Dłonie śmierci

Отрывок из книги

Córce mojej, Adriannie.

Za to, że jest zawsze przy mnie.

.....

– No, ta co leży, to raczej nie zmartwychwstanie – symbolika roślinna nie ruszała Krzyżostaniaka. – Przyszli chłopaki z komendy, to powiem, żeby zabrali zwłoki do prosektorium, co, szefie?

– Tak, tu już nic nie wymyślimy. I weź ze sobą pana Krusztę, bo po ciemku też spadnie i będziemy mieli kolejnego trupa. Piotr, zapakuj tę papierową lilię, bo od deszczu za chwilę całkowicie się rozleci. Aha i niech pan Kruszta trzyma język za zębami. Nie chcę, żeby całe miasto huczało od plotek. Jutro niech zajdzie na komendę, to spiszecie zeznania. Nie sądzę, żeby się spieszyło. My z Banaszakiem pójdziemy na chwilę jeszcze do biura. Nic tu po nas.

.....