Кніга сябра Таварыства Вольных Літаратараў Ігара Сідарука аб'яднала лешыя празаічныя творы, напісаныя за ўвесь час літаратурнай дзейнасьці. Проза аўтара адрозьніваецца экспрэсіўнай, дзёрзкай манерай пісьма. Героі аповедаў Сідарука часта трапляюць у абсурдныя, фанасмагарычныя сытуацыі. Выйсьце зь якіх – трагічна-сюррэлістычнае…
Оглавление
Ігар Сідарук. Выкраданьне вепрука
Аўтобус колеру бэз
Цьвікі былі добрыя
Выкраданьне вепрука
Скула
Глыток самагонаўкі
Кожнаму сваё (Ня сёньня дык заўтра) Прыпавесць
Стартуем надвячоркам
Місыя Канапелькі
Над Гішпаніяй чыстае неба
Нязломак
Лядовыя сны
У самае сэрца
Выйгрыш
1
2
3
Бляшанка “Балтыкі № 3”
Альбер, Чорт і Незвычайная Жанчына. Кароткая аповесьць аб яшчэ карацейшым шчасьці
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
Пяць хлябоў з Дабравесьця
Мама як сонейка
Ёлачка, гары! Калядны аповед
Скрыначка
Лялечка
Шчанюк
Стадыён
Акуляры а ля Джон Ленан
Разнарадка
Дурняў мочаць на зьмярканьні
Маршрутка № 8
Футбол на снежным полі
Чалавек, які не выходзіў
Отрывок из книги
– Гамон, мужыкі! Залазьце ў аўтобус, паедзем. Мужыкі, што сьвежавалі ў двары забітае парася, змрочна азірнуліся. Пры дарозе стаяў памяты, пашкамутаны ПАЗік нейкага дзіўнаватага бэзавага колеру. Адкуль і калі ён пад'ехаў – ніхта нават не пачуў. У кабіне сядзеў невыразнага, зусім бляклага выгляду кіроўца ды кідаў у рот з пачка кукурузныя палачкі.
– Куды паедзем? – ашалела запытаў у яго гаспадар дворыска, пераварочваючы парсючка за заднія лапы.
.....
– Вой, ня ведаю…
– Тады схадзі сама да Андрэя, скажы, што мы ў яго кабанчыка сьпёрлі!
