakin, çarpayısını ba-rama kimi bürüyən ağcaqanadlara qarşı tor və səhranın sübh soyuğu onu gerçəkliyə tez qaytardı.
Bu, eləcə də qışqırıqlar.
Dəlicəsinə çırpınan ürəklə, Ceyson nazik yorğanı ayağı ilə
üstündən atdı və toru çəkdi. Qırmızı Xaç çadırının içərisində
zülmət hökm sürürdü, lakin brezentdən titrəyən tünd qırmızı işıltılar görünürdü. Bunlar qaçqın düşərgəsinin şərqində yanğının başladığından xəbər verirdi. Hardasa yaxınlıqda ye-nə
nəsə alışdı və alov dilləri çadırın dörd tərəfini bürüdü.
“Aman Allah!” …
Təlaşa baxmayaraq, Ceyson nə baş verdiyini o saat anladı.
Afrikaya yola düşməzdən əvvəl onu ətraflı təlimat-landırmışdılar. Bütün keçən il boyu tuareqlərin üsyançı dəstələri qaçqın düşərgəsinə hücum edirdilər, ilk növbədə ər-zaq ələ keçirmək üçün. Mali Respublikasının paytaxtında iğtişaşlar səngimirdi, düyünün və qarğıdalının qiyməti üç qat artmışdı.
Şimal rayonlarında ərzaq yeni qızıla çevrilmişdi. Üç milyon insanı aclıq gözləyirdi.
23
Məhz buna görə də Ceyson bura gəlmişdi.
Onun atası eksperimental fermanın qurulmasına dəstək göstərirdi. Hansı ki, düşərgədən şimalda altmış akrlıq sahəni əhatə edirdi. Əsas maliyyələşməni “VİATUS” korporasiyası həyata keçirirdi. İşlərə Kornell Universitetindən bioloqlar və
genetiklər nəzarət edirdi. Burada xüsusən bu cür günəşdən yanmış və quraqlıq yerlər üçün genetik şəkli dəyişmiş yeni qarğıdalı növlərinin yetişdirilməsi sınaqları keçirilirdi. İlk tarladan məhsul yalnız keçən həftə yığılmışdı; qarğıdalı adi halda lazım olan suvarmanın üçdə biri qədər su ilə yetişmişdi.
Deyəsən, bu kiminsə heç xoşuna gəlmirdi.
Ceyson ayaqyalın çadırdan çıxdı. O, dünən gecə
çarpayıya uzandığı şortda və geniş köynəkdə idi. Sübh çağı ala-qaranlıqda işıq mənbəyi yalnız yanğınların alovu idi.
Güman ki, generatorlar sıradan çıxmışdı.
Zülmətdə uğultulu avtomat güllələri və qışqırıqların əks-sədası yayılırdı. Hər tərəfdə aydın seçilməyən kölgələr vur-nuxurdu: Dəhşətə düşmüş qaçqınlar canlarını qaçmaqla qurtarmaq istəyirdilər. Lakin bu hərəkət qarışıq idi; insan axını gah bu, gah da digər tərəfə yönəlirdi. Hər tərəfdən tüfəng atəşləri və pulemyotların şaqqıltısı gəlirdi və heç kim hara qaçacağını bilmirdi.
Yalnız Ceyson bilirdi ki, ona hara lazımdı. Krista bu vaxtadək elmi tədqiqat mərkəzində idi. Üç ay əvvəl Ceyson onunla Ştatlarda, təlimat zamanı tanış olmuşdu. Ağcaqanadlara qarşı tora bürünmüş çarpayısını yalnız keçən ay onunla bölüşməyə başlamışdı. Lakin dünən axşam Krista mərkəzdə qalmışdı. Onlar bütün gecə ilk qarğıdalı məh-sulunun DNT analizini bitirmək üçlün işləməyə hazırla-şırdılar.
Kristanı tapmaq vacibdir.
24
İnsan axını ilə qarşı-qarşıya gələrək Ceyson düşərgənin şimal qurtaracağına tələsdi. Elə onun qorxduğu kimi, atışma və yanğın orada daha güclü idi.
Ehtimal ki, üsyançılar toplanmış məhsulu ələ keçirməyə
qərar vermişdilər. Onlara mane olan olmasa, hamı sağ qalacaq. Qoy qarətçilər qarğıdalını aparsınlar. Onlar qəniməti ələ
keçirən kimi gecənin qaranlığında gəldikləri kimi tələsik yox olacaqlar. Bütün qarğıdalı məhsulu onsuz da məhv olmalı idi.
Hər tərəfli analizlər aparılanadək onu qidada istifadə etmək olmaz.
Tini dönərkən Ceyson ilk qarşısına çıxan, öldürülmüş on beş yaşlı yeniyetməyə ilişərək yıxıldı. O burada, ev sayılan kasıb komaların yolunda sərələnmişdi. Oğlan güllədən həlak olmuşdu, sonra isə onu tapdamışdılar. Ceyson kənara süründü, sonra isə ayağa qalxaraq qaçdı.
Daha yüz təhlükəli yarddan sonra o, düşərgənin şimal kənarına çatdı. Burada cəsədlər bir-birinin üzərinə qalaqlanaraq hər tərəfə səpələnmişdi, − kişi, qadın və uşaq. Burada əsl qırğın baş vermişdi. Bəzi cəsədlər pulemyot güllələri ilə sözün əsl mənasında ikiyə bölünmüşdülər. Ölüm meydanının arxasında elmi tədqiqat mərkəzinin metaldan quraşdırılmış anbarları Qərbi Afrika savannasında ilişib qalmış qara gəmilər kimi dururdu. Orada işıq yox idi – yalnız alov dilləri.
“Krista…”
Ceyson yerindəcə dondu. O, irəli getmək istəyir və öz qor-xaqlığını lənətləyirdi. Ancaq ayaqları onun sözünə baxmırdı.
Gözləri ümidsizlik yaşıyla doldu.
Birdən arxadan səlis uğultu eşidildi. Dönərkən Ceyson mühasirəyə alınmış düşərgənin üzərindən, lap alçaqdan uçan bir cüt vertolyot gördü. Şübhəsiz bu vertolyotlar yaxınlıqda yerləşən hökumət ordusunun bazasından idi. “VİATUS”
25
korporasiyası eksperimental fermanın təhlükəsizliyini daha çox qorumaq üçün kisələrlə Amerika dollarını havaya sovururdu.
Ceysonun sinəsindən titrək ah çıxdı. Vertolyotlar üsyançıları asanlıqla qovacaqlar. Yenidən inamla dolub daşan Ceyson aşağı əyilib sahəni qaçaraq keçdi. O, ən yaxınlıqdakı anbara tərəf gedirdi, ora yüz yarddan az məsafə qalmışdı.
Orada onu qatı kölgə gizlədəcəkdi, Kristanın laboratoriyası isə
növbəti anbarda idi. Ceyson Allaha yalvarırdı ki, qız orada gizlənmiş olsun.
Ceyson anbarın arxa divarına çatanda geridə güclü işıq yandı. Baş vertolyotdan çıxan projektorun gözqamaşdırıcı işığı qaçqın düşərgəsi üzərindən keçdi. Ceyson xırıltılı ah çəkdi…
Bu üsyançıları qorxudacaq, onları getməyə məcbur edəcək. Sonra düşərgənin üzərinə qurğuşun yağışı tökərək vertolyotun hər iki tərəfindən pulemyotlar şaqqıldadı. Bu düşərgəyə soxulan üsyançı dəstələrinə cərrahi zərbə deyil, tammiqyaslı qırğın idi.
İkinci vertolyot düşərgənin kənar hissəsində dövrə vuraraq o biri tərəfdən daxil oldu. Arxa lyukdan çəlləklər töküldü, onlar yerə dəyən kimi partladı və havaya alov dilləri qalxdı. Qışqırıqlar daha da yüksəldi. Ceyson gördü ki, bir kişi kürəyində alov tamamilə lüt halda səhraya qaçır. Yandırıcı bomba axını Ceysonun olduğu yerə yaxınlaşırdı. O, çevrilərək anbarın ətrafına atıldı.
İrəlidə tarlalar və elevatorlar vardı, amma orda qurtuluş
olmayacaq. Səlis qarğıdalı cərgələri tərəfdən qara fiqurlar yaxınlaşırdı. Ceyson, Kristanın laboratoriyasına çatmaq üçün, açıq sahədən keçməyi qərara aldı. Anbarın pəncərələri qaranlıq idi, yeganə qapı isə tarlaya çıxırdı.
26
Ceyson toxtamaq üçün yubanırdı. Axırıncı bir sıçrayış –
və o, anbarın içində olacaq. Amma o, addım atmağa macal tapmamış, yeni alov axını tarlanın kənar hissəsini işıqlandırdı.
İnsan zənciri qarğıdalı sıraları boyunca gələrək, hələ yığıl-mamış məhsulu odsaçan silahla yandırırdı.
