Bo trzeba żyć. Gabrynia

Отрывок из книги

Pawłowi, który zawsze mnie wspiera.

Chociaż ślub Apolonii z Jagielskim odbył się po cichu i bez żadnego rozgłosu, we wsi wywołał nową falę plotek, może jeszcze większą niż ta przed laty. Apolonia wolała się nie domyślać, co ludzie wygadują, bo nawet to, co do niej dotarło, wystarczało, by postanowiła raz na zawsze przestać przejmować się ludzką opinią. A mówiono niestworzone rzeczy, przy czym kwestie moralne i finansowe wysuwały się wyraźnie na czoło. Wieś podzieliła się na obozy. Jedni uważali, że to Apolonia omotała leśniczego i wykorzystując jego miękkie serce, szybciutko znalazła sobie pocieszyciela. Oczywiście podkreślano przy tym, że jej wybór nie był przypadkowy, lecz podyktowany wrodzonym wyrachowaniem. Wszak w okolicy nie było lepszej partii niż ten samotny mężczyzna na państwowej posadzie. Byli jednak i tacy, którzy uważali wręcz odwrotnie – że to Jagielski, znany przecież birbant i babiarz, zakręcił się koło wdowy, licząc na majątek, co to jej świętej pamięci Bąk zostawił.

.....

– No bo powiedz sama, czy małżeństwo nie powinno mieszkać razem?

– No przecież będziemy razem – przekonywała go, chociaż dobrze wiedziała, co ma na myśli.

.....