Świat według Clarksona. Tak jak mówiłem...

Отрывок из книги

Po tym jak BBC postanowiło nie odnawiać ze mną kontraktu, nie bardzo wiedziałem, co ze sobą zrobić. Udałem się więc do pubu i świetnie się bawiłem. Po mniej więcej tygodniu doszedłem jednak do wniosku, że nie mogę spędzić reszty życia w pubie – postanowiłem więc znaleźć sobie jakąś pracę.

O ile mi wiadomo, większość ludzi udaje się w tym celu do miejsca zwanego „urzędem pracy”. Nie sądzę jednak, bym mógł znaleźć tam dla siebie coś odpowiedniego. Mój kolega zarejestrował się kiedyś w urzędzie pracy w Kensington jako pasterz. Potem co tydzień musiał robić rozczarowaną minę, kiedy pracownicy urzędu informowali go, że nie mają dla niego żadnej oferty, w związku z czym będzie musiał zadowolić się darmową gotówką.

.....

Gość niebędący George’em Lucasem okazał się wyjątkowo interesujący. Powiedział mi, że wszystkie pieniądze świata należą obecnie do Norwegów, i dodał, że jeśli chcę zdobyć większość tej forsy, powinienem podpisać kontrakt z jakąś dużą stacją telewizyjną. „Z rosyjską telewizją wojskową?” – zapytałem. „Nie – odparł. – Musisz pogadać z Amerykanami”.

Ogarnęło mnie przerażenie. Widywałem już dorosłych mężczyzn, którzy woleli wyrwać sobie wszystkie włosy z głowy niż rozmawiać z Amerykanami. Jak powszechnie wiadomo, podpisanie umowy z amerykańską telewizją zawsze kończy się na jeden z dwóch sposobów. Możecie zostać zwolnieni po siedmiu minutach, jeśli wasz program nie przyciągnie przed telewizory 62% mężczyzn z grupy wiekowej między dwudziestym piątym a czterdziestym rokiem życia. A jeśli ta sztuka wam się uda, to przez następnych pięć tysięcy lat będziecie zmuszeni mieszkać w Los Angeles, gdzie albo zapiszecie się na siłownię, zaczniecie uprawiać jogging i wybielicie sobie zęby, albo będziecie jedli tyle sera, że w końcu eksplodujecie.

.....