Guy Martin. Motobiografia

Отрывок из книги

Właśnie wyjechałem z alei serwisowej po pit stopie. Z głową za owiewką, siłując się z 210-konną hondą fireblade na przedmieściach Douglas, stolicy wyspy Man, rozpocząłem kolejne 61-kilometrowe okrążenie na wyspie. Jeden z moich mechaników, Cammy, powiedział mi, że prowadzę, ale mam tylko sekundę przewagi. Jego głos brzmiał inaczej. Zazwyczaj jest tak spokojny, jakby odczytywał listę zakupów, ale nie tym razem. Wiedział, że możemy wygrać.

Właśnie zaczynałem trzecie okrążenie wyścigu Senior TT na wyspie Man w 2010 roku, ostatnich zawodów w trwających dwa tygodnie zmaganiach. Wyścigu, który za wszelką cenę chciałem wygrać od sześciu lat. To była moja ostatnia w tym roku szansa sięgnięcia po zwycięstwo w TT. Dawałem z siebie wszystko.

.....

Rita była konkretną babką. Pewnego razu spadłem z drabinki na placu zabaw i uderzyłem się w rękę. Powiedziałem mamie, że jest złamana, ale ona tylko się jej przyjrzała i stwierdziła, że wszystko z nią w porządku. Gdy ojciec wrócił z pracy, pokazałem mu rękę. Podzielał moje zdanie, więc zabrał mnie do szpitala. Ręka rzeczywiście okazała się złamana. Dziwnym zbiegiem okoliczności tamtego dnia dwóch innych z 18 uczniów mojej szkoły, Kirmington Church of England Primary School, także złamało ręce. To było nietypowe. 17 procent uczniów złamało ręce w odstępie 12 godzin. Lokalna gazeta przysłała nawet fotografa.

Kiedy byłem mały, jeździliśmy na wakacje do Butlin w Skegness. Gdy miałem 13 lub 14 lat, polecieliśmy wszyscy na Teneryfę na nasze pierwsze zagraniczne wczasy. A po tym, jak Sally skończyła 16 lat i weszła w etap, kiedy nie chciała już jeździć na rodzinne wakacje, całą szóstką polecieliśmy na nasze ostatnie wspólne wczasy, na Florydę. Wszyscy wspominamy je jako nasz najlepszy wyjazd. Na tym etapie firma ojca dobrze prosperowała, a on dzięki ciężkiej pracy nieźle zarabiał.

.....