Zamieć

Отрывок из книги

Wydanie elektroniczne

Oxen­ford Me­di­cal, nie­wiel­ka szkoc­ka fir­ma far­ma­ceu­tycz­na założona przez zna­ne­go mi­kro­bio­lo­ga Stan­leya Oxen­forda, pro­wa­dzi ba­da­nia nad zabójczy­mi wi­ru­sa­mi, po­szu­kując sku­tecz­nych szcze­pio­nek. Od po­zy­tyw­ne­go wy­ni­ku te­sto­wa­nia no­we­go leku an­ty­wi­ru­so­we­go zależy jej eko­no­micz­na przyszłość. Toni Gal­lo, od­po­wie­dzial­na w Oxen­ford za ochronę, ma poważny pro­blem: nie­bez­piecz­ny wi­rus wy­do­stał się na zewnątrz i całej oko­li­cy gro­zi epi­de­mia. Tym­cza­sem gru­pa zde­cy­do­wa­nych na wszyst­ko na­past­ników wdzie­ra się do pil­nie strzeżone­go la­bo­ra­to­rium i wy­kra­da próbki groźnego wi­rusa. Kie­dy za­mieć śnieżna unie­możli­wia im ucieczkę, szu­kają schro­nie­nia w należącej do Stan­leya po­siadłości. Ter­ro­ry­zują do­mow­ników, za­mieniając święta Bożego Na­ro­dze­nia w piekło. Odcięci od świa­ta, Stan­ley i jego goście mogą li­czyć tyl­ko na sie­bie… i Toni, je­dyną osobę, która domyśla się praw­dy…

.....

Toni coś zaświtało. Przy­po­mniała so­bie te­raz, po co jeździła do domu Mi­cha­ela Ros­sa. Ja­kieś pół roku temu, w trak­cie luźnej roz­mo­wy w stołówce, na­po­mknęła, że bar­dzo po­do­bają jej się por­tre­ty sta­rych ko­biet Rem­brand­ta, na których mistrz wier­nie, z pie­ty­zmem od­da­je każdą zmarszczkę, każdą fałdkę skóry. Z tego widać, po­wie­działa, jak bar­dzo Rem­brandt mu­siał ko­chać swoją matkę. Mi­cha­el roz­pro­mie­nił się wte­dy i po­wie­dział, że ma kil­ka re­pro­duk­cji akwa­fort Rem­brand­ta, które wyciął z cza­so­pism i ka­ta­logów domu au­kcyj­ne­go. Po pra­cy po­je­chała do nie­go obej­rzeć te akwa­forty. Były to gu­stow­nie opra­wio­ne por­tre­ty sta­rych ko­biet, zaj­mo­wały całą ścianę nie­wiel­kie­go li­ving ro­omu. Bała się trochę, że Mi­cha­el po­trak­tu­je tę wi­zytę jak randkę – lubiła go, ale nie do tego stop­nia – jed­nak ku jej uldze oka­zało się, że on na­prawdę chciał jej tyl­ko poka­zać swoją ko­lekcję. Pod­su­mo­wała go w du­chu jako ma­min­syn­ka.

– To istot­na in­for­ma­cja – po­wie­działa te­raz do Mo­ni­ki. – Proszę się jesz­cze nie rozłączać. – Za­kryła dłonią słuchawkę i zwróciła się do Ja­me­sa El­lio­ta: – Mamy w jego ak­tach nu­mer te­le­fo­nu do mat­ki?

.....