Pocałunek śmierci – opowiadania

Отрывок из книги

Ewa Siarkiewicz

Jest wysoki, dobrze umięśniony, jego ruchy przywodzą na myśl polującego kota. Mógłbym się założyć, że w jego krwi, choć to wydaje się mało prawdopodobne, znajduje się domieszka krwi Gontów, koczowników z Północy. Właśnie stamtąd wróciłem i mam świeżo w pamięci ich wygląd: charakterystyczne ostre rysy, głęboko osadzone siwe oczy i ciemne włosy o popielatym połysku, miękkie i lekko wijące się na końcach. Ale to przecież dzikie plemię, wędrujące z miejsca na miejsce, śpiące w ziemiankach lub jaskiniach, ledwo umiejące się porozumiewać urywanym charkotem. Wojownicze, a jednocześnie bojące się własnego cienia, gnuśne i zamknięte na świat zewnętrzny.

.....

Był w swojej pracowni bez okien. Siedział w głębokim fotelu, zapatrzony w ogień kominka, i sączył wino z ulubionego pucharu.

– Siadaj, Kalanie. Dobrze, że przyszedłeś. Chcę ci opowiedzieć pewną historię. Myślę, że masz czas?

.....