Maszyny takie jak ja

Отрывок из книги

CO CZYNI NAS LUDŹMI?

Niezwykły trójkąt – on, ona i… robot.

.....

Dorastałem w wiosce niedaleko Stratfordu, w Warwickshire, jako jedyne dziecko ojca muzyka i matki pielęgniarki społecznej. W porównaniu z dzieciństwem Mirandy moje było kulturalną pustynią. Brakowało w nim czasu i miejsca na książki, a nawet na muzykę. Od najmłodszych lat interesowałem się elektroniką, lecz w końcu zrobiłem dyplom z antropologii na niezbyt prestiżowej uczelni w środkowej Anglii. Poszedłem potem na prawo i po zdaniu egzaminów wybrałem specjalizację podatkową. Tydzień po moich dwudziestych dziewiątych urodzinach pozbawiono mnie prawa wykonywania zawodu i o mało nie wylądowałem za kratkami. Sto godzin prac społecznych przekonało mnie, że nie powinienem nigdy więcej pracować na etacie. Zarobiłem trochę pieniędzy, pisząc ekspresowo książkę o sztucznej inteligencji; wydałem je na poroniony projekt przedłużających życie pigułek. Zarobiłem sporo dzięki transakcji na rynku nieruchomości; straciłem zysk na projekcie wynajmu samochodów. Trochę kasy zostawił mi mój ulubiony wujek, który dorobił się na patencie pompy cieplnej; rozpuściłem to na projekt ubezpieczeń medycznych.

W wieku trzydziestu dwóch lat utrzymywałem się, spekulując na rynku akcji i walut. Kolejne kombinatorstwo, jak tyle innych wcześniej. Przez siedem godzin dziennie ślęczałem przy klawiaturze, kupując, sprzedając, wahając się, w jednej chwili ciesząc się jak dziecko, w następnej przeklinając swój los, przynajmniej z początku. Czytałem raporty giełdowe, ale uważałem, że cały system oparty jest na przypadku, i polegałem głównie na intuicji. Czasami zyskiwałem więcej niż zwykle, czasami traciłem, ale średnio w ciągu roku zarabiałem tyle co listonosz. Starczało mi na czynsz, który w tamtych latach był niski, a także na jedzenie i niezłe ubranie, i zdawało mi się, że osiągam stabilizację i w miarę dobrze znam samego siebie. Zależało mi, żeby ta dekada mojego życia okazała się bardziej udana od poprzedniej.

.....