“Lənət şeytana, burda nə baş verir?
Uzaqda, sağ tərəfdə elevatorun tənha qülləsi alov qa-sırğasıyla partlayıb göyə sovruldu. Şokdan sonra özünə gələn Ceyson anbarın açıq qapısına tərəf atılıb içəri soxuldu.
Yanğın işığında otaq əl dəyilməmiş, hətta səliqəli görünürdü. Anbarın arxa yarımhissəsində mümkün olan hər cür elmi avadanlıq düzülmüşdü. Bunlardan − mikroskoplar, sentrifuqalar, inkubatorlar, termostatlar, gel-elektrofarez qur-ğularından genetik və bioloji tədqiqatlar üçün istifadə
olunurdu. Sağda üzərində daşınabilən kompüterlər, peyk rabitəsi avadanlıqları, fasiləsiz təminatlı akkumulyator olan masalar durmuşdu. Akkumulyatorlarla işləyən kompyu-terlərdən birinin ekranı başlıq şəkillə işıqlanırdı. O, Kristanın masasının üzərində idi, amma qızın özü görünmürdü.
Masaya yaxınlaşan Ceyson baş barmağı ilə klaviaturaya toxundu. Başlıq şəkil itdi və əvəzinə açıq elektron poçt pəncərəsi gəldi. Bu da Kristanın poçtu idi…
Ceyson həyəcanla ətrafa nəzər saldı.
Belə görünürdü ki, Krista qaçmışdı, amma hara?
Ceyson cəld özünün elektron poçtuna daxil oldu və
atasının Kapitoliya təpəsindəki xidməti ünvanını yığdı. O, nəfəsini dərməyə çalışıb, hücumu təsvir edən tələsik bir neçə
qısa cümlə yazdı. Əgər o, xilas ola bilməsə, qoy baş verənlər barədə məlum olsun. Ceyson artıq “göndərmək” düyməsini basmağa hazırlaşırdı ki, ağlına bir fikir gəldi. İş masasına 27
Kristanın hansısa faylları qoyulmuşdu. Ceyson onları öz məlumatına qatdı və yalnız bundan sonra göndərdi.
Elektron məlumat ünvana dərhal getmədi. Qatılmış
fayllar çox böyük idi; onların çatdırılması bir dəqiqədən az vaxt aparmayacaqdı. Lakin Ceyson daha gözləyə bilməzdi.
Ümid etmək qalırdı ki, məlumatı tam göndərmək üçün ak-kumulyatorun enerjisi çatacaq.
Burda yubanmaqdan qorxan Ceyson qapıya tərəf döndü.
O, Kristanın hara yox olduğunu onsuz da bilməyəcəkdi. Ümid etmək istəyirdi ki, qız səhrada gizlənməyə macal tapıb. O da indi ora tələsəcək. Orada yarğanların və qurumuş çay məc-ralarının böyük labirinti var. Lazım gəlsə orada bir neçə gün gizlənmək də olar.
Ceyson qapıya tərəf atıldı və bu zaman qapı yerini qara siluet tutdu. Ceyson ah çəkib, geriyə çəkildi. Fiqur anbara addımladı və təəccüblə pıçıldadı:
− Ceys, bu sənsən?
Ceyson yüngüllük hiss etdi.
− Krista…
Ceyson qucağını açaraq, ona tərəf atıldı. Onlar birlikdə
xilas olacaqlar.
− Ah, Ceyson, şükürlər olsun!
Onun sevinci Kristanın hiss etdiyi sevincə bərabər idi, ta ki, Krista tapancanı qaldırıb onun sinəsinə üç güllə atdı.
Güllələr ağır yumruq kimi Ceysonu vurub yerə sərdi. Sonra isə onu, gecəni daha qaranlıq edən, yandırıcı ağrı bürüdü.
Hardasa uzaqlarda atışmalar, partlayışlar, qışqırıqlar eşidilirdi.
Krista onun üzərinə əyildi:
− Sənin çadırın boş idi. Biz fikirləşdik ki, sən qaçmağa macal tapmısan.
28
Ceyson öskürdü, ağzı qanla dolduğuna görə, cavab verə
bilmədi.
Çox güman ki, onun susmasından razı qalan Krista çevrilib geriyə − ölüm və alovun kabusuna qayıtdı. O, alovlanan tarlaların fonunda qara siluet kimi görünərək, qapıda bir an dayandı, sonra isə gecədə yox oldu.
Ceyson əbəs yerə nəyisə başa düşməyə çalışırdı.
“Niyə?”
Zülmət onu sürükləyirdi. Ceyson başa düşdü ki, bu sualın cavabını tapa bilməyəcək. Amma, hər halda, ölümündən əvvəl nəsə eşidə bildi. Qonşu masadakı kompyuter ciyildədi. Məlumat göndərilmişdi.
2
10 oktyabr,
Saat 07: 04
Şahzadə Uilyamın meşə parkı
Virciniya ştatı
O, sürətini artırmalı idi.
Kommander Qreyson Pirs motosiklin sükanına doğru əyilərək, sərt viraj etdi. Altıfutluq bədənını döngənin mərkəzinə tərəf əyərək o, sözün əsl mənasında, motosikli ho-rizontal yerləşdirərək, az qala dizini yerə sürtüb dağıdacaqdı.
Mühərrik axıradək açılmış drossel qapağa cavab olaraq guruldadı. Motosikl irəli yönələrək dik durdu. Hədəf əlli yard uzaqlıqda axarlı “Honda”da sürətlə gedirdi. Qrey isə onu 29
köhnə “Yamaha”da izləyirdi. Hər iki motosikl dördsilindrli mühərriklə təchiz edilmişdi, amma Qreyin maşını daha ağır və böyük idi. “Honda”ya çatmaq üçün, o, bütün məharətini göstərməli idi.
Bəlkə bir az da bəxti gətirməli idi.
Hər iki motosikl meşə massivini bölən qısa düz yola çıxdılar. Yolun hər iki tərəfində enliyarpaqlı ağacların sıx cəngəlliyi uzanırdı. Hündür fıstıq və göyrüş ağaclarının ahəngi həyəcanlı mənzərə yaradırdı, ələlxüsus indi, yarpaqlar rən-gini dəyişdiyi vaxt. Təəssüf ki, axşamüstü güclü tufan olmuşdu və külək yarpaqları qopararaq, asfaltı sürüşkən yaş
ləkələrlə örtmüşdü.
Qrey yenidən tam qaz verdi. Bu sürətlənmə, əsl mənada, onu kürəyindən itələdi. Motosikl azca oyan-buyana dartınaraq raket sürətilə irəli şütüdü. Qırıq-qırıq yol nişanları bütöv xəttə
çevrildi.
Lakin o biri motosiklçi də düz yolun açdığı üstünlükdən istifadə etdi. Hələ ki, 619 nömrəli şossenin böyük hissəsi başgicəlləndirici “amerikasayağı dağlıqlar”ın gözlənilməz döngələrini, sərt yoxuşlarını və ölümcül enişlərini təmsil edirdi. Bir saat davam edən ötüşmə çox sərt keçirdi, lakin Qrey ikinci yarışçıdan geri qalmağı heç ağlına gətirmirdi.
Növbəti döngəyə keçəndə hədəf sürətini azaltdı və motosikllər arasındakı məsafə qısaldı. Qrey isə tormozlamadı.
Bəlkə bu, ehtiyatsızlıq idi, ancaq o, öz “Yamaha”sının imkanını bilirdi. Motosikl Qreydə olandan bəri, o, həmişə
“METİPPİ” mühəndislərinə müraciət edirdi, onlar da konstruksiyaya yeni təkmilləşmələr əlavə edirdilər.
Onlar Qreyə borclu idilər.
Qreyin xidmət etdiyi “Siqma” dəstəsi METİPPİ-nin güc bölməsini təmsil edirdi. Bu bölmə keçmiş xüsusi təyinat 30
qoşunu döyüşçülərindən ibarət idi. Onlar operativ işlər təc-rübəsilə yanaşı həmçinin elmin bu və ya digər sahəsində də
ciddi biliklərə malik idilər. Motosiklin təkmilləşmələrindən biri dəbilqəyə yerləşdirilmiş displey idi. Dəbilqə üzlüyünün solunda cihazların göstəriciləri işıqlanırdı: sürət, dövrlərin tezliyi, yağın dərəcəsi. Sağ hissəsində naviqasiya xəritəsi, həmçinin hazırkı yol şəraitinə uyğun optimal ötürücü və sürət haqda təkliflər göstərilirdi.
Qrey gözucu gördü ki, taksometr qırmızı zonaya keçdi.
Sağda naviqasiya matrisası həyəcanla yanıb-sönməyə başladı.
O, döngəyə çox sürətlə girirdi.
