Jak być przyzwoitym człowiekiem ?

Отрывок из книги

To nie jedno czy drugie ugrupowanie polityczne jest w opozycji. W opozycji jest przyzwoitość. Ta słynna linia podziału przebiega nie między zwolennikami tej czy innej partii politycznej. Ona przebiega pomiędzy tymi, którzy przyzwoitość uważają za niepotrzebną przeszkodę do osiągnięcia celu, i tymi, którzy – może utopijnie – wierzą, że to ona jednak uchroni świat, który znamy, przed zagładą.

W tej książce głos zabrali bohaterowie prawej strony, lewej strony i środka sceny politycznej. Przedstawiciele różnych pokoleń, wielu zawodów. Katolicy i ateiści, duchowni i świeccy, heteroseksualni i zdeklarowani geje. Ich poglądy bardzo się różnią. Ale wartości – łączą. I to jest moim zdaniem dla nas nadzieja. Bo koniec końców każdy wie, że nie warto być świnią. Warto być przyzwoitym człowiekiem. Wtedy się lepiej śpi.

.....

Czy przyzwoitość jest nudna? Nie tworzy, nie kreuje bohaterów.

Tu przypominają mi się rozważania Umberta Eco o nudzie. Autor dokonuje zjadliwej krytyki mentalności ludzi znudzonych życiem, poszukujących zewnętrznej, zmysłowej stymulacji. Oni chętnie sięgają po wszelkie lubrykanty, gdy tryby życia się im zacierają, żeby tylko coś się działo. Eco ma rację, że świadczy to o płyciźnie przeżywania człowieczeństwa. Matematyka jest nudna, więc nie będę się jej uczył. Prawda też jest nudna, a jaka nudna jest sprawiedliwość. Jednak bez tego wszystkiego nie możemy się obyć. Na trzy lata przed wstąpieniem do zakonu, w 1989 roku, kiedy pracowałem w branży budowlanej, przerażały mnie dyskusje robotników wokół nadchodzących zmian. Mówili często: dla mnie niechby i diabeł rządził, byleby mi było dobrze. Taka postawa jest doskonałym podglebiem nieprzyzwoitości. Tych ludzi nie obchodziła wolność, demokracja, wolne sądy i tak dalej. Dziś jest podobnie, dlatego nieprzyzwoitość się panoszy, a nudę rozpraszają na przykład seriale o cudzym życiu.

.....