Onder de Mooren

Оглавление

J. Hendrik van Balen. Onder de Mooren

I. EEN MAN OVER BOORD

II. LUITENANT FRANK EN ZIJN OPPASSER

III. TANGER, DE MOORSCHE STAD. – DE ZEGEN VAN DEN HEILIGE

IV. DE NIEUWE REISGENOOT. – SELAM, DE GIDS

V. NAAR FEZ. – DE KAPITEIN VERHAALT ZIJNE GESCHIEDENIS

VI. DE MONSTERPAD EN DE WITTE EZEL VAN SELAM

VII. ALKAZAR-EL-KIBIR

VIII. DE ONTMOETING

IX. DOOR INSECTEN OVERROMPELD. – DE TARANTULA

X. DE STERREN EN HET ZANDMANNETJE

XI. DE BENI-HASSEN

XII. SID-ABD-ALLAH, DE GEWELDIGE

XIII. FEZ, DE STAD DER VERSCHRIKKING

XIV. DE WAPENSCHOUWING

XV. VERRADEN. – REDDE ZICH WIE KAN!

XVI. EEN GEVAARLIJK OOGENBLIK. – DE SCHOONE JODIN

XVII. AAN DEN OEVER VAN DEN PAARLSTROOM

XVIII. OP DEN TERUGTOCHT. – MECHINEZ. – DE KIF

XIX. DE WILDE ZWIJNEN EN DE LUIPAARD

XX. HET SPRINKHANENLEGER

XXI. ARABISCHE VERTELLINGEN

XXII. ARABISCHE VERTELLINGEN

BESLUIT

Отрывок из книги

Voor ik verder ga met mijn verhaal, dien ik mijne lezers wel eerst een weinig op de hoogte te stellen van de hoofdpersonen, die wij in het vorige hoofdstuk ten tooneele hebben zien verschijnen.

Frank de Leeuw, de tweede zoon uit het huisgezin van eene met vele kinderen gezegende Rotterdamsche familie, had reeds vroeg de wijde wereld in moeten gaan, ten einde zich een fatsoenlijke positie in de maatschappij te verwerven, die vader niet bij machte was hem te geven, zooals hij gaarne had gewild. Kampen was, als bij zoovele fatsoenlijke maar niet met ruime middelen gezegende familiën, naar 's vaders oordeel de beste plaats voor Frank, om zonder veel kosten een flink burger te worden. Onze held vertrok dus naar het Instructie-bataljon. Begrijpende dat hij vooruit moest, werkte Frank, hoewel zijn vak hem alles behalve naar den zin was, met vlijt en volharding, en door zijne wilskracht maakte hij zoo snelle vorderingen, dat hij reeds op drieëntwintigjarigen leeftijd, na ongeveer zes jaren te hebben gediend, tot tweeden luitenant werd bevorderd en Kampen verliet. Twee jaren daarna was hij reeds eerste luitenant bij het Regiment Grenadiers en Jagers, te 's Gravenhage in garnizoen.

.....

– Uit den weg, riep de kapitein, uit den weg, schurken! doch het hielp niets.

– Ha! riep op eens de luitenant, Goddank we zijn gewapend, ik was het haast vergeten. Neem aan, kapitein, spoedig neem aan! En hij duwde hem eene geladen zesloopsrevolver in de hand, waarvan hij er twee bij zich had.

.....