Bu xəbərdarlığa fikir verməyərək Qrey sürət dəstəyini döndərməyə davam edirdi.
İki motosikl arasındakı məsafə daha da qısaldı.
İndi, hər ikisinin döngəyə girdiyi zaman onları bir-birindən 30 yarddan çox olmayan məsafə ayırırdı.
Birinci yarışçı uğultu ilə dönərək motosikli yana əydi. Bir müddətdən sonra bu manevri Qrey təkrar etdi. O, döngənin kənarına daha da yaxınlaşmaq hesabına bir neçə yard qazanmağa çalışdı və fasiləsiz mərkəzi nişan xəttini keçib qarşı yola çıxdı. Xoşbəxtlikdən belə erkən saatda qarşı yolda maşın yox idi.
Təəssüf ki, bunu vəhşi heyvanlar haqda demək olmazdı.
Düz döngə qurtaran yerdə, yolun kənarında dişi ayı, yanında da balası oturmuşdu.
Hər ikisi burnunu “Mc Donalds” paketinə soxmuşdu. Birinci motosikl yandan ötüb keçdi. Gurultu və tez ötüb keçən kölgə heyvanları qorxutdu: dişi ayı arxa pəncələri üstə qalxdı, bala isə instinktə uyğun düz yola qaçdı.
Qrey onu yanlayıb keçməyə imkan tapmadı. Seçimi olmadığından o, motosikli yerlə sürünməyə buraxaraq, cəld 31
tormoza basdı. Təkərlər qara tüstülənən iz qoyaraq asfaltla sürüşdü. Yolun digər kənarındakı yumşaq giltorpağa çatanda Qrey motosikli buraxdı və ayaqları ilə ondan geri itələndi.
İnersiya qanunu onu kürəyi üstə yerə tökülmüş yaş
yarpaqların üzərilə iyirmi futadək sürüklədi. Arxada isə motosikl bərkdən palıd ağacına dəydi.
Nəhayət yaş arxda dayanan Qrey geri çevrildi. O, meşəyə
qaçan ayının kürəyini gördü. Ayı balası da onun arxasınca qaçırdı. Görünür, bu günlük hamburger onlara bəs edərdi.
Yenə səs eşidildi: tam sürətlə yaxınlaşan motosikl uğultusu.
Qrey yerdə oturdu. Yolla bir qədər irəli gedən birinci yarışçı döndü və indi geri qayıdırdı.
“Ah, lap əladır…”
Qrey qaytanı açaraq dəbilqəni başından çıxardı.
İkinci yarışçı ona yaxınlaşdı və ön təkər üstə qalxaraq, birdən tormoz verdi. Yarışçı alçaqboylu, dolubədənli və əzələli idi, lap bulteryer kimi. Motosikli dayanan kimi o da dəbilqə
sini çıxararaq qırxılmış başını açdı. Yarışçı qaş-qabağını tökərək Qreyə baxdı.
− Sən salamatsan?
Bu yarışçı “Siqma”nın operativ işçisi və Qreyin ən yaxşı dostu Monk Kokkalis idi. Onun daş cizgili sifətində narahatçılıq və təlaş əks olunmuşdu.
− Hər şey qaydasındadır. Yolda ayıya rast gələcəyimi heç gözləmirdim.
− Bunu kim təsəvvür edə bilərdi? – Monk gülümsəyərək, uzunboğaz çəkməsilə ayaqaltını qatladı və motosikldən düşdü. – Amma sən heç ümid etmə ki, bu, sənə bizim mərcdən yayınmağa imkan verəcək. Təbii əngəllər barədə
şərtdə heç nə deyilməmişdi. Deməli, konfrans bitdikdən sonra 32
məni şama dəvət edəcəksən. Göl kənarında restoran, bifşteks və orda olan ən tünd porter.
− Yaxşı, amma mən əvəzini çıxmalıyam. Sən düzgün olmayan üstünlükdən istifadə etdin.
− Üstünlükdən? Mən? − Bir əlindən əlcəyi çıxaran Monk süni biləyini göstərdi. − Mənim əlim yoxdur. Eləcə də
yaddaşımın xeyli hissəsi. Mən artıq bir ildir ki, xidmətə
yararsız hesab olunuram. Bu da mənimçün üstünlük!
Bununla belə gülümsəməyinə ara verməyən Monk METİPPİ mühəndislərinin yaratdığı protez əli uzatdı. Qrey, soyuq plastmass barmaqların onu necə bərk sıxdığını hiss edərək, süni əli tutdu. Bu barmaqlar asanlıqla qoz sındıra bilərdi.
Monk dartıb dostunu ayağa qaldırdı.
Qrey kevlar motosikl kostyumundan yaş yarpaqları çırpmağa başladı və bu vaxt döş cibindəki mobil telefonu zəng çaldı. Aparatı çıxaran Qrey zəng edənin nömrəsinə baxdı və
qaş-qabağını tökdü.
− Mərkəzdəndir, − o, Monka dedi və telefonu qulağına apardı. − Kommander Pirs eşidir.
− Pirs? Axır ki, cavab verdin. Son bir saatda sənə dörd dəfə zəng vurmuşam. Maraqlanmaq olar, sən Virciniyanın ortasında, meşədə nə edirsən?
Bu, Peynter Krou – “Siqma”nın direktoru və Qreyin rəisi idi.
Münasib izahat fikirləşməyə çalışan Qrey motosiklə
baxdı. Şübhəsiz, onun yerini “Yamaha”da təchiz edilmiş QMS
naviqator bildirmişdi. Qrey əbəs yerə bir şey fikirləşməyə
çalışırdı: onun heç bir bəhanəsi yox idi. Onu Monkla birlikdə
Vaşinqtondan Kvantikoya FTB -nin tədris mərkəzinə
göndərmişdilər ki, bioterrorçuluq problemləri üzrə sim-33
poziumda iştirak etsinlər. Bu gün simpoziumun ikinci günü idi və Qreylə Monk qərara almışdılar ki, səhərki iclasdan yayınsınlar.
− Dayan, qoy özüm tapım, − deyə Peynter davam edirdi. –
Siz bir gəzməyi qərara aldınız.
− Ser…
Direktorun səsindəki sərtlik bir qədər yumşaldı.
− Hə, necədir, Monk rahatlaşdı?
Həmişəki kimi, Peynter hər şeyi başa düşdü. Direktorun hər bir vəziyyəti dərk edən qeyri-adi qabiliyyəti vardı. Hətta belə vəziyyəti də.
Qrey dostuna baxdı. Monk qollarını sinəsində çarpazlayıb durmuşdu. Onun sifətində təlaş vardı. Bu il Kokkalis üçün çox ağır keçmişdi. Düşmən öz elmi-tədqiqat mərkəzində onun beyninin bir hissəsini çıxarıb yaddaşını pozmuş, onunla amansızcasına rəftar etmişdi. Baxmayaraq ki, yaddaşı hissə-hissə
qayıtmışdı, boşluqlar qalırdı və bunun dostunu necə üzdüyünü Qrey bilirdi.
“Siqma”dakı vəzifələrinin hələ xeyli məhdud olmasına baxmayaraq, son iki ayda Monk tədricən onlara öyrəşirdi. Ona əsasən kağızlarla işləməyi tapşırırdılar və eləcə də burda –
Ştatlarda ikinci dərəcəli tapşırıqlara göndərirdilər. Monk yalnız məlumatlar və onların analizi ilə məşğul olurdu. O, bunu çox vaxt öz xanımı kapitan Ket Brayentlə birgə edirdi. Keçmişdə hərbi-dəniz kəşfiyyatında xidmət edən xanım indi “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin işçisi idi.
Qrey bilirdi ki, Monk bütün varlığı ilə nəsə daha ciddi bir şey istəyir. Monk ondan oğurlanan həyata qayıtmaq arzusundaydı. Ətrafdakılar onunla kövrək farfor kimi davranırdılar. Bütün bu şəfqətli baxışlar, pıçıltıyla deyilən ruhlandırıcı sözlər onu özündən çıxarırdı.
34
Elə buna görə Qrey, Kvantikonun dəniz piyadaları hazırlayan mərkəzilə həmsərhəd olan parkın dərə-təpəli yerində yarış keçirməyi təklif etmişdi. Bu, əsəbləri sakitləşdirməyə, küləklə üz-üzə gəlməyə, riskdən həzz almağa imkan verməli idi.
Telefonu əliylə örtərək, Qrey pıçıltıyla Monka dedi:
− Peynter qəzəblənib.
Dostu razı halda gülümsədi.
Qrey yenə telefonu qulağına apardı.
– Mən hər şeyi eşitdim, − rəis dedi. – Əgər siz artıq do-yunca əyləndinizsə, onda elə bu gün mənzil-qərargaha qa-yıdın. Hər ikiniz.
– Baş üstə, ser. Amma bilmək olar nə olub?
