Dekameron, Dzień piąty

Оглавление

Джованни Боккаччо. Dekameron, Dzień piąty

Dzień piąty

Opowieść pierwsza. Podwójne porwanie

Opowieść druga. Strzały Martuccia

Opowieść trzecia. Na włos od śmierci

Opowieść czwarta. Słowik

Opowieść piąta. Dwaj rywale

Opowieść szósta. Szczęśliwe spotkanie

Opowieść siódma. Violanta

Opowieść ósma. Okrutne łowy

Opowieść dziewiąta. Sokół

Opowieść dziesiąta. Zgodny mąż

Отрывок из книги

Gdy Panfilo opowieść swoją skończył, królowa wielkimi pochwałami go obdarzyła, a potem Emilii dalej ciągnąć kazała. Emilia w te słowa zaczęła:

– Każdy słusznie cieszyć się musi, jeśli widzi, że nagroda pragnieniom dorównuje. Ponieważ zaś miłości bardziej się uśmiech szczęścia niż łza strapienia należy, chętniej tedy27 wypełnię wolę obecnej królowej niż jej poprzednika, króla.

.....

– Panie – odparł Martuccio – jeśli, przebywając od dawna w waszych stronach, dobrze wasz sposób wojowania zważyłem, na tym się on zasadza, że największe znaczenie łucznikom przypisujecie. Dlatego też niewątpliwą rzeczą mi się wydaje, że jeśli u wrogów waszych strzał zabraknie, podczas gdy wy będziecie ich mieli do zbytku, zwycięstwo wam w udziale przypadnie.

– Ani chybi – odparł król. – Ale jak to sprawić?

.....