Podstawy geografii ludności

Отрывок из книги

Jedną z głównych cech współczesnej geografii jest jej postępująca specjalizacja i usamodzielnianie się poszczególnych dyscyplin. Specjalizacja nie jest jednak zjawiskiem ograniczonym tylko do nauk geograficznych. Dotyczy bowiem niemal wszystkich nauk, zarówno przyrodniczych, jak też społecznych i humanistycznych. Wiąże się to głównie z poszukiwaniem nowych kierunków i orientacji metodologicznych, a także systematycznym przekraczaniem dotychczasowych obszarów badawczych i wkraczaniem na nowe, dotychczas niezagospodarowane w sensie poznawczym. Nowe dyscypliny, znajdujące się na styku różnych sfer rzeczywistości, dostarczają nie tylko cennych informacji o zjawiskach i procesach, lecz także formułują prawa nimi rządzące. Prawa te pozwalają lepiej zrozumieć świat otaczający człowieka i przez człowieka tworzony w sensie materialnym i duchowym.

Wśród dyscyplin geograficznych szczególne miejsce zajmuje geografia ludności. Wynika to przede wszystkim z roli, jaką odgrywa ludność będąca elementem badanej rzeczywistości kraju, regionu, miasta lub wsi, rozpatrywana zarówno w sensie kolektywnym, jak i indywidualnym. Człowiek jako osoba świadomie kieruje swoją egzystencją, określa swoje miejsce w otaczającej przestrzeni oraz czasie. Jego status egzystencjalny jest zatem wyjątkowy – człowiek żyje, pracuje i tworzy na styku środowiska naturalnego i środowiska społeczno-gospodarczego.

.....

Asymetrią krzywej koncentracji zajął się R. Jedut (1961), który wprowadził iloraz korygujący k:

Można go nazwać wskaźnikiem asymetrii krzywej koncentracji, przy czym a1 i a2 to dwie części pola koncentracji, przedzielonego drugą przekątną, zaś oznacza stosunek górnej części pola koncentracji (a1) do jego dolnej części (a2). Krzywa ekwipartycji, czyli pierwsza przekątna, jest linią równomiernego rozdziału. Wskazuje ona, że pewnemu określonemu odsetkowi ludności odpowiada identyczna część powierzchni (ryc. 10).

.....