Pauza uzun sürdü. Sanki direktor nə deyəcəyini fikirləşirdi. Nəhayət Peynter sözləri diqqətlə seçərək danışdı.
– Bu sənin motosiklinin əvvəlki sahibi ilə bağlıdır.
Qrey dönüb sınmış “Yamaha”ya baxdı. Əvvəlki sahibi ilə?
Onun yadına iki il əvvəlki o gecə düşdü, qulaqlarında motosiklin uğultusu səsləndi. Şəhərkənarındakı boş küçə ilə sürətlə motosikl gedirdi, sükanın arxasında ölümcül təhlükəli qatil-qadın əyləşmişdi.
Qrey udqunaraq danışmağa başladı.
– Onun nə dəxli var?
– Gələndə sənə hər şeyi danışaram.
35
Saat 13:00
Vaşinqton.
Bir neçə saatdan sonra Qrey duş qəbul edib cins və imdan köynəyi geyinərək “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin peyk nəzarəti zalında əyləşmişdi. Onunla birgə Peynter və Monk da burada idi. Ekranda rəqəmlənmiş xəritə işıqlanırdı, Tay-landdan İtaliyayadək qırmızı qırıq xətt keçirdi.
Qatilin yolu Venesiyada kəsilirdi.
“Siqma” bir ildən artıqdır ki, bu qadını təqib edirdi. Onun yerini peykdən alınan Venesiyanın planını işıqlandıran kompyuter monitorundakı balaca qırmızı üçbucaq göstərirdi.
Binalar, dolambac küçələr və dolaşıq kanallar, hətta müəyyən bir zamanda yaxalanmış, yerindəcə donub qalan bapbalaca qondolalar da xırda təfərrüatı ilə ağ-qara rəngdə təsvir edilmişdi. Həmin zaman qatilin təxmini coğrafi koordinatları ilə birgə monitorun küncündə işıqlanırdı.
9 OKTYABR.
10:52:45 Qrinviçlə.
41º 52' 56,97” Ş.E.
12º 29' 5,19” Ş.U
– O, çoxdan Venesiyadadır? – deyə Qrey soruşdu.
– Bir aydan çoxdur.
Peynter yorğun-yorğun əlini saçlarında gəzdirdi və
kədərlə başını yellədi. Görünürdü ki, o, yorulub. Bu il 36
“Siqma”nın direktoru üçün ağır keçmişdi. Onun üzünün rəngi həyatının daima otaqlarda, mümkün olan kabinetlərdə və
iclaslarda keçdiyindən solğun idi. Peko hindilərinin qanı yalnız almacıq sümüklərinin qranit cizgilərində və qətran kimi qara saçlarını ağ lələk kimi ayıran bir topa çal saçlarında bilinirdi.
Qrey planı öyrəndi.
– Onun harda qaldığı məlumdur?
Peynter başını yellədi.
– Hardasa Santa-Kroçe rayonunda. Bu, Venesiyanın ən qədim məhəllələrindən biridir, turistlər oranı çox sevmirlər.
Körpülərin, döngələrin və kanalların labirinti. Orada itmək çox asandır.
Monk ayrıca oturmuşdu və protezindəki elektrik sök-mələri qururdu.
Bəs niyə Seyhan gizlənmək üçün bütün dünyada məhz bu şəhəri seçib?
Qrey monitorun küncünə baxdı. Orada otuz yaşlarında qatil qadının fotosu çəkilmişdi. Onun üz cizgilərində vyet-namlı və avropalı, güman ki, fransalı qanının qarışığı əks olunurdu: bürünc dəri, azacıq çəp gözlər, dolu dodaqlar. Üç il ön-cə Qrey ilk dəfə Seyhanla rastlaşanda, qadın onun sinəsinə
atəş açaraq az qalmışdı öldürsün. Hətta indi də o, qadını həmin qara, boğazlı, əyninə kip oturan kostyumda təsəvvür edir və paltarın onun elastik bədəninə necə yaraşdığını yada salırdı.
Qrey axırıncı görüşlərini də xatırladı. Ciddi yaralanmış
Seyhan əsir alınmış və onu qarın boşluğundan əməliyyat etdikləri hərbi hospitalda saxlanılırdı. O zaman Qrey ona qaçmağa kömək etmişdi. Qadın onun həyatını xilas etdiyinə görə
37
Qrey borcunu qaytarmışdı – amma azadlıq Seyhana baha başa gəlmişdi.
Əməliyyat zamanı “Siqma”nın rəhbərliyinin göstərişilə
cavan qadının qarın boşluğuna gizlicə passiv polimer düyməcik yerləşdirildi. Onun bütün hərəkətlərini izləməyin əlavə
qarantı kimi bu, onun azadlığa buraxılmasının vacib şərti idi.
Seyhanı elə-belə buraxmaq üçün o, çox qiymət kəsb edirdi, çünki “Gildiya” adıyla tanınan gizli terror təşkilatı ilə sıx bağlıydı. Bu təşkilatın həqiqi başçıları haqda heç kim heç nə
bilmirdi – yalnız onun gizli fəaliyyətdə olduğu, köklərinin və
caynaqlarının bütün dünyada dərin yayıldığı məlum idi.
Seyhan ikili agent olduğunu iddia edirdi. Ona tapşırılıb ki, “Gildiya”ya daxil olub, ona əslində kimin başçılıq etdiyini öyrənsin.
Lakin bu bəyanatın yeganə sübutu onun sözləri idi. Qrey özünü elə göstərdi ki, guya ona qaçmağa kömək etdi, amma bədənindəki düyməcikdən heç nə demədi. Bu düyməcik Birləşmiş Ştatların kəşfiyyatına “Gildiya”nın fəaliyyəti barədə
daha çox bilməyə imkan verirdi. Lakin Qrey Seyhanın Venesiyada gizlənmək qərarının “Gildiya” ilə bir əlaqəsinin olmamasına şübhə edirdi. O, öz üzərində Peynter Krounun nəzərini hiss etdi, sanki direktor ondan cavab gözləyirdi.
Rəisin sifəti anlaşılmaz, ehtirassız qalırdı, amma buz kimi soyuq gözlərinin parıltısı deyirdi ki, bu sınaqdır.
– Seyhan cinayət yerinə qayıdıb, – Qrey yerini ra-hatlayaraq dedi.
– Nə? – deyə Monk heyrətlə soruşdu.
Qrey Venesiyanın planı yerləşən displeyə işarə etdi.
– Santa-Kroçedə həmçinin Venesiya universitetinin ən qədim binaları yerləşir. İki il əvvəl Seyhan bu universitetlə
əlaqəli olan muzey mühafizəçisini öldürmüşdü. Soyuq-38
qanlılıqla, amansızcasına öldürmüşdü. Özü bu barədə dedi ki, guya bunu mühafizəçinin ailəsini – arvadı və qızını qorumaq üçün edib.
Peynter onun zənnini təsdiq etdi:
– Ana və uşaq həqiqətən bu rayonda yaşayır. Biz ora öz adamlarımızı göndərdik ki, Seyhanın dəqiq yerini müəyyən etsinlər. Amma düyməcik passivdir. Maksimal rüsxət iki mil təşkil edir. Hər ehtimala qarşı biz haminin ailəsinə nəzarət tətbiq etmişik. Seyhan başa düşür ki, onu çoxları axtarır və bacardıqca özünə diqqət cəlb etməməyə çalışır. İstisna deyil ki, o öz xarici görünüşünü dəyişib.
Qrey xatırladı ki, Seyhan muzey mühafizəçisinin soyuqqanlı qətlinə bəraət qazandırmağa çalışanda onun üzü sanki ağrıdan dəyişmişdi. Bəlkə onu geriyə − Venesiyaya “Gildiya”
deyil, günah hissi gətirib. Bəs onun planları nədir? Bəs əgər o səhv edir? Bəlkə bütün bunlar məharətli kələkdir?
Qrey yenidən gözlərini ekrana zillədi.
Burda nəsə başqa bir iş vardı.
– Niyə siz bütün bunları mənə indi göstərirsiniz? – deyə
Qrey soruşdu.
“Siqma” bir ildən çoxdur ki, Seyhanı izləyir, bəs mərkəzə
bu cür qəfil çağırış nəylə izah olunur?
– MTA -dan mərkəzi idarənin yeni rəhbərinə sərəncam gəlib, o da bizimlə əlaqə saxladı. Belə ki, Seyhanın keçən il boyu azadlıqda olmasına baxmayaraq, “Gildiya”nın fəaliyyəti barədə əsaslı məlumat əldə edilməyib. Yuxarıda əyləşənlər səbrlərini itirib dərhal onun tutulmasını əmr etdilər. Seyhanı Bosniyadakı MKİ -nin gizli düşərgəsinə göndərəcəklər.
