Przestrzeń kwantowa

Отрывок из книги

Dla Carla i Lee

z podziękowaniami za powierzenie mi tej opowieści

.....

Trudno to wszystko pomieścić w głowie, a konsekwencje wynikające z tych faktów są naprawdę zdumiewające. Młody Rovelli uświadomił sobie, że trudno jest pogodzić szczególną teorię względności z pojęciem pojedynczej „teraźniejszości” zdefiniowanej wszędzie. Pod wieloma względami teraźniejszość jest iluzją, podobnie jak płaskość Ziemi jest złudzeniem wynikającym z tego, że z naszego miejsca na powierzchni planety nie możemy dostrzec jej krzywizny. Gdybyśmy w jakiś sposób mogli postrzegać czas w miliardowych częściach sekundy, to być może uświadomilibyśmy sobie, że „sensowne jest stwierdzenie »tu i teraz«, podczas gdy takiego sensu nie ma określanie mianem »teraz« zdarzeń »dziejących się teraz« w całym Wszechświecie”22. Próba znalezienia jakiegoś bezwzględnego punktu odniesienia, który pozwoliłby określić kolejności zdarzeń dziejących się we Wszechświecie, jest równie bezsensowna jak próba odkrycia, co leży na północ od bieguna północnego.

Einstein myślał o tym wszystkim długo i intensywnie i we wrześniu tego samego 1905 roku opublikował krótki dodatek do swojego artykułu poświęconego teorii względności. Zastosował to samo co my rozumowanie do obiektu wysyłającego dwa rozbłyski światła o jednakowej energii, ale skierowane w dwie przeciwne strony, dzięki czemu fakt wysłania światła nie zaburzył ruchu prostoliniowego analizowanego ciała. Doszedł do wniosku, że obserwator znajdujący się w inercjalnym układzie odniesienia, który porusza się względem źródła światła, zmierzy większą energię całkowitą zawartą w rozbłyskach, ponieważ czas ulega dylatacji.

.....