Σιωπηλή επιθυμία

Άργησε πάλι. Τελικά επέστρεψα στις 6 μ.μ. Η ανείπωτη ζέστη συνεχίστηκε για δύο εβδομάδες τώρα. Ήδη με την πρώτη ματιά μέσα από το μεγάλο γυάλινο τζάμι προς τα έξω, παρατήρησα μια άλλη γυναίκα, άγνωστη για μένα, σε έναν από τους καναπέδες. Οι δύο γυναίκες είχαν προφανώς άνετα και απολάμβαναν τη ζέστη της ημέρας στη σκιά της βεράντας.
Αφού έβαλα το σακάκι και το χαρτοφύλακά μου στο διάδρομο, ανακουφίστηκα προς τον κήπο. Περνούσα απλώς την ανοιχτή συρόμενη πόρτα όταν τα μάτια μου έπεσαν στα πόδια της άγνωστης γυναίκας. Ήταν μακριά, δυνατά άκρα. Στη σταθερότητα και τη σφριγηλότητά τους ακτινοβολούσαν την ερωτική γοητεία που μπορεί να μεταφέρει μόνο το πόδι μιας ώριμης γυναίκας. Αυτά τα κοκαλιάρικα, οστά ξυλοπόδαρα ράφια ρούχων, τα οποία ονομάζονται μοντέλα, μπορεί να είναι η επιτομή της λεπτότητας. Είναι άχρηστα ως ερωτικό σήμα για έναν άνδρα. Μοιάζουν σαν να είναι βιδωμένα μεταξύ τους από μεταλλικά μέρη και ακτινοβολούν μόνο δροσερή αντικειμενικότητα. Πόσο διαφορετικά ήταν αυτά τα γυναικεία πόδια, τα οποία, με την στρογγυλή παλτότητά τους, στο απέραντο λείο δέρμα, έριξαν μια σιωπηλή επιθυμία προς αυτούς: ήθελαν να χαϊδευτούν και να χαϊδευτούν. Τα πάντα γι 'αυτούς φάνηκαν να το ζητούν, να τα αγγίζουν απαλά με την παλάμη του χεριού τους και να τα μασάζ μέχρι να ισιώσουν κάθε τρίχα πάνω τους και έως ότου ένα ευχάριστο ντους χτυπήσει τις χαμηλότερες περιοχές του ιδιοκτήτη τους.