– Axı bu ağılsızlıqdır! Seyhan heç bir vəchlə da-nışmayacaq. “Gildiya” haqqında müəyyən bir şey öyrənməyin yeganə yolu nəzarəti davam etdirməkdir.
39
– Razıyam. Bədbəxtlikdən, bu fikri bölüşən ancaq bizik.
Əgər idarəyə əvvəlkitək Şon rəhbərlik etsəydi…
Peynterin bitirmədiyi cümlədə ağrı duyulurdu. Doktor Şon Maknayt “Siqma”nın yaradıcısı olub, sonralar METİPPİ-yə rəhbərlik edirdi. Keçən il “Siqma”nın qərargahına hücum zamanı öldürülmüşdü. METİPPİ-nin yeni rəhbəri general Qreqori Metkalf, yeni yerinə öyrəşməyə macal tapmamış, həmin hücumun siyasi nəticələrini araşdırmağa məcbur idi.
Onunla Peynter arasında daima toqquşmalar baş verirdi. Qrey şübhələnirdi ki, yalnız prezidentin şəxsi himayəsi Peynter Krounu “Siqma”nın direktoru vəzifəsindən çıxarılmaqdan qoruyurdu. Lakin burda da son hədd vardı.
– Metkalf digər kəşfiyyat idarələrilə pozuşmaq istəmir və
bu məsələdə tamamilə MTA ilə şərikdir.
– Deməli, Seyhanı tutacaqlar.
Peynter çiyinlərini çəkdi:
– Əgər bacarsalar. MKİ heç təsəvvür də etmir ki, kimə baş
qoşur.
– Mənim indi təcili heç bir işim yoxdur. Mən Venesiyaya yollana bilərdim. Köməyimi təklif edə bilərəm.
– Nədə kömək? Seyhanı tutmaqda, yoxsa onun giz-lənməsində?
Qrey bir-birinə zidd hislərdən baş çıxarmağa çalışaraq susurdu. Nəhayət, Peynterin düz gözlərinə baxaraq qətiyyətlə
dedi:
– Mən nə əmr etsələr, onu yerinə yetirərəm.
Direktor başını yellədi:
– Əgər Seyhan səni görsə və ya şübhələnsə ki, sən Ve-nesiyadasan, o saat başa düşəcək ki, onu təqib ediblər. Biz yeganə üstünlüyümüzü itirərik.
40
Peynterin haqlı olduğunu başa düşən Qrey qaşqabağını tökdü.
Telefon zəng çaldı və direktor dəstəyi qaldırdı. Qrey fikrini cəmləmək üçün bir az vaxt qazandığına sevindi.
– Nə olub, Brent? – deyə Peynter soruşdu. O, köməkçisinin cavabına qulaq asdı və alnındakı qırış dərinləşdi. –
Zəngi bura qoş.
Sonra Peynter dəstəyi Qreyə uzatdı.
– Leytenant Reyçel Veronadır, Romadan zəng vurur.
Təəccübünü gizlədə bilməyən Qrey dəstəyi aldı və qulağına apardı. O, hər iki kişiyə arxasını çevirdi.
– Reyçel?
Qrey o saat onun səsindəki göz yaşlarını hiss etdi. Cavan qadın hönkürmürdü, lakin onun adi halda qıvraq, tələsik nitqi indi hissələrə, ayrı-ayrı sözlərə ayrılırdı.
– Qrey… mənə sənin köməyin lazımdır.
– Hər nə istəsən. Nə baş verib?
Onların bir neçə aydır ki, ünsiyyətdə olmağa imkanları olmamışdı. Bir il ərzində Qrey və qarğa qanadı kimi qara saçlı bu qız birlikdə olmuşdular, hətta evlənməyi planlaşdırırdılar.
Lakin heç nə alınmadı və hər ikisinin razılığı ilə ayrıldılar.
İtalyan karabineri xidmətindən ayrılmaq barədə Reyçel eşitmək belə istəmirdi. Eləcə də Qreyin Ştatlarda çox dərin peşəkar və şəxsi kökləri vardı. Aralarındakı məsafə isə həddən ziyadə böyük oldu.
– Mənim əmim Viqor, – deyə Reyçel davam edirdi. Sözlər sürətli axınla süzüldülər, sanki Reyçel göz yaşlarına qərq olmazdan əvvəl hər şeyi çatdırmaq istəyirdi. – Dünən gecə…
Müqəddəs Pyotr kilsəsində partlayış olub. Əmim komadadır.
– İlahi, nə baş verib?
Reyçel tələsik davam edirdi.
41
– Bir keşiş də öldürülüb, əmimin keçmiş şagirdlərindən.
Partlayışda terrorçulardan şübhələnirlər. Amma mən… məni istəmirlər… mən bilmirəm, kimə müraciət edim.
– Hər şey qaydasındadır. Mən ən yaxın reyslə Romaya uça bilərəm.
Qrey çevrilib Peynterə baxdı. Rəis heç bir izahat tələb etmədən başı ilə razılıq verdi.
Monsinyor Viqor Verona əvvəllər artıq iki dəfə “Siqma”ya kömək etmişdi. Onun arxeologiya və qədim tarix haqda biliyi, həmçinin katolik kilsəsinin başındakılarla sıx əlaqəsi müvəffəqiyyət qazanmaqda həlledici rol oynamışdı.
“Siqma”nın monsinyor Verona qarşısında ödənilməz borcu vardı.
– Sağ ol, Qrey. – Reyçel bir az sakitləşdi. – Mən istintaq barədə məlumatı faylla göndərərəm. Amma bəzi təfərrüatlar hesabata daxil olmayıb. Gələndə sənə hər şeyi danışaram.
Ona qulaq asarkən, Qrey nəzərini kompyuter mo-nitorundan, Venesiyanın planında yanıb-sönən qırmızı üçbucaqdan çəkmirdi. Ekranın küncündən ona Seyhanın fotosu baxırdı, cavan qadının üz ifadəsi soyuq və acıqlı idi. Keçmişdə qatillə Reyçelin və onun əmisinin də yolları kəsişmişdi.
İndi Seyhan yenə də İtaliyadadır.
Qrey artan narahatlığı hiss etdi.
Burda nəsə başqa bir iş vardı. Qrey hiss etdi ki, orada –
İtaliyada tufanlı buludlar qatılaşır. Amma o təyin edə bilmirdi: külək hansı tərəfə əsir.
–Romada mümkün qədər tez olacam. – deyə Qrey Reyçeli inandırdı.
42
10 oktyabr
Saat 19:28
İtaliya, Roma
Romanın mərkəzi hissəsində qatılaşan alatoran vaxtı xəstəxanadan çıxan leytenant Reyçel Verona narahatçılığının bir qədər azaldığını hiss edib, sərin payız havasından sinədolusu uddu. Dezinfeksiya maddələrinin kəskin qoxusu çarpayılarda hərəkətsiz uzanan bədənlərin iyini güclə gizlədirdi. Xəs-təxanalarda həmişə çox pis qoxu olur.
Neçə il ərzində Reyçel ilk dəfə siqaret çəkmək istədi. Bəlkə bu onu əmisinin komada olduğu hər saatda artan na-rahatçılıqdan xilas edərdi. Onu damcısalana birləşdirmişdilər: cihazlara gedən simlər həyati funksiyaları izləyirdi, süni nəfəsalma cihazı sinəni qaldırıb-endirirdi. Viqor birdən-birə
on il qocalmışdı, üzü sıyrıntılar və qançırlarla örtülmüşdü, qırxılmış başı bintlə sarılmışdı. Həkimlər izah etdilər: dərialtı qan sızması və kəllə sümüklərinin kiçik əzikləri. Onlar diqqətlə
yaralının kəllədaxili təzyiqini izləyirdilər. Maqnit-rezonans tomoqrafiyası baş beyində zədə göstərmədi, lakin Viqor özünə
gəlmirdi, bu da həkimləri narahat edirdi. Polis və tibbi hesabatlara görə monsinyor Verona xəstəxanaya yarıhuşsuz vəziyyətdə daxil olmuşdu. Komaya düşməzdən əvvəl o, bir neçə
dəfə həyəcanla tək bir söz təkrar etmişdi: “Morte”, yəni
“ölüm”…
Lakin bu nə demək idi? Digər keşişin taleyi Viqora məlum olmuşdu? Yoxsa bu adi sayıqlama idi?
Onun özündən soruşmaq mümkün deyildi. O, ətraf mühitə reaksiya vermirdi.
43
Reyçeli narahatçılıq tərk etmirdi. Günün çox hissəsini o, əmisinin əlindən tutaraq onun yanında keçirdi. Ara-sıra əlini sıxırdı, dua edirdi ki, hər hansı bir yaxşılaşma baş versin.
Lakin Viqorun barmaqları taqətsiz qalırdı, sanki həyat əlamətləri onun bədənini tərk etmişdi, təkcə qişası qalmışdı.
Hər şeydən çox Reyçeli üzən o idi ki, əmisinə kömək etmək iqtidarında deyildi. Əslində Viqor onu tək böyütmüşdü və əmisindən savayı onun heç kimi yox idi. Buna görə Reyçel bütün günü onunla oturmuşdu, yalnız bir dəfə Birləşmiş Ştat-lara zəng vurmaqçün qalxmışdı.
Qrey sabah səhər burda olacaq.
Bu son iyirmi dörd saat ərzində yeganə şad xəbər oldu.
Baxmayaraq ki, Reyçel əmisinə sağalmaqda kömək edə bilmirdi, o bu hücumun arxasında əslində nəyin durduğunu nə
olursa-olsun öyrənməyi qətiləşdirmişdi.
Hal-hazırda Müqəddəs Pyotr kilsəsindəki partlayışın təhqiqatı bütün əlaqədar strukturların – italyan kəşfiyyat xidmətindən ta İnterpoladək idarələrarası hay-küyə çevrilmişdi.
Hamı bunun terror aktı olduğuna qərar vermişdi. Belə nəticə
ilk növbədə ona əsaslanırdı ki, həlak olan keşişin cəsədi ölümdən sonra eybəcər hala salınmışdı. Onun alnına qeyri-adi damğa vurulmuşdu.
Şübhəsiz bu işarə ilə nəsə demək istəyirdilər. Məhz nə və
onu kim vurmuşdu? Hələ ki, heç bir terrorçu qruplaşma partlayışı öhdəsinə götürməmişdi.
Reyçel başa düşürdü ki, həqiqəti müəyyən etməyin ən tez yolu saysız-hesabsız idarələrin yaratdığı xaos yox, cərrah dəqiqliyi ilə, daha incə fokuslaşdırılmış şəxsi təhqiqatın apa-rılmasıdır.
Buna görə də o, Qreyə zəng vurdu. Lakin şəxsi planda bu köməyə çağırış onun üçün asan olmadı. Reyçel başa düşürdü 44
ki, əgər o həqiqəti tapmaq istəyirsə, “Siqma”nın qlobal re-sursları olmadan keçinməyəcək. Həm də, o, bilirdi ki, təklikdə
onun buna gücü çatmayacaq. Ona tam inandığı adam lazım idi: Qrey.
“Bəs əgər bu zəng ona peşəkar maraq kimi gəlməsə?”
Bu fikri özündən qovan Reyçel xəstəxananın qarşısındakı dayanacağı keçdi. Öz balaca “Mini-Kuper”inə çatan cavan qadın sükanın arxasına əyləşdi və Romanın küçələrinə çıxdı. O, qatlanmış damı qaldırmırdı və qarşıda işlənmiş qaz tüstüsü buraxan turist avtobusu ortaya çıxanadək külək onun fikirlərini bir qədər aydınlaşdırdı.
Magistraldan dönən Reyçel dar küçələrlə sürdü; kü-çəboyu kiçik mağazalar, kafe və restoranlar yerləşirdi. O
sabahkı günədək fikirlərini toplamaqçün düz evə getmək istəyirdi, amma özü də hiss etmədən Tibr sahilinə gəlib çıxdı.
Bir neçə döngədən sonra qarşı sahildə Müqəddəs Pyotr kilsəsinin parlayan günbəzi göründü.
Nəqliyyat axınına qoşulan Reyçel məqsədinə doğru yönəldi. Partlayışdan sonra bütün Vatikan ziyarətçilər üçün bağlı idi. Hətta papanın özü də təhlükəsizlik baxımından Kastel-Qandolfodakı yay iqamətgahına köçməli olmuşdu. Lakin bu turist və avaralar axınının qarşısını almadı. Hətta maraqla çulğalanmış dəstələr daha da artmışdı.
Ətraf küçələr dolu olduğundan, Reyçel maşını saxlamaq üçün əlavə yarım saat da sərf etdi. Nəhayət o, məşhur meydanı əhatə edən polis mühasirəsinə çatanda hava tamamilə qaralmışdı. Adətən Müqəddəs Pyotr meydanı inamlılar və tu-ristlərlə dolu olur, indi isə tamamilə boş idi. Yalnız bir neçə
formalı polis sütunların arasında və açıqlıqda gəzişirdilər. Onlardan biri meydanın ortasında ucalan Misir obeliskinin dibində dayanmışdı. Hamının çiynində avtomat tüfənglər vardı.
45
Mühasir xəttinə yaxınlaşan Reyçel sənədlərini göstərdi.
Polis qaş-qabağını tökdü. Ortayaşlı, yekəqarın polis əyri ayaqlarını aralayıb durmuşdu. Şəhər polisi ilə karabinerlərin arası o qədər də yaxşı deyildi.
– Sizə bura nə üçün lazımdır? – deyə polis sərt şəkildə
soruşdu. – Bu terror aktıyla, Mədəni irslərin mühafizəsi agent-liyinin nə əlaqəsi var?
Sual ədalətli idi. Reyçelin işlədiyi idarə incəsənət əsərlərinin oğurluğu və əntiq şeylərin qara bazarı ilə məşğul olurdu. Onun daxili terrorizmə heç bir aidiyyəti yox idi. Reyçelin burda olması üçün rəsmi əsası yox idi. Bundan əlavə, zərərçəkənlərdən birinin yaxın qohumu olduğu üçün, ona Müqəddəs Pyotr kilsəsindən uzaqda durmağı şəxsən tapşırmışdılar.
Amma o, cinayət yerinə şəxsən baxış keçirmək istəyirdi.
Reyçel öskürüb irəlini göstərdi.
– Mən partlayış yerini təsvir etmək və ondan sonra heç bir incəsənət əsərinin oğurlanmadığına əmin olmaq üçün burdayam.
– Deməli, kağız işləri… – Polisin səsində istehza duyulurdu. Burnunun altında mızıldadı: – Təəccüblü deyil ki, qadın göndəriblər.
Reyçel təhqirə fikir vermədi. Vəsiqəsini gizlətdi.
– Bağışlayın, mən tələsirəm. Artıq gecdir, mənsə çox iş
görməliyəm.
Polis çiyinlərini çəkərək, yalnız bir addım geri çəkildi.
Reyçel onun yanından sıxılaraq keçməyə məcbur oldu. Polis öz ölçüləri ilə onu qorxutmağa çalışaraq, bütün çəkisi ilə ona təzyiq etdi. Reyçel onun oyununu başa düşdü. Əsasən kişilərin işlədiyi idarədə qadınlara ya təhlükə, ya da şikar kimi münasibət bəsləyirdilər.
46
Baş qaldıran qəzəb bir anlığa təlaşa və narahatçılığa üstün gəldi. Reyçel sıxılaraq kobud polisin yanından keçəndə əmin oldu ki, dabanı onun ayağının üstündədir. O bütün ağırlığını ayaqqabısının nazik dabanına saldı.
Polis ağrıdan bağıraraq, geri sıçradı.
– Scusi1 , – deyə Reyçel soyuq üzr istədi və geri baxmadan meydana keçdi.
– Zoccola2! – polis onun ardınca qışqırdı.
Ona fikir vermədən Reyçel boş meydanı keçdi. Meydanı hər iki tərəfdən Bernini sütunlarının irəli uzanmış əlləri qu-caqlayırdı. Obeliskin və fontanların yanından keçib kilsənin əsas qapılarına yönələn Reyçel hiss etdi ki, addımını ye-yinlədib. Başı üzərində, gecə səmasının fonunda Mikelancelonun əsəri olan geniş günbəz parlayırdı.
Kilsəyə girişi qoruyan müqəddəs Pyotr və müqəddəs Pavelin əzəmətli heykəllərinin arasından keçən Reyçel qılıncla silahlanmış apostol Pavelin dibindəki yazıya baxdı. İvrit dilindəki yazıda deyilirdi: “İçimdə möhkəmlənən İsa Məsihdə
hər şeyi bacarıram”. Reyçel ivritcə bilmirdi, amma bu sözləri ona hələ uşaqlıqda əmisi Viqor öyrətmişdi. Cavan qadın həm bu sözlərdən, həm də əmisinin xatirəsindən güc topladı.
Reyçel qətiyyətlənərək, pillələrlə kilsənin girişinə qalxdı.
Qapılar bağlı deyildi. O, giriş dəhlizindən keçərək, iki yüz metrədək irəli uzanan nefə girdi. İçəridəki zülmət yalnız xeyrat şamlarının titrək işığı ilə işıqlanırdı, nefin axırında isə
daşına bilən natriumlu lampaların işığında papanın mehrabı parlayırdı. Hətta durduğu yerdən Reyçel sarı polis lentini gördü.
1 Bağışlayın (it.).
2 Eybi yoxdur (it.).
47
Partlayış apsidada, əsas mehrabın arxasındakı məkanda baş vermişdi. Reyçel incəsənət, arxitektura və tarixi xəzinələrə
fikir vermədən mərkəzi keçiddən keçdi. Onun diqqəti irəlidə
onu nə gözlədiyinə yönəlmişdi.
Əsas mehraba çatan cavan qadın cinayət yerini ayıran lentə yaxınlaşdı. Belə gec vaxtda burada heç kim yox idi. İki gün ərzində ekspertlər və kriminalistlər fırçalarla, bərnilərlə, reaktivli sınaq boruları ilə dəlil toplayaraq ətrafda hər yeri yoxlayırdılar. Artıq müəyyən edilmişdi ki, apsidada yeni nəslin xüsusi güclü partlayıcısı – bərk heptanitrokuban maddəsi partlamışdı.
Qarşısında hislə örtülmüş mərməri görəndə Reyçeli əsmə
tutdu. Yalnız bu mənzərə partlayışı xatırladırdı. Çünki artıq qanı da yumuşdular. Lakin döşəmənin lentlə əhatə olunan hissəsində əvvəlkitək partlayış dalğasının yayılma trayektoriyasını müəyyənləşdirməyə imkan verən qara izlər bilinirdi. Apsidanın bir küncündə Marko Covanni atanın cəsədinin olduğu yeri təbaşirlə çəkilmiş kontur göstərirdi. Həlak olmuş keşiş Müqəddəs Pyotr kafedrasının dibində, Müqəddəs Ruhu təcəssüm etdirən göyərçin təsvirli pəncərənin altında tapılmışdı.
Reyçel artıq cavan keşişin cinayət işi ilə tanış olmuşdu.
Marko Covanni onun əmisinin şagirdi, arxeoloq-həmkarı idi.
Son on ili o İrlandiyada keçirmişdi. Orada keltlərdən xristianlığın köklərini, katolik etiqadıyla bütpərəstlik ayi-nlərinin qəribə uyğunlaşmasını tədqiq edib öyrənməklə məşğul idi. İlk növbədə onu Qara Madonna ilə bağlı əsatirlər maraqlandırırdı; çoxları bunda bütpərəst Ana-Torpağın və Müqəddəs ananın simbiozunu görürdülər.
Bu suallarla məşğul olan arxeoloq nədən ötrü qurban olmalı idi? Yoxsa bu təsadüfən baş vermişdi? Doğrudanmı 48
Viqor əmi və onun şagirdi lazım olmayan saatda və yerdə
olmuşdular?
Elə bil ki, baş verən hadisənin heç bir mənası yox idi.
Reyçel udqunaraq geri döndü. Viqor əmini papa mehrabının yanında döşəmədə sərələnmiş tapmışdılar; onu ora partlayışın dalğası atmışdı. Prelatın huşu özündəydi.
Cinayət yerini çirkləndirməmək üçün Reyçel sarı lentdən kənarda qalıb əhatə olunmuş yeri perimetr boyu dolandı.
Sonra iki pillə qalxıb apsidanın sol tərəfinə çıxdı. Oradakı məkan darısqal idi. Reyçel papa III Pavelin monumentinin və
onun yanında olan Ədalət və Mərhəmət məziyyətlərini təcəssüm etdirən abidələrin yanından keçdi. Onların papanın bacısına və anasına oxşarlığı vardı.
O addımını yavaşıtdı.
“Mən burda nə edirəm?”
Birdən Reyçel kilsədə hökm sürən sakitliyi, yanlarda və
irəlidə sıralanan sərdabələrdən əsrlərin və ölümün cansıxıcı ağırlığını çox kəskin hiss etdi. Hissi gücləndirən düz üzbəüz, apsidanın əks qurtaracağında cinayət yerinin uzaq hüdu-dunda ucalan papa VIII Urbanın sərdabəsi idi. Monumenti papanın əlini qaldırıb xeyir-dua verən bürünc heykəli tamamlayırdı. Lakin onun ayaqları altında başdaşı vardı və bu başdaşından bürünc skelet qalxırdı. Ölən papanın adını indicə
bükülü kağıza yazan sümüklü əl göyə qalxaraq donmuşdu.
Reyçel bu mənzərədən sıxıldı.
Adətən cavan qadın xüsusi bir mövhumatçılıqla fərqlənmirdi, amma indi, Viqor əmi ölüm yatağında olarkən…
Əgər o, əmisini itirsə necə olar?
Reyçel dönmək istəyirdi, amma onun nəzəri istər-istəməz ölüm simvolu olan qorxunc heykələ ilişib qalmışdı. Onu soyuq titrətmə tutdu və qolundakı tükləri biz-biz oldu.
49
Ölüm.
Reyçel əmisinin sayıqladığı yeganə sözü bərkdən pıçıldadı.
− Morte.
O, mərmər başdaşının üstündə çöməlib donmuş bürünc heykəli diqqətlə süzdü. Bəs əgər əmisi nəsə izah etmək, çatdırmaq istəmişdisə?
Reyçel sarı lent boyunca aspidanın əks tərəfdəki qurtaracağına tələsdi. Barmaqlarının ucunda duraraq, daha diqqətlə baxdı. Lakin abidəni diqqətlə nəzərdən keçirdiyinə
baxmayaraq, bu kiçik detal az qala gözündən qaçmışdı. Qəhvəyi dəri kəmərcik zaman ötdükcə tündləşmiş bürünc rənğındə idi.
Reyçel lateks əlcəkləri geyib qaytana çatmaq üçün başdaşının kənarına dırmaşdı. Onu tutaraq Ölümün sümüklü əlində olan balaca kisəciyi çıxartdı. Reyçel qəniməti əlində sıxaraq aşağı atıldı. Görəsən onun tapıntısının bir mənası varmı? Yoxsa bu, hansısa inamlının və ya turistin qoyduğu mənasız bəzəkdir?
Reyçel o dəqiqə dəridə yandırılmış damğanı gördü. Elə
görünürdü ki, onun heç bir mənası yoxdur. Bu, sehrli talis-mana bənzəyən kobud spiral idi.
Məyus olmuş gənc qadın kiçik dəri kisəciyi çevirdi. O biri üzdəki yandırılmış damğanı görəndə onun nəfəsi tutuldu.
Xaçla bölünmüş dairə.
50
Reyçel artıq bu damğanı Marko Covanni atanın cəsədinə
baxışın kriminalist hesabatında görmüşdü.
Bu cür damğa ölü keşişin alnına vurulmuşdu. Söz yox ki, bunda hansısa bir məna vardı, amma hansı?
Reyçel buna cavab almaq üçün bir yer tanıyırdı. Kisəciyi açıb içindəkini ovcuna boşaltdı. Cavan qadın yalnız bir əşyanı görüb qaş-qabağını tökdü. Bu, kiçik və qaralmış budağa bənzər bir şey idi. Reyçel diqqətlə baxdı və o saat öz səhvini başa düşdü.
Balaca budağın dırnağı vardı. Reyçel dəhşətə gələrək az qala onu əlindən salmışdı. Onun əlindəki, heç də budaq deyildi. Bu, bir insan barmağı idi.
Saat 14:55
Vaşinqton
Peynter Krou özünün pəncərəsiz kabinetində masa arxasında oturmuşdu və ovucları arasında aspirin şüşəsini diyirlədirdi. Göz almacıqları arasında möhkəm başağrısından xəbər verən küt ağrı vardı. Peynter şüşəni silkələyərək heyfsiləndi ki, hər hansı başqa güclü təsiredici vasitəyə əl ata bilmir, məsələn yaxşı bir səməni viskisinə.
Amma o daha artıq həvəslə bunu rəfiqəsinin etdiyi boyun massajı ilə əvəz edərdi. Təəssüf ki, Liza Qərb sahilinə –
51
Yosemit milli parkına, qayalara dırmaşan idmançı qardaşının yanına getmişdi. O, yalnız gələn həftə qayıdacaqdı. Özbaşına qalan Peynter “Bayer” şirkətinin məhsulu ilə kifayətlənməli idi.
Bir neçə saat idi ki, Peynter çox hissəsi əvvəlkitək bütün divarboyu yerləşən və onun masasını əhatə edən geniş
mayekristal monitorlarda əks olunmuş məlumatı öyrənirdi.
Ekranlardan birinə baxan Peynter mininci dəfə təəssüf etdi ki, onun kabinetində bir dənə də olsun həqiqi pəncərə yoxdur.
Ola bilsin, bu peko hindilərinin qanından irəli gəlirdi, amma ona mavi səma ilə, ağaclarla və adi həyat ritmləri ilə əlaqə
lazım idi.
Lakin bu heç vaxt olmayacaq.
Peynterin kabineti “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin digər otaqları kimi yerin dərin qatında Esplanadada – “Smitson qəsri”nin altında gizlədilmişdi. Mərkəz İkinci dünya müharibəsindən qalan, yenidən təchiz edilmiş bomba sı-ğınacağında yerləşirdi. Bu yeri həm hökumət idarələrinə yaxın olduğu üçün, həm də Smitson institutunun çoxsaylı tədqiqat laboratoriyalarına tez çatmaq imkanı yaratdığı üçün seçmişdilər.
Hal-hazırda Peynter bütün bunları yeganə bir pəncərəyə
dəyişərdi. Digər tərəfdən, son bir neçə il ərzində bura onun evi olmuşdu və o bura səmimiyyətlə yanaşırdı. “Siqma” mərkəzə
dəyən keçən ilki zərbədən hələ də özünə gəlirdi. Dəyən zərər his çəkmiş divarlar və dağıdılmış avadanlıqlardan daha böyük idi. Vaşinqton siyasəti özündə hakimiyyətin, şöhrətpərəstliyin və amansız düşmənçiliyin dolaşıq kələfini ifadə edirdi. Burda güclülər zəifləri parçalayırdılar. Ədalətli olsa da, olmasa da, bu hücum Amerika kəşfiyyat idarələri arasında “Siqma”nın eti-barını qırdı.xx
52
Həmçinin Peynter şübhələnirdi ki, hücumun əsl qı-zışdırıcıları əvvəlki tək azadlıqda qalırdılar. Hücuma rəhbərlik edən adam – hərbi kəşfiyyat idarəsinin şöbə rəisi – nə vaxtsa ləyaqətsiz davranışına görə “Siqma”dan qovulmuşdu. Lakin Peynter inanmırdı ki, o bunları təkbaşına edə bilərdi. Belə
güclü zərbə endirmək üçün müxtəlif gizli məlumatlara daxil olmaq imkanı olmalıdır. Belə imkanı isə yalnız Vaşinqtonun siyasi torunun mərkəzində olan adam əldə edə bilər.
Lakin kim?
Peynter başını silkələyərək saata baxdı. Belə sualları bir qədər sonraya saxlamaq lazım gələcək. Bir neçə dəqiqədən sonra o yeni tufanla qarşılaşmalıdır. O yenidən kəllə-kəlləyə
gəlməyə hazır deyildi, lakin bu şəraitdə onun seçimi yox idi.
İki saat əvvəl Peynterin Qrey Pirslə qızğın mübahisəsi olmuşdu. Qrey özü ilə İtaliyaya Monk Kokkalisi aparmaq istəyirdi, lakin Peynter inanmırdı ki, Monk artıq mükəmməl operativ işə hazırdır. Həkimlər və psixoloqlar hələ də Qreyin ortağına peşəkar yararlıq haqda rəy verməmişdilər.
Həmçinin Romadan alınan xəbərlər cüzi idi. Peynterə
“Siqma”nın hansı operativ işçisinin bu tapşırığa daha yaxşı yaraşdığını və Qreyin biofiziki biliklərini hansı elmi fənnin tamamladığını qərara almaq çətin idi. Monk Kokkalisin ixtisası kriminalistika idi, hal-hazırda isə bu cür təcrübəyə
ehtiyac yox idi. Bunu dərk edən Qrey nəhayət razılaşmağa məcbur oldu, amma Peynter onu Romaya tək buraxmadı. Yeni təfərrüatlar ortaya çıxmayınca Qreyə yalnız kobud fiziki güc lazım olacaq.
O bu gücü aldı.
Peynter yeni bir aspirin həbini qəbul etmək haqda fikirləşən vaxt masanın üstündəki daxili kommutator zəng çaldı. Sonra Brentin səsi eşidildi:
53
– Cənab direktor, general Metkalf xəttdədir.
Peynter telekonfransa dəvət gözləyirdi. O elektron poçtla METİPPİ-nin rəhbərindən gələn tamamilə məxfi məlumatı oxumuşdu. Ağır nəfəs alaraq, direktor düyməni basdı və
kreslosunu arxasındakı divar monitoruna tərəf çevirdi.
Qara ekran yanıb-sönərək bütün rənglərə boyandı.
General yazı masasının arxasında əyləşmişdi. Vest-Poynt hərbi məktəbinin qaradərili məzunu Qreqori Metkalf özünün əllidən yuxarı yaşına baxmayaraq, məktəbin amerikalıfutbolu komandasının müdafiəçisi olduğu vaxtdakı kimi möhkəm və
qovraq idi. Yaşının yeganə əlaməti saçlarına düşən dən və sol əlində saxladığı oxu üçün eynək idi. METİPPİ-nin başçısı təyin olunandan sonra Metkalfın ağlına hörmət etməyi Peynter tez öyrəndi.
Lakin onların arasındakı münasibətdə hələ də qarşılıqlı ehtiyatlılıq qalırdı.
General irəli əyilərək hər hansı bir girişsiz soruşdu:
– Sizə göndərdiyim, Afrikadakı hərbi toqquşmanın hesabatı ilə tanış oldunuzmu?
“Heç bir qram da elementar nəzakət yoxdur”.
Peynter qonşu monitorlardan birinə işarə etdi:
– Tanış oldum. Həmçinin Qırmızı Xaç düşərgəsinə hücum haqda NATO-nun məruzəsini istədim. Hətta təcrübə
fermasının aid olduğu korporasiyanın dosyesini də yoxladım.
Lap yaxşı. Bu halda mənə sizi işin təfsilatına daxil etmək lazım gəlməyəcək.
Peynter bu cür iltifatdan ürpəşdi.
– Amma mən yenə də başa düşmürəm, bunun “Siqma”ya nə dəxli var?
– Direktor, bu ona görədir ki, mən hələ sizə heç nə de-məmişəm.
54
Peynterin gözləri arasındakı ağrı artdı.
General qarşısındakı klaviaturada nəsə yığdı. Böyük ekran iki hissəyə bölündü və METİPPİ-nin başçısının surətilə
yanaşı foto əmələ gəldi. Fotoda yandırılmış, tüstülənən zəminin ortasında alt paltarınadək soyundurulmuş və taxta xaçdan asılmış cavan ağ kişi təsvir olunmuşdu. Bu mənzərə
çarmıxa çəkilmiş adamdan çox, qorxunc müqəvvanı xatırladırdı. Peynter arxa planda quraqlıq Afrika savannasını se-çə bildi.
– Bu gəncin adı Ceyson Qormendir, – deyə Metkalf soyuqluqla söylədi.
Peynter qaşlarını düyünlədi.
– Qormen. O, təsadüfən senator Qormenin qohumu deyil?
Senatorun familiyası Peynter “Viatus” korporasiyasının materiallarını öyrənərkən ortaya çıxmışdı. Sebastyan Qormen senatın kənd təsərrüfatı, ərzaq və meşələr üzrə komissiyasına rəhbərlik edirdi. O hər yolla, genetik şəklini dəyişmiş növlü bitkilərin əsasında ərzaq istehsalını artırmağın tərəfdarı idi. O
bununla aclıq çəkən dünyanı yedirtməyi və ucuz bioenerjili vəsaitlər əldə etməyi fikirləşirdi.
General heyrətlənmiş Poynterin diqqətini cəlb etmək üçün öskürdü.
– Bu senator Qormenin iyirmi üç yaşlı oğludur. Cavan oğlanın bitkilərin molekulyar biologiyası ixtisası üzrə diplomu vardı və o, dissertasiya üzərində işləyirdi. Lakin Maliyə ona görə yollanmışdı ki, orada aparılan işlərə aid hər şeydə
senatorun gözü və qulağı olsun.
Peynter bu hadisənin Vaşinqtonda niyə belə qızğın reaksiya yaratdığını anlamağa başladı. Əlbəttə, qüdrətli senator dərddən özündə deyil və oğlunun ölümü ilə əlaqədar cavab tapmaq üçün bütün Kapitoliya təpəciyini silkələyir.
55
Lakin Peynter heç cür bütün bunda “Siqma”nın rolunu başa düşmürdü. NATO-nun məruzəsindən belə çıxırdı ki, düşərgəyə hücumu üsyançı-tuareqlər ediblər. Onların dəstələri Malinin şimal rayonlarına daima amansız hücumlar edirdilər.
Metkalf davam edirdi:
– Senator Qormen hücum günü səhər oğlunun elektron poçtla göndərdiyi məlumatı almışdı. Orada bir neçə kəlmə ilə
hücumçuların hərəkətlərindən bəhs olunmuşdu. Vertol-yotlardan və napalm bombalarından istifadə olunduğuna görə
zərbəni güclü, hərbi planda yaxşı təchiz olunmuş qruplaşma endirmişdi.
Peynter kresloda dikəldi.
– Məlumata tədqiqatların nəticəsilə bağlı fayllar da əlavə
olunmuşdu. Senator faylların niyə ona göndərildiyini başa düşmədi. Onların mənasını da ayırd edə bilmədi. Münasib adam tapmadığına görə o, faylları oğlunun Priston universitetindəki elmi rəhbəri doktor Henri Malloya göndərdi.
